www.speculanten.nl

Wonderboy David Beesemer is al veelvuldig lijdend onderwerp op deze blog geweest, veelal in relatie tot het gekraakte pand Lange Leidsedwarsstraat 35 maar natuurlijk ook vanwege diens voormalig partner Jan Dirk Paarlberg waarmee hij samen nog steeds verdachte is in de Holleeder zaak. Nadat hij een tijd geleden brak met Paarlberg heeft hij samen met o.a. schoonvader Ronnie Rosenbaum veel belegd in (horeca)vastgoed in de Leidsebuurt.
Dat hij opeens opdook als verdachte in de Holleeder zaak betekende plots een einde aan zijn zakelijke avonturen, hij werd neergezet als vastgoedmaffia en dan doen de banken tegenwoordig opeens lastig. Hij trok hij zich terug uit zijn BV’s zoals de Amsterdamse Jockeyclub en Rembrandtplein Monumenten Beheer B.V., Michael van Bruggen voerde vervolgens met Harry Woei-Gin Tseng de directie.
Beesemer heeft op eigen naam nog maar een paar andere panden, natuurlijk zijn villa aan de Apollolaan, nog een blok in de Lange Leidse, drie woningen in Amstelveen en een appartement in Buitenveldert, Henkenshage 2 F. En in die woning uit zijn kleine vastgoedportefeuille treft de politie een heel wapenarsenaal aan. Het lijkt erop dat dit het definitieve einde betekent van David Beesemer. In de Telegraaf noemen de buren de bewuste woning een ‘doorgangshuis’. Klinkt niet als normale verhuur. Toeval dat Beesemer zo’n huurder heeft?

Even een oproepje van Indymedia geplukt over nieuwe ontwikkelingen rondom de Pretoriusstraat 28 waarbij de oude en nieuwe eigenaren zich binnenkort voor de rechter moeten verantwoorden wegens oa hypotheekfraude.

Van Indymedia:

De eigenaar van het kraakbolwerk aan de Pretoriusstraat 28 in Amsterdam Oost moet in 2007 voor de strafrechter verschijnen. Joseph Cyrrus McCarthy en 17 anderen zijn verdacht van ondermeer hypotheekfraude en valsheid in geschrifte. Maandag 19 februari gaat daarom de kraakgroep bij de deelraad in oost nog eens met nadruk de onmiddelijke intrekking van de bouwvergunning voor het pand eisen.

McCarthy heeft, sinds in 1996 hij eigenaar werd van de Pretoriusstraat 28, het pand en ander vastgoed gebruikt in een reeks pyramidespeelachtige hypotheekconstructies. Door middel van herhaalde verkooptransacties werden de prijzen van huizen naar boven gedreven teneinde steeds hogere hypothekensommen los te peuteren bij verschillene financiele instellingen. Veel van de kopers en verkopers waren van valse inkomenverklaringen voorziene stromannen van de organisatorische kopstukken van MCarthy’s netwerk.

Al sinds de kraak van het pand in 2001 heeft de kraakgroep herhaaldelijk op de wanpraktijken van McCarthy en zijn netwerk gewezen. In 2003 is het rapport ‘Waar rook is…’ in samenwerking met het SPOK gepubliceerd. In januari 2006 heeft de deelraad in oost-watergraafsmeer een eerdere bouwvergunning voor het pand aan de Pretoriusstraat ingetrokken op basis van de wet BIBOB. Zoals nu blijkt terecht. Immers staat vrijwel de hele als spekulantenbende aangewezen personenkring nu voor de strafrechter. Ook de ‘wonderlijke waardestijgingen’ van het pand zijn opeens te verklaren.

