Een weekje geleden berichtten wij in de Creatieve klasse als glijmiddel voor een gentrificatieproces over het kritische artikel van Roel Griffioen.  Direct boter bij de vis, want wat een mooi voorbeeld geeft stadsgeograaf Sterre Hijlkema aan de wereld. Kijk eens op haar blog hoe ze jubelt over het Eiland8 project op het Utrechtse Kanaleneiland, het vastgoed hier is in bezit van corporaties Mitros en Portaal.

Sterre (ze gaat zelf nogal prat op haar voornaam) steekt de loftrompet af over het Eiland8 project waar mensen met lang haar en gekke hoedjes de tijdelijke leegstand opvullen  en de WOZ-waarde van de buurt omhoog mogen stuwen met hun creativiteit. In de slipstream van haar positieve verhaal over de creatieven schroomt Sterre met haar passie en onuitputtelijke interesse niet te vertellen dat de wijk een probleem heeft, gedevalueerd is en de bewoners in achterstand leven, wat een retoriek…

Je zal er maar zitten als bewoner op het Kanaleneiland en jarenlang knokken tegen desinteresse van corporaties Mitros en Portaal, achterstallig onderhoud en een wat verloederde buurt. In het verlengde daarvan moet je als bewoner vervolgens alles op alles zetten voor een goede herhuisvestingsregeling. De twee corpo’s maken al sinds 2009 serieus werk van de exodus van bewoners uit 8 flats op het Kanaleneiland te Utrecht. Het nieuw de buurt instromende vreemdelingenlegioen van creatieven mag op tijdelijke contracten als glijmiddel het uit-verhuisproces de zittende bewoners wat soepel later verlopen.

Een wijk met een als negatief (probleem, gedevalueerd, achterstand) bestempeld imago, dank je Sterre, en flats met bewoners zonder huurrechten…  Dat lijkt in dit geval stroop op het brood van projectontwikkelaars, woningbouwcorporaties en grondeigenaren, die kunnen dan lekker gaan ontwikkelen. Ja, het Eiland8 project werd door Sterre dan ook uitgevoerd in opdracht van Sofies Kunstprojecten voor initiatief nemers corporaties Mitros en Portaal en antikraakbedrijf Wolf Huisvesting.

Mitros en Portaal snijden zich na verloop van tijd bij het Eiland8 project flink in de vingers aangezien ze dachten de tijdelijke bewoners wel als sneeuw voor de zon te laten verdwijnen om weer ruimte te maken voor wisselwoningen voor enkele in herhuisvesting perikelen verkerende zittende bewoners. Twee bewonersgroepen worden zo in een raar pakket tegen over elkaar gezet door anti-kraakbedrijf Wolf Huisvesting met corporaties Mitros en Portaal als eindverantwoordelijken. Maar zo wordt het spel niet gespeeld! Er zijn regeltjes en er zijn mensen (nog afgezien van een moraal).  Mitros en Portaal en zeker ook anti-kraakburo Wolf zijn zuur omdat de (tijdelijke) bewoners in opstand komen.

Uiteindelijk blijken de tijdelijke creatieve mensen dus ook uit vlees en bloed te bestaan en die pikken het niet om als moderne tijdelijke en fexibele woon- en kunst-slaven in en uit de flats, aan de kant gezet te worden.  De kracht van bewoners om daadwerkelijk iets aan hun woonsituatie- en omgeving te veranderen of verbeteren: Daar hoor je Sterre niet over, die spreekt liever de marketing boodschap van Mitros, Portaal en (in 2011 overigens flink in opspraak geraakte)  Sofies Kunstprojecten/ Stichting Sofia.

Maar waarom hoor je dan niets over die echte bewoners-initiatieven van stadsgeograaf Sterre? Nou dat is niet zo verbazend wanneer we verder op de site van Sterre kijken op haar cv en bij haar opdrachtgevers dat ze na het Eiland8 project bij de marketingafdeling van woningbouwcorporatie Stichting Mitros aan de slag mocht gaan.

