Categorie archief: publiek

Op de krakenmaillijst is vandaag te lezen dat gisteren de Rozengracht 40 is gekraakt. Dit pand is een van de weinig overgebleven panden van het begin jaren ’90 zeer actieve huisjesmelkers duo Peter Schaefers en Fokko Scheurer, ook wel S&S Beheer. Destijds schrokken zij er niet voor terug om met knokploegen krakers uit hun panden te verwijderen. De honderden huurders vertelden allemaal hetzelfde verhaal: geen onderhoud uitvoeren en wel elk jaar de maximale huurverhoging vragen. Uiteindelijk liep de luchtballon leeg en trok hun financier, de kleine Spaar en voorschot bank te Surhuisterveen zich onder druk van De Nederlandsche Bank terug uit het vastgoed in de randstad. De panden werden verkocht, aan corporaties, grote beleggers en andere kleine particuliere huisbaasjes. In het vastgoed is hun rol sinds medio jaren ’90 uitgespeeld. Scheurer en Schaefers zijn zakelijk dan ook al lang uit elkaar en hebben beide nog maar enkele panden op naam.

Interessant is de verkopende makelaar van de Rozengracht. Op de ‘te koop’ borden, die er al enkele jaren hingen, staat nog Twisk Beheer vermeldt. Deze bestaat als zodanig niet meer, net alsdat de andere bedrijven van Peter Petersen plots een nieuwe naam hebben gekregen. Twisk Beheer heet nu Dutch Invest B.V. en Peter Petersen Beheer is gewijzigd in Pierremont B.V.. Waarom? Wel, dat lijkt toch met de zaak Holleeder te maken te hebben. Petersen deed vastgoed zaken met de vermoorde Kees Houtman en deed net voor de dood van Willem Endstra nog onroerend goed deals met hem. Volgens een anonieme getuige van justitie werd hij ondertussen ook door de groep-Holleeder onder druk gezet om de in de Amsterdamse onderwereld bekende sexclub te kopen aan de Roompotstraat, om het bordeel vervolgens weer af te staan aan Holleeder. Volgende week wordt dit pand geveild.
Dat hij wordt genoemd in de Endstra-tapes zal hem ook niet goed bekomen zijn. Maar in het Amsterdamse staat hij al jaren bekend als een penoze vastgoedboer. Een naam wijzigen veranderd daar niets aan Peter!

Konden we gisteren redelijk recent nieuws brengen over de transactie van de Spuistraat panden van Maeyveld aan Michael van Bruggen, vandaag kwamen we hem weer tegen in een leveringsakte van 31 januari 2007, gisteren dus. Het al sinds 2001 gekraakte pand Lange Leidsedwarsstraat 35 had voor de krakers kwamen dertig (30!) jaar leeg gestaan. In 2005 koopt de Amsterdamse Jockeyclub BV de panden van het complex op. De directeuren waren op dat moment David Beesemer en Michael van Bruggen.

Als in april 2006 de naam van Beesemer verschijnt op de verdachtenlijst van de groep Holleeder trekt hij zich terug uit de Jockeyclub. Harry Woei-Gin Tseng neemt zijn plaats over in de directie.

In december 2006 werd de Lange Leidse door de Amsterdamse Jockeyclub verkocht aan door Hoofdstad Vastgoed BV later nog te benoemen meesters. Namens Hoofdstad Vastgoed handelde de heer Michel de Bruin, bekend van een knokploeg op de Lindengracht. Deze ‘meesters’ zijn dus sinds gisteren bekend. Het pand is nu geleverd aan de nieuwe eigenaren, August Michiel Krings van Elsrijk Invest BV en mevrouw Sharon Erica Cohen. Zij hebben € 675.000 voor dit pand neergelegd.

De bouwvergunning die nog door de Jockeyclub BV was aangevraagd is geweigerd door het stadsdeel, of Krings en Cohen andere plannen hebben is vooralsnog onduidelijk.