Genoemde wanpraktijken en het strafrechtelijke onderzoek hebben in 2006 tot een bijna-veiling en een onderhandse verkoop van het pand geleid. Daarbij is hypotheekbank ING voor meerdere tonnen de mist in gegaan. De zogenaamd ‘nieuwe eigenaars’, Pepijn Koch, Robert Leon Segaar, Albert van de Laar en Antonius Klomp zijn echter zakenpartners van McCarthy en diens boekhouder Jan van den Elshout, ook hoofdverdachte in deze zaak. Koch blijkt sinds 1998 met McCarthy en Elshout samengewerkt te hebben en heeft tenminste tot april 2006 nog werkzamheden voor McCarthy uitgevoeerd. Ook Robert Leon Segaar blijkt niet veraf te staan: Koch en Segaar staan immers op de getuigenlijst in de strafzaak.

Ook op de verbindingen tussen McCarthy en zijn stromannen is door de kraakgroep herhaaldelijk gewezen. Er is zelf een vervolgrapport gepubliceerd: ‘Waar stro is’. Dit deed het stadsdeel het bezwaar van de ‘nieuwe’ eigenaars tegen de intrekking van de eerste bouwvergunning afwijzen. Desondanks is de door dezelfde mensen opnieuw aangevraagde bouwvergunning in oktober 2006 alsnog verleend. Na protesten heeft dit weliswaar voor onrust in de deelraad gezorgd, de gewraakte vergunning is echter tot heden in stand gebleven, ook is ‘diepgaand onderzoek’ door het stadsdeel beloofd.

De kraakgroep gaat maandag 19 februari 2007 de commissie wonen van het stadsdeel op de hoogte stellen en van de portefeuillehouder nogeens de onmiddelijke intrekking van de vergunning eisen.

Komt allen:

Maandag 19 februari 2007

19.00 Joes Garage, pretoriusstraat 28, voor uitleg en achtergronden
20.00 Deelraadskantoor Oost-Watergraafsmeer, Linneausstraat 89, Raadzaal

(7 maart 07 update onder dit bericht)
Ons bericht van twee weken geleden dat speculatieobject ‘Tabak I’ in de Amsterdamse Spuistraat opnieuw in andere handen is overgegaan terwijl verkopende partij Maeyveld nog mooie beloftes maakte bij het Dagelijks Bestuur van het Stadsdeel Centrum, heeft nu geleidt tot schriftelijke vragen (pdf) van Amsterdam Anders/De Groenen. Bijgevoegd is de koopacte die wij al eerder ook op deze site plaatsten, nu dus ook in te zien op de site van het stadsdeel (pdf).
In een van de raadsvragen wordt in zijn algemeenheid gevraagd: “Wat gaat het DB doen om te voorkomen dat men bij soortgelijke speculatieobjecten voor dezelfde keuzen komt te staan? (Denk daarbij aan de panden Marnixstraat 337,339,341,343).”
Ook over die panden hebben we (toevallig?) onlangs hier de de SPOK blog gepubliceerd.

Opmerkelijk in het verhaal van de Spuistraat verkoop is dat deze al 2005 plaatsvond (met levering van de panden in 2007) terwijl het DB begin nog 2006 besloot haar medewerking aan de hotelplannen van Maeyveld te geven.

====================

UPDATE 7 maart 2007: beantwoording van de vragen van AA/DG door het Dagelijks bestuur van stadsdeel Centrum:

Inleiding
Op 7 februari 2006 heeft het dagelijks bestuur ingestemd met het
verlenen van medewerking aan het nog uit te werken plan van Maeyveld BV
op de locatie Tabak I (Nieuwezijds Voorburgwal 268, Spuistraat 219-231,
Wijdesteeg 3-7). Het plan omvat de ontwikkeling van een hotel met
plusminus 64 hotelkamers, 55 parkeerplaatsen, 7 sociale huurwoningen en
winkels/horeca in de plint.
Voor het toestaan van een hotel op deze locatie geeft het dagelijks
bestuur als reden:
De belangrijkste overweging van het dagelijks bestuur om het plan
positief tegemoet te treden is dat de betreffende locatie al jaren sterk
verwaarloosd is en dat van de plannen een positief effect zal uitgaan op
de leefbaarheid en de sociale veiligheid, onder andere door een
opwaardering van de Wijdesteeg.

