Al enkele malen eerder berichtten we hier over de “Tabakspanden” in de Amsterdamse Spuistraat en de bizarre ontwikkelingen aldaar: kruistocht tegen erik de vlieger , speculatieve waardestijgingen , boze genepte politici , bewoners in de knel. Inmiddels is nu ook de rol van de antikrakers in de discussie betrokken. Het is namelijk de vraag of antikraak wel wenselijk is of dat het juist een middel is dat speculatie in stand houdt en leegstand versluiert. Het begon er mee toen een aantal krakers op 19 februari uit een door hun opgeknapte (door antikrakers uitgewoonde) woning in het blok ontruimd werden om vervangen te worden door… antikrakers(!).
(Zie ook de uitzending van EenVandaag van 4 maart )
Dit heeft natuurlijk kwaad bloed gezet en het pand werd in de avond van 26 februari herkraakt. De in het pand aanwezige kraakwachten werden daarbij het pand uitgezet. Waar de media berichtten over zielige antikraak-bewoners bevestigden bronnen binnen de kraakbeweging ons echter dat het ging om uit de kluiten gewassen antikraak-bewakers. Blijkbaar wist ook het antikraak bureau welke woede ze zich op de hals zou halen en plaatste ze geen lieve studentjes die door bewoning kraken moesten ontmoedigen, maar ervaren lieden die het pand desnoods met geweld zouden kunnen verdedigen. Meerdere antikraak-buro’s adverteren zelfs, al dan niet verdekt, met dit inhuurbaar geweldspotentieel. Camelot levert bijvoorbeeld antikraak-honden, Interim Vastgoedbeheer heeft kraker-meppers en Ad-Hoc maakt “heel subtiel” een onderscheid tussen bewoners en “toezichthouders”. De krakers hadden zich er blijkbaar op voorbereid dat het deze bewakers van Anti-kraak B.V. zouden zijn die, zoals ook werkelijk gebeurde, als eerste tot fysiek geweld over zouden gaan.
In een artikel op de website van Amsterdam Centraal wordt de antikraak-rel onder de curieuze titel “Een frisse wind door de Spuistraat 227?” in zijn context beschreven: De lieve vrede die op het intermenselijk vlak vaak ook bestaat tussen krakers en antikrakers werd verstoord. Met de ontruiming was voor de krakers een grens bereikt. Amsterdam Centraal spreekt een kraker die antikrakers eigenlijk maar niets vindt, zeker vergeleken met krakers die over het algemeen beter voor de panden zorgen, maar de antikrakers wel tolereert. Maar als je uit je met eigen handen opgebouwde woonplek wordt gezet om vervangen te worden door antikrakers dan werkt dit, zo blijkt, niet langer zo. Opmerkelijk is dat Amsterdam Centraal spreekt van een gemiste kans voor de krakers en dat ze nu -helaas- worden weggezet als “een groep die strijdt tegen de gevestigde orde en het grootkapitaal”. Het is niet duidelijk wat men dan niet heeft gedaan dat men wel had moeten doen en of dit strijden wat wel gebeurd dan misschien niets doen zou zijn.
Niets doen is precies wat hier al jaren gebeurd. Misschien is het juist wel een gemiste kans, dat het pand in zijn oorspronkelijke uitgesloopte toestand door de eigenaar is teruggebracht. Zoals blijkt uit een tweede van een beloofde oneindige reeks van herkraken lijkt er voorlopig nog geen einde gekomen aan de, in de woorden van Amsterdam Centraal, “roerige geschiedenis van dit deel van de Spuistraat”. Dat klinkt wel leuk romantiserend, maar de krakers en de antikrakers kwamen mee met de speculanten die jarenlang gewin uit deze ellende konden trekken, en daar gaat het verhaaltje nou echt over. Of je daar als antikraker als “leegstandsvuller” nou je persoonlijk gewin uit kan trekken of niet.
Meer lezen over antikraak?
Klachten over antikraak in Zaandam
Klachten over antikraak in Rotterdam
Klachten over antikraak in Den Bosch
Klachten over antikraak in Fort Pannerden
Klachten over antikraak in Amsterdam
Klachten over antikraak in Amsterdam-2
Klachten over antikraak van antikrakers
Spekulatie@Twitter
