Terwijl de banken hun vingers er niet (meer) aan willen branden, en zielige eigenaar-bewoners tot het einde der tijden (in ‘hun’ woningen) op de blaren moeten zitten, houden particuliere uitgevers van erfpacht er miljoenen aan over. Iedereen spreekt er schande van, behalve corporaties als Rochdale die ook na het afstoten van scheur-directeur ‘Maseratti’ Möllenkamp kennelijk nog steeds voor de verhalen van de vastgoedgoogelaars valt. Zelfs als dit aan de fundering van hun eigen bezittingen knaagt.
Een klassiek voorbeeld van zulk een constructie staat in het fraaie Amsterdam Oud West, waar een drietal speculanten een reeks huizen hebben aangekocht, en hun gemaakte investeringen alweer binnen hebben weten te halen door een deel van de door splitsing ontstane appartementsrechten aan eigenaar-bewoners in erfpacht uit te geven.
Het gaat om de heren Samir Gouverneur, Gijs van Walsem en Rutger De Goederen en hun respectieve BVs Sabogo, Bonobo en De Vastgoederen. Deze lieden wisten omstreeks het jaar 2007 de huizen aan de Jan Hanzenstraat 76-82 en Korte Schimmelstraat 12 in handen te krijgen (doc). Binnen korte tijd werden de panden gerenoveerd (of gesloopt en herbouwd), gesplitst en in erfpacht uitgegeven. Dit zowel aan de directeuren zelf (om niet) (doc) als aan niets vermoedende derden (voor 3 of 4 ton per appartement) (doc). Pas de in 2010 verkochte appartementen (doc) werden echt verkocht, simpelweg omdat de geen bank noch een hypotheek op een particulier erfpachtrecht zou verlenen. Wat de hypotheken voor de erfpachtrechten betreft, windt men zich om rare bochten (doc).
Bijzonder interessant is het feit dat de verpachters het hele akkefietje ook anders onbeschadigd hebben doorstaan. Zo wil woningcorporatie Rochdale naar eigen zeggen twee panden in haar bezit aan Sabogo verkopen (Jan Hanzenstraat 84 en 86). Dit blijkt in eerste instantie tenminste uit een dagvaarding (doc) die aan de daar verblijvende krakers is uitgebracht . Het meest opmerkelijke daaraan is dat de panden in kwestie in ‘zeer slechte staat’ verkeren. Dit komt vooral door het feit dat de fundering zwaar beschadigd is geraakt bij de sloop van de panden daarnaast, namelijk de Jan Hanzenstraat 80-82 (doc). Deze sloop (en nieuwbouw) wederom is gepleegd door … Sabogo BV!
Het eerste aanbod om deze panden te kopen dateert overigens van voor de tijd van de sloop van de buurpanden. Rochdale was toen niet bijzonder geïnteresseerd. Pas toen de huizen (door de werkzaamheden van Sabogo) zo zwaar beschadigd zijn geraakt, dat men ze niet meer regulier kon verhuren, wilde men uiteindelijk ervan af. Dat de beschadiger zelf dan de koper is, lijkt de maserattirijders bij Rochdale weinig te interesseren. Het lijkt wel een beetje op het welbekende stockholm syndroom: de veroorzaker van het probleem wordt door de probleemhouder opeens als oplosser beschouwd!
Desgevraagd weet Nico de Leeuw van Rochdale overigens te vermelden dat er geen opzet achter deze ‘aanpak’ zit. Dat Sabogo & co waardeloze pandrechten aan niets vermoedende yuppen slijt hoorde Rochdale naar zijn zeggen voor het eerst van het SPOK. Uiteraard wil de corporatie alleen maar met ‘betrouwbare partijen’ in zee, wist dhr de Leeuw verder te vertellen, en uiteraard dat men (anders dan in bijgevoegde dagvaarding vermeld) nog he-le-maal geen overeenkomst had gesloten met de naburige erfpachtgoogelaars.
Voor de oplettende lezers van de bijgevoegde dagvaarding willen wij nog vermelden, dat ook de andere beweringen in dat stuk even goed gefundeerd zijn dan de panden in kwestie. Zo vermeldt De Leeuw, dat men evenmin van plan was om er ooit na een ontruiming kraakwachten in te zetten, maar slechts een ‘kraakverbod’ wilde verkrijgen, om de huizen dan ‘voor 6 maanden of meer’ leeg te kunnen laten staan, in de hoop dat ‘zich alsnog een betrouwbare partij als koper aanmeldt’.
Affijn: Rochdale heeft kennelijk weinig geleerd van de ervaringen met hun ex directeur. Mogelijke zakenpartners worden nog steeds niet gescreend, en met droge ogen zet men halve waarheden en opzettelijke leugens in dagvaardingen, alleen maar om ‘in alle rust’ met de meest gore speculanten in zee te kunnen gaan, en dan zelfs als men erop verlies maakt.