Op een universiteit word je, ook de geografen, opgeleid als zelfstandig denkend onafhankelijk onderzoeker.  Sterre is dus wellicht met haar baantje bij Mitros iets teveel door geschoten en de woorden ‘onafhankelijk’ en ‘onderzoek’ voor t gemak eventjes vergeten. Wiens brood men  eet wiens woord men spreekt. My god,.. volgende keer ook maar even verder kijken dan je neus lang is.

Griffioen neemt oa de tijdelijke parken die her en der in Nieuw-West zijn ingericht als voorbeeld.  Lege kavels wachten al jaren op investeerders en in de tussentijd zijn de bouwkavels ingericht als parkje. ‘Het meubilair is zo ontworpen dat het in één dag ingeklapt en weggereden kan worden. De gemeente hoeft maar in de vingers te knippen, bijvoorbeeld omdat er een ontwikkelaar gevonden is, en alle interventies zijn weer verdwenen.’

Wat Griffioen nog net een beetje mist in het artikel is de link naar de nieuwe bewoners die overal in Nieuw-West wonen op anti-kraak en andersoortige tijdelijke contracten. Meerdere keren noemt Griffioen het bestaan van deze bewoners maar maakt niet inzichtelijk dat ook zij parkmeubilair zijn. Zodra de economie weer een beetje aantrekt en er een ontwikkelaar voor een oud schoolgebouw of huizenblokje wordt gevonden  zijn ook deze creatieve nieuwe bewoners weg. Ingeklapt en verdwenen. Daarvoor zijn de anti-kraak contracten speciaal ontworpen. De creatieven zijn immers een middel in een vernieuwingsproces en geen doel.

De ‘oorspronkelijke’ bewoners, nog met reguliere huurcontracten, konden gebruik maken van de door kunstenaars gratis opgerichte verhuisdienst om sneller en soepeler de wijk te verlaten. Nu maar hopen dat de creatieven zelf straks ook niet opzien tegen de verhuizing.  De vraag wie in dit kapitalistische dog-eat-dog model de volgende opportunistische groep is wie de billetjes van de creatieven zal insmeren met glijmiddel.

Hoe dan ook, al met al een spannend en interessant artikel. Lees het snel!

“En wat als ik je schilderijtjes en projectjes niet wil omdat niemand er echt iets mee op schiet. Wat als het recht op de stad nou eens niet automatisch jouw deel is omdat jij een gekke broek aan hebt en toevallig naar een kapper gaat die je haar niet kamt. Wat dan? Want zo denk ik erover!”

Waarom laat corporatie Rochdale dergelijke woningen zo lang buiten regulier gebruik? Omdat ze het ooit ooit ooit willen verkopen. Speculatieve leegstand dus,.. dat zal dan wel de erfenis van Maserati Möllenkamp zijn. Bzzz…

8 Jaar buiten de reguliere verhuur… dat is niet mis, dat is schandalig.  Na opschudding in de deelraad Oost biedt Rochdale in mei 2012 officieel haar  excuses aan en belooft de woningen binnen 2 maanden in de verkoop te doen.  Als dat niet lukt zouden de woningen per direct weer in de verhuur gedaan worden. Inmiddels is het 10 maanden verder en is er nog niets gebeurd. Behalve dat een bewoonster te horen heeft gekregen de woning per direct te moeten verlaten. Bzzz….

En dat kreeg Thijs Reuten, portefeuillehouder wonen in Oost, natuurlijk weer voor zijn kiezen. Aan hem werden per slot van rekening de excuses beloftes van mei 2012 gedaan.