Reactie op de inleiding.
Het db heeft aan de ontwikkelaar Maeyveld bv (als eigenaar opvolger van
Imca) onder voorwaarden medewerking toegezegd aan het project Tabak I.
Het plan zal eerst door het db aan deze voorwaarden getoetst worden
voordat de procedures gestart worden om de ontwikkeling mogelijk te
maken.
Het stadsdeel verwezenlijkt zijn ambities bij bouwkundige projecten
bijna altijd in samenwerking met projectontwikkelaars. Daarnaast hebben
projectontwikkelaars bij de realisatie van hun plannen veelal de
medewerking nodig van het stadsdeel.
Het db ziet erop toe dat het integer kan samenwerken met deze partijen.
Het toetst de partijen zonodig en voor zover dat in zijn mogelijkheden
ligt via de procedures van het Coördinatie Team Wallen, het Van Traateam
en het Bibobtraject. Het db gaat uit van bewezen feiten bij het
beoordelen of samenwerken met externe partijen mogelijk is.

Vraag 1
Het blok Tabak 1 is al jaren onderwerp van uitgebreide speculatie zonder
dat er sprake is van een vorm van onderhoud. Is het dagelijks bestuur
(db) het met ons een dat het onwenselijk is dat speculanten die hun
verplichting tot onderhoud op flagrante wijze negeren op deze wijze
alsnog worden beloond?

Antwoord
Het db beloont slecht onderhoud niet. In het geval van Tabak I was juist
de aankoop van de panden door Imca in 2001 een goede gelegenheid om
eindelijk dit verwaarloosde blok opgeknapt te krijgen. Imca heeft in
andere projecten (o.a. N 48, Paard van Amstel) bewezen deze opdracht aan
te kunnen.

Vraag 2
Wat gaat het db doen om te voorkomen men bij soortgelijke
speculatieobjecten voor dezelfde keuzen komt te staan? (Denk daarbij aan
de panden Marnixstraat 337,339,341,343).
Op 12 juli 2005 heeft Imca (Maeyveld BV) met M.J. Van Bruggen en M.J.
Berendsen een koopovereenkomst gesloten waarbij de panden die deel
uitmaken van het blok Tabak 1 voor 10,5 miljoen euro zijn verkocht. De
levering zou uiterlijk 1 oktober 2007 dienen te geschieden. Inmiddels
zijn de panden op 24 januari in bezit overgegaan op Van Bruggen en
Berendsen. Imca (Maeyveld bv) heeft de panden zelf in 2002 voor een
slordige 3 miljoen euro gekocht. De bijbehorende akte is als bijlage bij
deze vragen opgenomen.

Antwoord
Per geval zal het db beoordelen of projectontwikkeling kans heeft en
steun verdient van het db. Zonodig zal het db druk uitoefenen door
bijvoorbeeld onteigening (Marnix III) of aanschrijving (Marnixstraat
337-343).

Vraag 3
Op 7 februari 2006, de datum waarop het db zijn eerdergenoemde
principebesluit genomen heeft, waren de panden door Maeyveld BV al aan
van Bruggen en Berendsen verkocht. Was het dagelijks Bestuur hiervan op
de hoogte? Of is het db hieromtrent door de onderhandelingspartners niet
juist voorgelicht?

Antwoord
Het db was niet op de hoogte van de koopovereenkomst. In januari 2007 is
deze overeenkomst in het kadaster ingeschreven. Dat is het moment dat
het db ervan gehoord heeft.