Het blok Tabak I in de Spuistraat, al jarenlang een speculatiespeeltje pur sang, heeft weer een nieuwe eigenaar. De panden in hartje centrum Amsterdam waren jarenlang in bezit van GW Bakker totdat Erik de Vlieger de panden Spuistraat 219 – 231 met zijn Imca Vastgoed in 2002 overnam voor € 3.063.016. Zoals bekend verdween Erik van het toneel en werd Imca omgevormd tot Maeyveld. In 2005 komt er dan een koopovereenkomst tussen verkoper Maeyveld en kopers Marcel Berendsen en Michael John van Bruggen. Zij boden in 2005 een bedrag van 10,5 miljoen en spraken af dat de panden uiterlijk in oktober 2007 geleverd moesten worden. De volledige akte is ook in te zien.

Tabak II, het blok van Spuistraat 199, het Keizerrijk en de Wijde Steeg, heeft overigens natuurlijk ook onze aandacht. In het bekende verhaal over de “vermeende” afpersing van Erik de Vlieger speelde Tabak II de inzet. Meer daarover alhier.

Het lijkt er sterk op dat Maeyveld, die in 2005 dus al wist dat zij een koper hadden, het Dagelijks Bestuur van het stadsdeel Centrum een loer heeft gedraaid. Nog in februari 2006 stemde het DB namelijk in met het hotelinitiatief van Maeyveld om de panden te verbouwen en deels te slopen om er een hotel met circa 64 hotelkamers, circa 55 ondergrondse parkeerplaatsen, 7 sociale huurwoningen en winkels/horeca in de plint te realiseren.
Verdere hoteluitbreiding in deze buurt is strijdig met het hotelbeleid en met het bestemmingsplan maar kreeg alleen instemming omdat er dan eindelijk eens iets met de panden zou gebeuren en omdat Maeyveld een vertrouwenwekkende partij was. Maar toe het DB besloot medewerking te geven waren de panden dus al verkocht an Berendsen en Van Bruggen.

Michael van Bruggen kennen we als voormalig directeur van de Oyster Groep, de restauranttak van het Paarlberg imperium. Later werd Van Bruggen zakelijk partner van Paarlberg voormalige hulpje David Beesemer en kochten zij samen in korte tijd zeer veel panden in de Leidsebuurt op. Ook het al lang gekraakte pand Lange Leidsedwarsstraat 35 kwam in handen van Beesemer en Van Bruggen.

MBM Berendsen is nog een beetje een onbekende maar we troffen wel een hotelboer aan die ook zo heet, hij was General Manager van het Badhotel in Domburg.

Berendsen en Van Bruggen zijn geen ontwikkelaars zodat het er meer op lijkt dat ook zij deze belegging na een aantal jaar weer zullen doorverkopen aan de zoveelste gelukzoeker op rij. Alle partijen hebben met klem benadrukt dat zij wel gaan ontwikkelen maar het tegendeel blijkt waar. We roepen het DB van het stadsdeel dan ook op om nu serieus werk te maken van een onteigeningsprocedure. Op basis van de Woningwet kan de eigenaar in ieder geval al worden gedwongen om het achterstallig onderhoud van de tientallen woningen aan te pakken.

het Hilwiscomplex, bestaande uit de ‘wolkenkrabber’ van Berlage en de omliggende straten zoals de Churchill-laan, Victorieplein, Rooseveltlaan en het Merwedeplein, heeft al een roerige geschiedenis achter de rug als het om de verschillende eigenaren gaat die sinds de jaren ’90 betrokken zijn geweest.

In 1993 ging het complex voor 22 miljoen gulden naar Lou Bartels, voormalig penningmeester van Ajax. Hij beweerde dat hij toen door de Heineken-ontvoerder Cor van Hout was bedreigd. In de beruchte bar van het Hilton Hotel werd de zakenman volgens zijn advocaat mr. M.E. van Huet aangesproken door Van Hout, die eiste dat Bartels de aankoop samen met een bepaalde aannemer zou doen. Tijdens het gesprek zou Van Hout hebben gezegd, dat er “vervelende dingen” zouden gebeuren, als Bartels niet op de verlangens in zou gaan.