Reuten vertelde tijdens de deelraadsvergadering van 25 februari 2013  doodleuk dat het allemaal wat lang heeft geduurd omdat Rochdale de splitsingsvergunning nog niet rond had. Ook lid van de Raad van Bestuur van Rochdale Hester van Buren kon, tijdens een demonstratief bezoek van bewoonster en vrienden en vriendinnen aan Rochdale, mededelen dat het allemaal wat is uitgelopen omdat de splitsingsvergunning zo lang duurde. Bzzzz…

Maar wat blijkt nu,.. die splitsingsaanvraag is al in 2007 vergund! Ja, u leest het goed. In 2007 is deze al door stadsdeel Oost afgegeven. Dat was nog  voordat de bewoonster in de woning kwam wonen. Dat moesten Thijs en Hester toch weten? Ach ja je hebt kleine leugens, grote leugens en Amsterdamse corporaties. Ohh ja we hebben Thijs Reuten ook nog (of nou ja eigenlijk ook niet).

Bzzz!!!  (oh ja we hebben ook nog een sluipwespje,… Nico de Leeuw ‘spokesman’ van Rochdale die via slecht geschreven stukjes op de Rochdale site gemene prikjes probeert uit te delen)

Cobraspen werkt -net zoals vele projectontwikkelaars- met veel verschillende dochterondernemingen. Cobraspen Beheer BV, BV Nederlands Monumenten Bezit, Slachtlijn BV, Veduta Vastgoed en Htel Investments zijn daar enkelen van . Bovenaan de keten staat Luigi Prins, maar niet geheel alleen. In de deals rondom Sugar City (de herontwikkeling van de suikerfabriek te Halfweg) en het Slachthuisterrein speelde ook Erik Bos een prominente rol.

Erik Bos

Tot voor kort mede-eigenaar van Cobraspen Beheer BV was Erik Bos. Dhr. Bos is een goede bekende van politie en justitie, en verdacht van het wegsluizen en witwassen van geld in het taxibedrijf TCA te Amsterdam. Het Amsterdamse taxibedrijf heeft met accountant Bos voor miljoenen euro’s aan vastgoed gekocht op de Wallen. In 2001 kreeg hij om deze reden al een huiszoeking door justitie in zijn kantoor. Daarnaast wordt zijn naam genoemd in meerdere schimmige vastgoeddeals in Amsterdam. Het Parool weidde in januari dit jaar nog een zeer uitgebreid artikel aan deze illustere zaken (Artikel Parool, Bart Middelburg- 29-01-12 “Hoe bibob-proof is Sugar City van mr. Erik Bos?” (krakenpost.nl/archief/Jan/0089.html)

Gemeente Haarlem

De gemeente Haarlem kent het duo Bos en Prins ook al langer dan vandaag, onder andere van de door haar gehuurde PTT panden aan de Westergracht, alwaar zij in 2005 van Erik Bos een huurverhoging van drie ton voor kregen. Cobraspen voert het beheer over deze panden.

Slachthuisterrein- Daisy Bell

Waar hebben we de onverwachte huurverhoging nou nog meer gehoord? Bij de voormalige Daisy Bell op het Slachthuisterrein bijvoorbeeld. De uitbaters van deze succesvolle oefenruimte voor beginnende en gevestigde bands kregen in 2010 een rekening op de mat. Omdat één van de gehuurde ruimtes niet meegenomen was in de huurprijs, moest er geheel onverwachts nog een achterstallig bedrag van 100.000 euro betaald worden. De gemeente Haarlem, die de oefenruimte als belangrijke waarde binnen haar stad zag, gaf aan in uiterste nood op te willen draaien voor deze kosten. Na een herberekening van Cobraspen bleek de achterstand echter 150.000 euro te bedragen. “Jammer”, aldus gemeente Haarlem, “maar dat is te duur voor ons”- waarop Cobraspen haar bekende trucje herhaalde en de huurders haar pand uit jaagden. De uitbaters van de oefenruimte mochten wel nog even de in vijfentwintig jaren opgebouwde ruimte volledig leeg opleveren en hun levenswerk er uit slopen. Ruim een jaar leegstand volgde, tot op de kraakactie afgelopen maand.