Vraag 4
Dhr Van Bruggen is Directeur van de Oyster Group geweest welke deel
uitmaakte van het zakenimperium van de inmiddels van fraude en
witwasserij etc verdachte Jan Dirk Paarlberg. Kan het db garanderen dat
deze speculant verder van onbesproken gedrag is, wat een voorwaarde is
om op deze locatie te kunnen bouwen? (BIBOB)

Antwoord
De aanvragers van bouw- en exploitatievergunningen, maar ook de
eigenaren zullen, als daar aanleiding voor is, onderworpen worden aan de
bibobtoets door het landelijk bureau Bibob.
Ook ontwikkelaars kunnen hieraan onderworpen worden voordat het
stadsdeel medewerking verleent aan projectontwikkeling.

Vraag 5
De vragenstellers hebben ernstige twijfel of de keten van langdurige
speculatie en verkrotting met het principe besluit van het dagelijks
bestuur wordt doorbroken. Vragenstellers kunnen zich niet aan de indruk
ontrekken dat het principe besluit tot verdere speculatie geleid heeft.
Hoe gaat het db deze keten in de toekomst doorbreken en voorkomen?

Antwoord
Het db gaat uit van integere en doelgerichte samenwerking. De bij vraag
2 en 4 beschreven methodes zijn daarbij de instrumenten.

Op de krakenmaillijst is vandaag te lezen dat gisteren de Rozengracht 40 is gekraakt. Dit pand is een van de weinig overgebleven panden van het begin jaren ’90 zeer actieve huisjesmelkers duo Peter Schaefers en Fokko Scheurer, ook wel S&S Beheer. Destijds schrokken zij er niet voor terug om met knokploegen krakers uit hun panden te verwijderen. De honderden huurders vertelden allemaal hetzelfde verhaal: geen onderhoud uitvoeren en wel elk jaar de maximale huurverhoging vragen. Uiteindelijk liep de luchtballon leeg en trok hun financier, de kleine Spaar en voorschot bank te Surhuisterveen zich onder druk van De Nederlandsche Bank terug uit het vastgoed in de randstad. De panden werden verkocht, aan corporaties, grote beleggers en andere kleine particuliere huisbaasjes. In het vastgoed is hun rol sinds medio jaren ’90 uitgespeeld. Scheurer en Schaefers zijn zakelijk dan ook al lang uit elkaar en hebben beide nog maar enkele panden op naam.

Interessant is de verkopende makelaar van de Rozengracht. Op de ‘te koop’ borden, die er al enkele jaren hingen, staat nog Twisk Beheer vermeldt. Deze bestaat als zodanig niet meer, net alsdat de andere bedrijven van Peter Petersen plots een nieuwe naam hebben gekregen. Twisk Beheer heet nu Dutch Invest B.V. en Peter Petersen Beheer is gewijzigd in Pierremont B.V.. Waarom? Wel, dat lijkt toch met de zaak Holleeder te maken te hebben. Petersen deed vastgoed zaken met de vermoorde Kees Houtman en deed net voor de dood van Willem Endstra nog onroerend goed deals met hem. Volgens een anonieme getuige van justitie werd hij ondertussen ook door de groep-Holleeder onder druk gezet om de in de Amsterdamse onderwereld bekende sexclub te kopen aan de Roompotstraat, om het bordeel vervolgens weer af te staan aan Holleeder. Volgende week wordt dit pand geveild.
Dat hij wordt genoemd in de Endstra-tapes zal hem ook niet goed bekomen zijn. Maar in het Amsterdamse staat hij al jaren bekend als een penoze vastgoedboer. Een naam wijzigen veranderd daar niets aan Peter!

Konden we gisteren redelijk recent nieuws brengen over de transactie van de Spuistraat panden van Maeyveld aan Michael van Bruggen, vandaag kwamen we hem weer tegen in een leveringsakte van 31 januari 2007, gisteren dus. Het al sinds 2001 gekraakte pand Lange Leidsedwarsstraat 35 had voor de krakers kwamen dertig (30!) jaar leeg gestaan. In 2005 koopt de Amsterdamse Jockeyclub BV de panden van het complex op. De directeuren waren op dat moment David Beesemer en Michael van Bruggen.