Eind 2000 werd het complex verkocht aan Merwede Woningen BV, een dochter van de Merwede Groep van Jan Dirk Paarlberg en David Beesemer. Merwede Woningen schoof het pakket panden begin 2006 weer door naar BLD Vastgoed BV, een dochter van Armario N.V., gevestigd op de Antillen. Zowel BLD als Armario zijn bedrijven van Paarlberg.

Een jaar na deze transactie werd begin januari 2007 het complex verkocht aan Townspace Property B.V., een bedrijf dat wordt beheerd door makelaarskantoor Rappange. Nog dezelfde maand volgt er weer een verkoop: dit keer wordt het hele handeltje van bijna 200 woningen via VariaProp II C.V. verkocht aan Stichting VariaProp. Ook deze verkoop lijkt een interne zaak: de enig bestuurder van deze stichting is Rob Rappange. Wie echter de aandelen van Townspace en VariaProp bezit is niet bekend, wie is de onbekende geldschieter?

Volgens de weblog Rivierenbuurt steekt het nog iets ingewikkelder in elkaar: de oude eigenaar Lou Bartels heeft indertijd alleen het juridisch eigendom verkocht en is zodoende nog de economisch eigenaar. De uitponding van het complex, begonnen met de splitsing in appartementsrechten door Bartels, is door Merwede flink op gang gekomen en ook Rappange zal verder gaan om het complex geheel uit te ponden. En onderhoud uitvoeren, bijvoorbeeld aan de belabberde stookketel, wordt maar niet uitgevoerd terwijl de bewoners daarover al jarenlang klagen.

Over de panden op de hoek van van de Rozengracht en de Marnixstraat is al veel geschreven en gesproken de afgelopen jaren. Het zijn één van de laatste echte krotten in de Jordaan. Terwijl de buurt de laatste 15 jaar flink is opgeknapt en gerenoveerd wil het met deze panden maar niet lukken. Als we eens in de eigendomsgeschiedenis van de panden duiken wordt duidelijk waarom: we komen alleen maar huisjesmelkers en pure speculanten tegen.

Huisjesmelker HNJ van Zijl uit Wilnis verkocht in 1997 de panden Marnixstraat 337,339,341,343 voor fl 550.000 aan dhr. Bouwman van Truston BV. Bouwman had in 2001 nog een akkefietje wat bij de rechter werd uitgevochten, over vermeende corrupte BWT ambtenaren en verder. Twee jaar later verkoopt die weer door aan AD Kars voor fl 1.100.000. Kars verkoopt in 2001 aan MB Vastgoed van advocaat LG Meijer voor fl 1.400.000. De huidige eigenaar, sinds eind 2006, is de ‘rechtschapen man’ Ferry Prud’homme de Lodder (interview, pdf bestand) uit Landsmeer. Ferry heeft al eerder aandacht op deze log gekregen toen hij probeerde een gekraakt pandje inde Paramarobostraat te kopen van de erven Endstra.

Het Dagelijks Bestuur van stadsdeel Centrum had in 2003 al een sloop- en bouwvergunning verleend aan de toenmalige eigenaar, advocaat Louis Meijer. Het stadsdeel had er nog wel een voorwaarde aan gehangen; voordat de sloop daadwerkelijk zou mogen beginnen wilde het stadsdeel een bankgarantie ter zekerheidsstelling. Dat Meijer niet meer wilde dan speculeren met de panden bleek dat hij die bankgarantie nooit heeft overlegd. Echt serieus is hij zodoende ook niet geweest met zijn bouwplan. Het Dagelijks bestuur van het stadsdeel gaf die vergunning destijds vanwege: “Bovendien is het onaanvaardbaar dat het in het oog springende pand op de hoek Marnixstraat/Rozengracht anders in slechte staat zou blijven verkeren”. Nu vier jaar later zijn de panden nog verder verwaarloosd en staan de panden leeg.