En het Slachthuisterrein? Dat wacht na tien jaar Cobraspen nog steeds op een oplossing binnen het conflict tussen gemeente Haarlem, Cobraspen en buurtbewoners. Luigi Prins kwam langs om de herontwikkeling van het terrein met buurtbewoners te vieren, en beloofde en passant om honderd arme kinderen mee te nemen naar de Efteling, hetgeen nooit gebeurde.

Hooijmaaijers

Ook in de omvangrijke fraudezaak rondom Ton Hooijmaaijers duikt Prins op. Cobraspen heeft voormalig gedeputeerde Ton Hooijmaijers van de provincie Noord-Holland omgekocht, om te worden voorgetrokken bij een vastgoedproject. Die beschuldiging uit het openbaar ministerie (OM) in de tenlastelegging tegen Hooijmaaijers. Het OM verdenkt hem er onder meer van zo’n 9500 euro aan smeergeld te hebben aangenomen van Prins.

Raaks en het PWN gebied

Het bezit van twee kerkjes (waarde circa 1,5 miljoen euro) op het Raaks gebied in Haarlem gaven Prins een sterke onderhandelingspositie gedurende de herontwikkeling van het Raaksgebied. In de uitwerking van deze plannen werd de gemeente Haarlem gedwarsboomd door het feit dat twee kerkjes op het terrein in handen waren van Cobraspen. In het diepste geheim bereidde Prins met de biologen van PWN een deal met de gemeente Haarlem voor, waarbij de twee kerkjes geruild zouden worden voor 4,4 hectare duingrond.

Blindgestaard op de Raaks stemde gemeente Haarlem in 2005 in met deze ruil, overigens zonder het betreffende gebied eerst te laten taxeren, waardoor tot de dag van vandaag onduidelijk is hoe eerlijk deze deal nou eigenlijk is. In de daaropvolgende jaren vallen Haarlem, Bloemendaal, PWN en vele andere betrokkenen over elkaar heen, in reactie op Prins’ plannen om het geliefde natuurgebied vol te stampen met appartementen en kantoorpanden, hetgeen vanwege o.a. natuurbeschermingsmaatregelen niet van de grond komt. Na jaren zonder noemenswaardige ontwikkelingen verkoopt Prins het terrein voor ruim 7 miljoen aan Riso BV, onder hoede van Erik Bos. Later wordt Riso BV bij Cobraspen ingelijfd en stapt Erik Bos er volgens de papieren uit.

Nadat Prins zijn vastgoedplannen op het terrein zag smelten, opperde hij vol goede moed om exclusief bronwater te gaan winnen en bottelen. Juist ja, dat water dat wij hier al die tijd al uit de kraan dronken dus.

En andere zaken

Luigi Prins, niet alleen in conflict met gemeente Haarlem, maar ook Bloemendaal en vele andere partijen. De Woonbond verkoos Cobraspen in 2004 nog tot slechtste verhuurder van het jaar. We houden het graag bij de feiten, maar er blijven vele vragen onbeantwoord, niet alleen in de hierboven genoemde voorbeelden. De verkoop van de voormalige Toneelschuur en de Hoeksteenkerk in Haarlem bijvoorbeeld, die op zeer onduidelijke wijze in handen van Cobraspen kwamen, roepen veel vragen op. En hoe kan het bijvoorbeeld dat er ondanks de ophef nooit consequenties zijn verbonden aan de illegale bouw van Prins’ huis op landgoed Lindenheuvel in Bloemendaal?

Conclusie

Prins´ plannen om zeer exclusief bronwater te bottelen op zijn terrein in Overveen ten spijt, zo zuiver is dit zaakje niet. De reputatie van Prins is er terecht een met vraagtekens. Een gemeente die zichzelf serieus neemt trekt haar conclusies en verbreekt de samenwerking met Prins. Een kritisch onderzoek van justitie zou in deze ook niet misstaan.

En de krakers van het Slachthuisterrein? Die vertrekken niet voor leegstand, en zeker niet voor speculanten. De krakers gaan door.

Wordt vervolgd.