Als in april 2006 de naam van Beesemer verschijnt op de verdachtenlijst van de groep Holleeder trekt hij zich terug uit de Jockeyclub. Harry Woei-Gin Tseng neemt zijn plaats over in de directie.

In december 2006 werd de Lange Leidse door de Amsterdamse Jockeyclub verkocht aan door Hoofdstad Vastgoed BV later nog te benoemen meesters. Namens Hoofdstad Vastgoed handelde de heer Michel de Bruin, bekend van een knokploeg op de Lindengracht. Deze ‘meesters’ zijn dus sinds gisteren bekend. Het pand is nu geleverd aan de nieuwe eigenaren, August Michiel Krings van Elsrijk Invest BV en mevrouw Sharon Erica Cohen. Zij hebben € 675.000 voor dit pand neergelegd.

De bouwvergunning die nog door de Jockeyclub BV was aangevraagd is geweigerd door het stadsdeel, of Krings en Cohen andere plannen hebben is vooralsnog onduidelijk.

Het blok Tabak I in de Spuistraat, al jarenlang een speculatiespeeltje pur sang, heeft weer een nieuwe eigenaar. De panden in hartje centrum Amsterdam waren jarenlang in bezit van GW Bakker totdat Erik de Vlieger de panden Spuistraat 219 – 231 met zijn Imca Vastgoed in 2002 overnam voor € 3.063.016. Zoals bekend verdween Erik van het toneel en werd Imca omgevormd tot Maeyveld. In 2005 komt er dan een koopovereenkomst tussen verkoper Maeyveld en kopers Marcel Berendsen en Michael John van Bruggen. Zij boden in 2005 een bedrag van 10,5 miljoen en spraken af dat de panden uiterlijk in oktober 2007 geleverd moesten worden. De volledige akte is ook in te zien.

Tabak II, het blok van Spuistraat 199, het Keizerrijk en de Wijde Steeg, heeft overigens natuurlijk ook onze aandacht. In het bekende verhaal over de “vermeende” afpersing van Erik de Vlieger speelde Tabak II de inzet. Meer daarover alhier.

Het lijkt er sterk op dat Maeyveld, die in 2005 dus al wist dat zij een koper hadden, het Dagelijks Bestuur van het stadsdeel Centrum een loer heeft gedraaid. Nog in februari 2006 stemde het DB namelijk in met het hotelinitiatief van Maeyveld om de panden te verbouwen en deels te slopen om er een hotel met circa 64 hotelkamers, circa 55 ondergrondse parkeerplaatsen, 7 sociale huurwoningen en winkels/horeca in de plint te realiseren.
Verdere hoteluitbreiding in deze buurt is strijdig met het hotelbeleid en met het bestemmingsplan maar kreeg alleen instemming omdat er dan eindelijk eens iets met de panden zou gebeuren en omdat Maeyveld een vertrouwenwekkende partij was. Maar toe het DB besloot medewerking te geven waren de panden dus al verkocht an Berendsen en Van Bruggen.

Michael van Bruggen kennen we als voormalig directeur van de Oyster Groep, de restauranttak van het Paarlberg imperium. Later werd Van Bruggen zakelijk partner van Paarlberg voormalige hulpje David Beesemer en kochten zij samen in korte tijd zeer veel panden in de Leidsebuurt op. Ook het al lang gekraakte pand Lange Leidsedwarsstraat 35 kwam in handen van Beesemer en Van Bruggen.

MBM Berendsen is nog een beetje een onbekende maar we troffen wel een hotelboer aan die ook zo heet, hij was General Manager van het Badhotel in Domburg.

