De heren zijn terug!

Met de publicatie van een artikel op deze blog een paar maanden geleden details kwamen een aantal overtrokken vastgoedtransacties in onder meer de Amsterdamse Pijp onder de aandacht van de politiek. Deze onthullingen hebben tot veel verontwaardiging en intentieverklaringen geleid. Uit het nieuwste rapport over dezelfde kring van zakenlieden , ‘What Sander, Barry and Pierre did next’, blijkt echter dat de acteurs sindsdien geen strobreed in de weg isgelegd. De hoofdverantwoordelijken, Sander Koeleman, Barry van Suijdam en Pierre Komen, kunnen zelfs op de administratieve steun van de besturen van de Amsterdamse stadsdelen rekenen bij het rondpompen van miljoenen in bakstenen en hete lucht.

De eerder in ‘de waarde van de heren van Amsterdam’ aangehaalde verschuivingen van vermogen waren kennelijk maar de top van de ijsberg. De activiteiten van ‘Dominus’ en ‘Filia Prima’ zijn inmiddels wat ingeperkt, wat de achterliggende kliek van tussenhandelaars en uitponders echter niet heeft belet, precies hetzelfde onder andere handelsnamen voort te zetten. Met name PBS Real Estate BV komt daarbij naar voren. De bestuurders zijn alweer de genoemde heren Koeleman en Komen (van Dominus en Filia) net als Barry van Suijdam, die eerder nog vooral als aannemer optrad, maar inmiddels voltijd vastgoedhandelaar blijkt te zijn. Wat hun partners uit de schaduwregios van de grootstedelijke stenenmarkt betreft is echter weinig veranderd: Meja, Roksvast, Hado, LFB/Barmentloo, Toorenburg, Diacra, Mock, GoedGehuisvest, Roks, Wals, Honselaar, Vorstermans, REAR staan allemaal bekend als, hoe moeten wij dit uitdrukken, opmerkelijke Amsterdamse huizenhandelaren en huiseigenaren.

De tabel hieronder laat zien hoe de eerste 8 PBS objecten in het onderzoek een waardestijging van in totaal ongeveer 2.4 miljoen (gemiddelde stijging: 55%) meemaakten in een periode van 19 maanden (in de meeste gevallen eigenlijk een periode van 6 maanden). Terwijl men eerder in de Pijp nog van toevalligheden zou kunnen spreken, is het volume hier zo groot, dat men ervan uit kan gaan dat alle partijen weten waar ze mee bezig zijn. Het blijft verder een feit dat een flink percentage (in een vervolg onderzoek wordt dit cijfer concreet uitgewerkt) van de uiteindelijke koopprijzen van de etages in deze panden toe te schrijven zal zijn aan deze speculatieve waardestijging. Zo wordt niet alleen de volkshuisvesting maar ook de eigenaar-bewoner de dupe van deze praktijken.

Samenvatting van eerste 8 objecten in dit onderzoek

Naast het feit dat uiteindelijk woningkopers ervoor moeten opdraaien, is het nog maar de vraag of alle bedragen in de tussenstappen ook daadwerkelijk zijn uitbetaald. Doordat de toplaag van de ‘onderwereldbankiers’ in de stijl van Endstra recentelijk allemaal zijn opgedoekt, is er een gat in de markt onstaan om onverklaarbare sommen geld via vastgoedtransacties ‘verklaarbaar’ te maken.

Er worden niet al te veel vragen gesteld, zeker niet door de politici die door een rabiaat splitsingsbeleid deze goudzoekerij in eerste instantie hebben mogelijk gemaakt. Terwijl burgemeester Cohen in de centrale stad luidruchtig (en op kosten van de belastingbetaler) de overwinning tegen de vastgoedmaffia viert, feliciteert men zich in stadsdelen met een win-win-(win) situatie: in Oost-Watergraafsmeer beschouwt men ‘het splitsingsinstrument’ volgens de woonvisie nog steeds als het voornaamste middel om particulieren tot opknappen van hun panden te bewegen, en in Oud-West word zelfs nog subsidiegeld bijgepompt. Winst voor het stadsdeel dat zijn ‘beleid’ kan uitvoeren en winst voor de ‘ontwikkelaars’ die het ‘goede werk’ leveren. De winst voor de tussenhandelaars die voor jaren verkrotting en financiele vindrijkheid beloond worden, wordt zwijgend voor lief genomen. Woningzoekenden, huurders en kopers betalen uiteindeljk de rekening.