Bronnen oa
Hooijmaaijers
http://krant.volkskrant.nl/ipaper-online/print/article/8002/16996/NL/128…
http://www.quotenet.nl/biz/luigi-prins-ziet-deal-stuklopen-op-hooijmaije…
http://www.haarlemsdagblad.nl/regionaal/haarlemeo/article18400353.ece/Va…
Erik Bos
http://www.speculanten.nl/node/37
http://krakenpost.nl/archief/Jan/0089.html (Artikel Parool, Bart Middelburg- 29-01-12 “Hoe bibob-proof is Sugar City van mr. Erik Bos?”)
http://www.publiekrechtenpolitiek.nl/waarom-de-wet-bibob-zo-slecht-nog-n…
http://www.haarlemsdagblad.nl/regionaal/haarlemmermeer/article13799693.e…
Bloemendaal (Ruil Raaks- PWN)
http://haarlem.sp.nl/nieuws/id/191/wonderbaarlijke-deal-projectontwikkel…
http://www.waterforum-archief.net/index.asp?url=/template_a1.asp&que=pag…
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2824/Politiek/archief/article/detail/7763…
Bloemendaal- illegale bebouwing Prins
http://www.binnenlandsbestuur.nl/ruimte-en-milieu/nieuws/een-eigen-huis-…
http://www.binnenlandsbestuur.nl/ruimte-en-milieu/nieuws/een-eigen-huis-…
Slachthuisterrein
http://www.vandaag.nl/haarlem-oost/nieuws/article16142633.ece/Beeindigin…
http://krakenpost.nl/archief/Sep/0081.html

van:
http://slachthuis@kraakgroephaarlem.nl/

slachthuiskraak at kraakgroephaarlem.nl

Op dit moment zijn we ook verwikkeld in een bodemprocedure die Sasson (zie De Sasson connectie) tegen ons heeft aangespannen. In eerste aanleg hebben we gewonnen, Sasson legt zich er niet bij neer. Zo’n juridische grap kost natuurlijk ook weer wat centjes, dus als u nog over een potje geld beschikt, en nog geen goed doel weet….

Wordt “Vriend van het SPOK” en maak € 20 per jaar over op giro 111441 tnv SPOK te Amsterdam. Maar een éénmalige gift wordt natuurlijk ook zeer gewaardeerd!!

Voor ‘t gemak zijn de panden op de Ruysdaelstraat die onder Vondel Vastgoed bij het kadaster bekent waren tegenwoordig onder Revest NV, de opvolger van Wolniar (zelde kvk nummer), geregistreerd. Allemaal interessante achtergrond informatie waar Van der Laan en Van der Bijl waarschijnlijk hun beslissing tot ontruimen op gebaseerd hebben (not).

Maar echt bekend werd Vondel pas door het voormalige Elsevierkantoor vlak bij de ringweg A10 – gekocht in 2006 door Rochdale en Vondel Vastgoed. Het kantoor van 11.000 m2 waarin Elsevier tot oktober 2004 zat, kocht Vondel Vastgoed in 2006 van Uni-Invest voor 9,5 miljoen euro. In juli 2007 kocht Rochdale het kantoor voor ongeveer 11,5 miljoen euro.
Ook de joint venture van Vondel en Rochdale rond de Oude Drukkerij in Westerpark behoort tot een rijtje uiterst dubieuze vastgoed transacties.

Even geleden kopte Quote dat de FIOD op jacht is naar Jurriaan de Reijer van Vondel Vastgoed / Revest Vastgoed. De Reijer zou zijn exorbitante ABC-winsten hebben laten lopen via zogenaamde katvangers, zodat deze uit het zicht van de fiscus bleven. Op 12 mei 2012 meldde zich daarom de FIOD bij enkele voormalige zakenpartners van De Reijer, zoals een makelaar en een notaris, om deze te horen. Daarbij werd geïnformeerd naar de ins en outs van diverse transacties.