Groen Links heeft recentelijk een rapportage (pdf) gemaakt over krotten in de binnenstad waarin ook bovengenoemde panden worden vermeld. In de bijlage staat een groot krantenartikel uit het Parool over deze panden.

In oktober 2006 is er opnieuw een bouwvergunning voor de panden aangevraagd voor het ‘bouwen in afwijking van eerdere vergunning: vernieuwen en veranderen van fundering en gebouwen.’

Zal Prud’homme de Lodder binnenkort beginnen of zal hij net als alle voorgaande eigenaren niets doen om het later weer met winst door te verkopen?

Apollolaan 109. Willem Endstra’s hoofdkantoor in Oud-Zuid en bekend geworden van het voor het huis geplaatste bankje waarop hij samen met Holleeder op de gevoelige plaats werd vastgelegd, en later natuurlijk van zijn liquidatie op de stoep. Het pand stond al enige tijd in de etalage maar een koper werd niet gevonden. Totdat onlangs de verder onbekende Artem Vladimirovich Azovtzev, klinkt Russisch, het pand opkocht van de erven Endstra. Azovtzev heeft nog een ander appartment in de stad, in de Pieter de Hooghstraat. Meer kunnen we zo snel niet vinden van meneer Azovtzev, wie helpt?

Het SPOK heeft niet veel met de Wallen behalve dat ze via het kadaster daar wel de meest vreemde eigenaren tegenkomen. Bijvoorbeeld slager Jan Venekamp die o.a. “ramen” heeft op het Oudekerksplein, schoonzoon freefighter Frederik Hamaker die dus getrouwd is met slagersdochter en keurig VBO makelaar Nathalie Venekamp van Have Vastgoed. Samen bezitten zij de luxe villa’s van ‘Osdorp Residence’. Hamaker is trouwens een partner (flash van Willem Holleeder. In september 1996 werd een telefoongesprek afgeluisterd dat ging over het pand Reguliersbreestraat 5, het latere pand van John Mieremet. Holleeder bemiddelde tussen Hamaker en Klaas Hummel.

De aanpak van de gemeente om via de BIBOB de hele prostitutiebranche door te lichten kunnen we alleen maar toejuichen. Vandaag werd bekend dat als gevolg daarvan 37 vergunningen worden ingetrokken van negen verschillende ondernemers. Genoemd worden ‘dikke’ Charles Geerts, Citon Chang en Bert Cirkel. Na deze eerste groep van negen ondernemers volgen volgend jaar nog twee rondes. Ook zal de gemeente in 2007 beginnen om structureel alle bouwaanvragen (vanaf € 50.000) via de BIBOB te laten lopen.

Een af en toe Rotterdams verhaal, maar een duidelijke uitleg over de schaduwkanten van het steeds populairder wordende antikraak gebeuren, zie het Pamflet tegen anti-kraak dat verscheen op krakendrotterdam.org

Op krakenpost.nl verscheen vandaag een bericht over de nieuwe bedreiging van het gekraakte ADM-terrein in het westelijk havengebied. Een paar citaten uit dat bericht:

” Door Wethouder Asscher is bevestigd dat hij voornemens is op korte termijn de bloeiende culturele vrijhaven ADM, die al sinds jaar en dag een belangrijke speler is in het Amsterdamse culturele klimaat, zonder pardon of alternatieven te verwijderen.
Tegen de achtergrond van een miljoeneninvestering wil Asscher 40 wachtplaatsen voor de grote binnenvaart realiseren. Daartoe moet de gemeente Amsterdam zaken doen met o.a. Amstellimo BV en Chidda vastgoed BV, bedrijven die voorkwamen op de lijst “van Traa”, als mogelijke belanghebbenden in criminele vastgoed ondernemingen en – organisaties in Nederland.”