Berendsen en Van Bruggen zijn geen ontwikkelaars zodat het er meer op lijkt dat ook zij deze belegging na een aantal jaar weer zullen doorverkopen aan de zoveelste gelukzoeker op rij. Alle partijen hebben met klem benadrukt dat zij wel gaan ontwikkelen maar het tegendeel blijkt waar. We roepen het DB van het stadsdeel dan ook op om nu serieus werk te maken van een onteigeningsprocedure. Op basis van de Woningwet kan de eigenaar in ieder geval al worden gedwongen om het achterstallig onderhoud van de tientallen woningen aan te pakken.

het Hilwiscomplex, bestaande uit de ‘wolkenkrabber’ van Berlage en de omliggende straten zoals de Churchill-laan, Victorieplein, Rooseveltlaan en het Merwedeplein, heeft al een roerige geschiedenis achter de rug als het om de verschillende eigenaren gaat die sinds de jaren ’90 betrokken zijn geweest.

In 1993 ging het complex voor 22 miljoen gulden naar Lou Bartels, voormalig penningmeester van Ajax. Hij beweerde dat hij toen door de Heineken-ontvoerder Cor van Hout was bedreigd. In de beruchte bar van het Hilton Hotel werd de zakenman volgens zijn advocaat mr. M.E. van Huet aangesproken door Van Hout, die eiste dat Bartels de aankoop samen met een bepaalde aannemer zou doen. Tijdens het gesprek zou Van Hout hebben gezegd, dat er “vervelende dingen” zouden gebeuren, als Bartels niet op de verlangens in zou gaan.

Eind 2000 werd het complex verkocht aan Merwede Woningen BV, een dochter van de Merwede Groep van Jan Dirk Paarlberg en David Beesemer. Merwede Woningen schoof het pakket panden begin 2006 weer door naar BLD Vastgoed BV, een dochter van Armario N.V., gevestigd op de Antillen. Zowel BLD als Armario zijn bedrijven van Paarlberg.

Een jaar na deze transactie werd begin januari 2007 het complex verkocht aan Townspace Property B.V., een bedrijf dat wordt beheerd door makelaarskantoor Rappange. Nog dezelfde maand volgt er weer een verkoop: dit keer wordt het hele handeltje van bijna 200 woningen via VariaProp II C.V. verkocht aan Stichting VariaProp. Ook deze verkoop lijkt een interne zaak: de enig bestuurder van deze stichting is Rob Rappange. Wie echter de aandelen van Townspace en VariaProp bezit is niet bekend, wie is de onbekende geldschieter?

Volgens de weblog Rivierenbuurt steekt het nog iets ingewikkelder in elkaar: de oude eigenaar Lou Bartels heeft indertijd alleen het juridisch eigendom verkocht en is zodoende nog de economisch eigenaar. De uitponding van het complex, begonnen met de splitsing in appartementsrechten door Bartels, is door Merwede flink op gang gekomen en ook Rappange zal verder gaan om het complex geheel uit te ponden. En onderhoud uitvoeren, bijvoorbeeld aan de belabberde stookketel, wordt maar niet uitgevoerd terwijl de bewoners daarover al jarenlang klagen.

Over de panden op de hoek van van de Rozengracht en de Marnixstraat is al veel geschreven en gesproken de afgelopen jaren. Het zijn één van de laatste echte krotten in de Jordaan. Terwijl de buurt de laatste 15 jaar flink is opgeknapt en gerenoveerd wil het met deze panden maar niet lukken. Als we eens in de eigendomsgeschiedenis van de panden duiken wordt duidelijk waarom: we komen alleen maar huisjesmelkers en pure speculanten tegen.

Huisjesmelker HNJ van Zijl uit Wilnis verkocht in 1997 de panden Marnixstraat 337,339,341,343 voor fl 550.000 aan dhr. Bouwman van Truston BV. Bouwman had in 2001 nog een akkefietje wat bij de rechter werd uitgevochten, over vermeende corrupte BWT ambtenaren en verder. Twee jaar later verkoopt die weer door aan AD Kars voor fl 1.100.000. Kars verkoopt in 2001 aan MB Vastgoed van advocaat LG Meijer voor fl 1.400.000. De huidige eigenaar, sinds eind 2006, is de ‘rechtschapen man’ Ferry Prud’homme de Lodder (interview, pdf bestand) uit Landsmeer. Ferry heeft al eerder aandacht op deze log gekregen toen hij probeerde een gekraakt pandje inde Paramarobostraat te kopen van de erven Endstra.