Ontruimen betekent niet alleen ontruimen maar daarmee ook leeg opleveren (teruggeven) aan Jurriaan de Reyer, Vondel Vastgoed, Wolniar
of Revest. Deze hebben hun vergunning voor sloop inmiddels rond. Aan wie levert de gemeente Amsterdam? Dat die krakers er vandaag uit moesten was wel onvermijdelijk maar langs welke lat leggen Van der Laan en Van der Bijl de eigenaren?

Ach, Van der Laan en Van de Bijl kunnen jullie niet ook eens kijken naar
al dat moois betreft kadastrale aktes, transacties en zakelijke relaties rond De Reijer? Het blijft toch Amsterdam.

Als u denkt dat het bovenstaande plattegrondje van een nieuw te bouwen studentenwoning is, heeft u het grondig mis. De Amsterdamse wethouder wonen Ossel denkt dat hij met het bouwen van woningen van 32 meter voor de schappelijke huurprijs van 800 euro per maand de woningnood in Amsterdam gaat oplossen.
Voor het SPOK is de “Osselwoning” het bewijs dat dit college niet de belangen van de woningzoekende dient, maar capituleert voor huisjesmelkers, speculanten en andere zakkenvullers.

In juli 2011 presenteerde het college van B en W een aantal maatregelen om de lagere middeninkomens in Amsterdam te kunnen huisvesten. Europese regels maakten het voor deze groep met een huishoudsinkomen boven 33.614 euro namelijk onmogelijk om een sociale woning te kunnen huren.

Die regels heeft de Europese commissie vastgesteld op voorspraak van toenmalig Vrom-Minister Van der Laan. Ja, inderdaad diezelfde Van der Laan die de als een bezetene kraakpanden in Amsterdam aan het ontruimen is. Vrij vertaald komt de regel hierop neer: Als een schoonmaker met een winkelbediende trouwt en zij hebben een full-time aanstelling is hun inkomen meer dan 33.614 en krijgen zij geen huurwoning met een huur onder de 650 euro.

Een oplossing zou kunnen zijn dat de gemeente zelf woningen bouwt. De regeling is namelijk niet van toepassing op gemeentelijke woningbedrijven.
Maar Ossel en Van der Laan hebben een beter idee ontwikkelt: in de notitie woningmarktpositie middensegment. Het is een notitie met een aaneenschakeling van plannen die voor de meeste speculanten een natte droom moeten zijn: het college smeekt vastgoedontwikkelaars om toch alsjeblieft voor een zo hoog mogelijke prijs woningen in Amsterdam te gaan bouwen. De verdere liberalisering van de woningmarkt zal alle problemen gaan oplossen.

Dat de lagere middenklasse deze woningen helemaal niet kan betalen is symptomatisch voor het denken van dit college. Als speculanten geen betaalbare woningen bouwen wordt hen door Van der Laan en wethouder Ossel gevraagd om woekerwoningen voor woningzoekenden te bouwen. Verdachte horecabazen worden uitgekocht en speculanten die jarenlang hun kantoorpanden laten leegstaan krijgen hotelvergunningen achter zich aan gesmeten.

Het zal duidelijk zijn dat de minder kapitaalkrachtige woningzoekende (Ja! Jij daar!) niets aan deze Van der Laanse “trickle down economy” heeft. Wat ons betreft heeft dit college dan ook zijn langste tijd gehad.

De kraakgroep wilde De Alliantie met de kraak ook aanspreken op de in hun ogen speculatieve aankoopwaarde. Uit de laatste drie leveringsaktes blijkt dat er een niet te verklaren waardesprong heeft plaatsgevonden van een half miljoen, binnen zes maanden tijd:

2007-12-20 AWA BV levert het pand aan Es Vedra Holding BV voor € 1.150.000
2008-06-02 Es Vedra Holding BV levert pand aan Converse Development BV voor de economische verkoopprijs van € 1.150.000 plus € 55.000 voor de erfpacht, en de juridische verkoopprijs van 1 euro.
2008-12-15 Converse Development BV levert het pand aan De Alliantie voor € 1.650.000