De twee genoemde BV’s die eigenaar zijn van het in totaal 42 ha. grote terrein (foto) waren van knokploegleider en penozetype Bertus Lüske, na zijn gewelddadige dood overgenomen worden de BV’s beheerd door zijn vrouw Janny Bos. De gemeente is inderdaad bezig om deze grote broedplaats om zeep te helpen ten faveure van de havenbaronnen, alles mooi uitgelegd in deze gemeentelijke folder.

Ook een notitie van PvdA wethouder Asscher voor de Raadscommissie Financiën, Economische Zaken, Zee- en Luchthaven van 16 november is duidelijk: we maken nu een einde aan het gekraakte 20 ha. wateroppervlak, de volgende ronde zal ook het terrein zelf worden opgeofferd.

Nog even een citaat uit het bericht van de ADM bewoners:

In eerste termijn zal Haven Amsterdam een gebruiksovereenkomst sluiten met de huidige eigenaar over de binnenhaven van het 42 hectare tellende terrein, om een flinterdunne en financieel riskante ontwikkeling in gang te zetten. In tweede termijn zal worden overgegaan tot aankoop van de rest van het terrein. Het terrein van de voormalige ADM-werf aan het Noordzeekanaal werd in 1997 voor het geringe bedrag van 13 miljoen euro gekocht door Bertus Lüske, een dubieuze en inmiddels geliquideerde onroerendzaakhandelaar. Destijds zag de gemeente Amsterdam af van haar voorkeursrecht om het terrein voordelig te kunnen verwerven. Door nu bij aankoop van dit laatste sterk vervuilde en tot nog toe oninteressante terrein een buiten proportioneel bedrag (80 miljoen euro) te moeten betalen aan bedrijven die al lang middels de wet Bibob getoetst hadden moeten worden, dreigt de gemeente Amsterdam opnieuw door nalatigheid tientallen miljoenen euro’s te verliezen.

Lang leve de haven!

Berichtten wij vorige week over nieuwe eigenaar RVG Woningen van de zogenaamde GW Bakker panden in de Amsterdamse wijk De Pijp, vandaag staat er in de Volkskrant een bericht over de directeur van die club, Theo Jansen. Naast activiteiten in het vastgoed heeft Jansen zich met zijn Rozendaalse Vastgoed Groep ook ingekocht in de gokwereld.

De European Wireless Lottery Holding (EWLH) ontwikkelde het spel Sevens in 2001 voor de Staatsloterij. Nadat alle contracten al getekend waren en het mobiele telefoonspelletje bijna was gelanceerd, verbood toenmalig minister Donner van Justitie het spel. Sevens zou gokverslaving veroorzaken.

Jansen, als directeur en aandeelhouder van EWLH claimt nu 100 miljoen (!) van het rijk.
Nee, Jansen en zijn zakenpartner, durfkapitalist en investeerder Marcel Boekhoorn willen echt de helft weggeven aan het goede doel. “Wij zijn geen geldwolven”, aldus Jansen.

Eerder dit jaar was er ook al ophef over de legale gokmafia met een heuse spionagezaak. Ook Jansen is in die kwestie ondervraagd omdat er volgens Joop Wijn van Financien een verband bestaat tussen de spionage van de Nationale Postcode Loterij door de Staatsloterij en de EWLH.

De Bakker panden in de Henrick de Keijserstraat zijn overigens tot op vandaag, 17 november, niet op naam van RVG overgeschreven bij het kadaster, op papier is de eigenaar nog steeds Rasto BV van GW Bakker. Dat betekent dat ófwel de levering nog later plaats zal vinden vanwege nog onbekende ontbindende voorwaarden óf dat Bakker eigenaar blijft terwijl RVG de bouwplannen zal uitvoeren. Kunnen Theo Jansen of GW Bakker hier duidelijkheid over geven?