Het Dagelijks Bestuur van stadsdeel Centrum had in 2003 al een sloop- en bouwvergunning verleend aan de toenmalige eigenaar, advocaat Louis Meijer. Het stadsdeel had er nog wel een voorwaarde aan gehangen; voordat de sloop daadwerkelijk zou mogen beginnen wilde het stadsdeel een bankgarantie ter zekerheidsstelling. Dat Meijer niet meer wilde dan speculeren met de panden bleek dat hij die bankgarantie nooit heeft overlegd. Echt serieus is hij zodoende ook niet geweest met zijn bouwplan. Het Dagelijks bestuur van het stadsdeel gaf die vergunning destijds vanwege: “Bovendien is het onaanvaardbaar dat het in het oog springende pand op de hoek Marnixstraat/Rozengracht anders in slechte staat zou blijven verkeren”. Nu vier jaar later zijn de panden nog verder verwaarloosd en staan de panden leeg.

Groen Links heeft recentelijk een rapportage (pdf) gemaakt over krotten in de binnenstad waarin ook bovengenoemde panden worden vermeld. In de bijlage staat een groot krantenartikel uit het Parool over deze panden.

In oktober 2006 is er opnieuw een bouwvergunning voor de panden aangevraagd voor het ‘bouwen in afwijking van eerdere vergunning: vernieuwen en veranderen van fundering en gebouwen.’

Zal Prud’homme de Lodder binnenkort beginnen of zal hij net als alle voorgaande eigenaren niets doen om het later weer met winst door te verkopen?

Apollolaan 109. Willem Endstra’s hoofdkantoor in Oud-Zuid en bekend geworden van het voor het huis geplaatste bankje waarop hij samen met Holleeder op de gevoelige plaats werd vastgelegd, en later natuurlijk van zijn liquidatie op de stoep. Het pand stond al enige tijd in de etalage maar een koper werd niet gevonden. Totdat onlangs de verder onbekende Artem Vladimirovich Azovtzev, klinkt Russisch, het pand opkocht van de erven Endstra. Azovtzev heeft nog een ander appartment in de stad, in de Pieter de Hooghstraat. Meer kunnen we zo snel niet vinden van meneer Azovtzev, wie helpt?

Het SPOK heeft niet veel met de Wallen behalve dat ze via het kadaster daar wel de meest vreemde eigenaren tegenkomen. Bijvoorbeeld slager Jan Venekamp die o.a. “ramen” heeft op het Oudekerksplein, schoonzoon freefighter Frederik Hamaker die dus getrouwd is met slagersdochter en keurig VBO makelaar Nathalie Venekamp van Have Vastgoed. Samen bezitten zij de luxe villa’s van ‘Osdorp Residence’. Hamaker is trouwens een partner (flash van Willem Holleeder. In september 1996 werd een telefoongesprek afgeluisterd dat ging over het pand Reguliersbreestraat 5, het latere pand van John Mieremet. Holleeder bemiddelde tussen Hamaker en Klaas Hummel.

De aanpak van de gemeente om via de BIBOB de hele prostitutiebranche door te lichten kunnen we alleen maar toejuichen. Vandaag werd bekend dat als gevolg daarvan 37 vergunningen worden ingetrokken van negen verschillende ondernemers. Genoemd worden ‘dikke’ Charles Geerts, Citon Chang en Bert Cirkel. Na deze eerste groep van negen ondernemers volgen volgend jaar nog twee rondes. Ook zal de gemeente in 2007 beginnen om structureel alle bouwaanvragen (vanaf € 50.000) via de BIBOB te laten lopen.