In 2008 had Converse, eigendom van Koert Hans Smit, voormalig financieel directeur van de Imca Groep van Eric de Vlieger, nog megalomane plannen met dit stuk stad, bezie hier een impressie van hoe het had moeten worden…

En toen nam eind 2008, de vastgoedbubble was al gebarsten, De Alliantie het pand over om de boel te slopen en er koopwoningen te bouwen. In het filmpje op AT5 komt De Alliantie ook aan het woord: “door de crisis is alles nu veranderd”. Ja, de koekoek. Terwijl de (vastgoed)crisis eind 2008 met de dag ernstiger werd een toekomstige bouwlocatie kopen voor € 1.650.000? Zouden ze zich hebben afgevraagd waarom de commerciële ontwikkelaar Converse van het pand af wilde? Die zag de bui natuurlijk al hangen, de komende jaren wordt hier helemaal niets gebouwd!
Volgens dezelfde AT5 webpagina zou De Alliantie ook hebben ontkent dat de waarde van het gebouw niet gestegen zou zijn. Tuurlijk..

Het pand is ondertussen al na enkele dagen ontruimd, De Alliantie heeft namelijk een plan voor het pand. Er komt een opslagruimte…
Beetje dure opslag, dat dan weer wel.

Enige maanden na publicatie ontving het SPOK post van de advocaat van
Edward Sasson, uitbater van Jazz Cafe Alto en Steakhouse Maya in de
Leidsebuurt. Edward eiste verwijdering omdat zoals zijn advocaat beweerde hij de heer Eddy Sason niet kende en nooit zaken met hem gedaan had. Er was geen sprake van welke zakelijke band dan ook, en het hele artikel berustte op aantasting van zijn goede naam en zijn horecabedrijven.

Omdat we de lulligste ook niet zijn hebben we enkele passages in het
oorspronkelijke artikel aangepast. Zo schrapten we bijvoorbeeld de
zinsnede dat Edward en Eddy broers zouden zijn, dat konden we toen nog niet voor 100% bewijzen. Edward eiste desondanks na onze redactionele wijziging dat het stuk alsnog verwijderd werd.

Uiteindelijk hebben wij natuurlijk besloten het artikel niet te verwijderen en zodoende kwam het tot een zitting. Eiser Edward Sasson moest in de rechtszaal wel toegeven dat Eddy Sason wél zijn broer was (het zwarte schaap in de familie) en uit informatie van de Kamer van Koophandel die het SPOK overlegde bleek dat beide broers tot 1982 gedurende enkele jaren gezamenlijk een horecazaak gerund hebben. Oude informatie, maar het haalde Sassons zaak meteen onderuit. Sasson’s advocaat schreef ons nog op 13 januari 2012: ” Voorts is het volstrekt onjuist dat de heer Eddy Sason banden heeft (gehad) met Cafe Alto en Restaurant Maya.”
Dat konden we dus ter zitting meteen weerleggen met die oude info van de KvK uit begin jaren ’80: zowel Eddy als Edward stonden als eigenaren van genoemde horeca ingeschreven. Hoezo nooit zakelijke banden gehad met elkaar??

De door het SPOK gebruikte bronnen voor het gewraakte stuk zijn
verschillende internationale publicaties die eveneens over Eddy Sasson en de Leidsebuurt schreven. De rechter oordeelde dat de publicatie niet
onrechtmatig was.

Als SPOK zijn we natuurlijk blij met de uitspraak waarbij de rechter eis tot
verwijdering heeft afgewezen. Voor ons blog besteden we veel tijd aan
onderzoek. We hebben nu veel tijd en geld moeten steken in een rechtszaak, terwijl we veel liever over de praktijken van speculanten schrijven.

Daarom voor een keer een oproep: als u het werk van het SPOK belangrijk vindt doneer! Uw donatie is welkom op gironummer 111441 tnv Spok.