Categorie archief: publiek

het bezwaar dat de oude en nieuwe eigenaars van pand aan de Pretoriusstaat 28 tegen de intrekking van een bouwvergunning op basis van de wet BIBOB hebben gemaakt is afgewezen door de gemeente. Daarmee is een poging gestrand om door een soort stromanconstructie het pand en het ermee verbonden netwerk uit speculatie en zwartgeld uit het licht van de openbaarheid te houden.

In januari 2006 heeft het amsterdamse stadsdeel oost watergraafmeer een reeds verleende bouwvergunning voor het pand aan de pretoriusstraat 28 ingetrokken op basis van de wet BIBOB. Dit was de eerste keer dan een gemeente deze wet op een bouwvergunning had toegepast. Er waren sterke twijfels aan de intergriteit van eigenaar Joseph Cyrrus McCarthy (zie ook het desbetreffende SPOK rapport, die bovendien ook nog iedere medewerking aan een desbetreffende onderzoek weigerde. Op het pand laste ondermeer een beslag van de belastingdienst ivm McCarthy in 2005 opgedoekte zwartwerkpraktijken.

McCarthy stopte daarop simpelweg met de betalingen an zijn hypotheekrente waardoor het pand in februari 2006 executoraal geveild moest worden. Echter is het, bij wijze van ‘nieuwe eigenaar’ door zakenrelaties, van zijn boekhouder buiten de veiling om aangekocht. De ‘oude’ en de ‘nieuwe’ eigenaars hebben daarop bezwaar tegen de intrekking van de vergunning gemaakt.

Bij een zitting van de bezwaarschriftencommisie in april jongstleden kregen de eigenaars en de bewoners van het pand de gelegenheid hun kant van het verhaal nogeens toe te lichten. Mcarthy betoogde dat alles op misvattingen gebaseerd was. De nieuwe eigenaren, Pepijn Koch, Robert Leon Segaar, Gerard Albert van de Laar en Anton Klomp lieten via hun advocaat weten niets met McCarthy te maken te hebben. De bewoners van het pand konden echter aantonen dat alle betrokken elkaar kenden via McCarthys voormalige boekhouder Johannes Van den Elshout met zijn kantoor Pro Genius in allerlei zakkelijke realties met elkaar stonden. Bovendien is Pepijn Koch via zin Koch holding bv de directeur van het kantoor NBC Roemburg en partners dat sinds medio 2005 McCarthys boekhouding verzorgd.

Op 23 juni 2006 kwam de bezwaarschriftencommissie met een vrij eenduidig advies: dat vergunning moest ingetrokken blijven omdat ‘de intrekkingsgrond nog steeds geldt. Door onderhandse verkoop zou anders immers de wet Bibob eenvoudig omzeild (kunnen) worden en zouden stromanconstructies in de hand gewerkt (kunnen) worden’. Verder geeft de commissie aan dat ‘het Segaar vrijstaat een nieuwe vergunning aan te vragen’ en dat ‘de commisie daarbij wel van uitgaat dat het stadsdeel aandacht aan de vraag zal besteden of een nieuwe Bibob-toets geindiceerd is’.

Eind april 2006 hebben de nieuwe eigenaars inderdaad dezelfde bouwtekeningen bij wijze van nieuwe aanvraag ingediend. De bewoners van de Pretoriusstrat 28 hebben als reactie zowel een brief aan de leden van de stadsdeelraad gestuurd als bij een zitting van de adviscommisie wonen ingesprokken, om aan de (deels nieuwe) leden een goed overzicht over zowel de geschiedenis van het pand als het netwerk rond de oude en nieuwe eigenaars te geven. Tijdend de commissiezitting heeft het DB te kennen gegeven ‘zich te blijven inzetten voor de zaak van de Pretoriusstraat 28’.

“Krakers zijn meneren en mevrouwen. Maar wel bijzondere.” Een quote uit een groot artikel over krakers anno 2006 in de Intermediar. Ook de Intermediar wist het SPOK te vinden, evenals recentelijk bijvoorbeeld De Volkskrant, Netwerk, Property nl, Het Parool en de Amsterdam Weekly.

Dat de media soms een beetje traag en lui zijn is algemeen bekend. Neem nu die kwestie van het Bos en Lommerplein. Aannemer Hillen & Roosen bouwt een gigantisch complex maar voert niet uit volgens de bouwtekeningen en vergeet het beton goed te bewapenen. De Bouw en Woningtoezicht heeft niets door en nu staat het hele complex leeg. In een eerdere SPOK blog op 20 februari 2006 wezen we al op de discutabele rol van de BWT in dit stadsdeel, de VROM inspectie had namelijk al in 2003 geconcludeerd dat die afdeling haar werk ondermaats uitvoert. Dat schreven we destijds hier.
Vandaag komt De Volkskrant met hetzelfde VROM rapport op de proppen in een artikel. Nieuws?

Vandaag publiceerde het Amsterdamse Meldpunt Ongewenst Verhuurgedrag een persbericht over het zojuist uitgebrachte jaarverslag 2005 (pdf). Er wordt opnieuw een toename geconstateerd in het aantal meldingen over intimiderende verhuurders wat veelal plaatsvindt indien de huurder iets wil doen aan de te hoge huurprijs of wanneer de eigenaar ivm splitsing van het pand de verhuurde etages leeg wil hebben. Gaat lekker hier in Amsterdam.

Erik De Vlieger, nog steeds onder druk van justitie nav de (vermeende?) afpersing rondom de Spuistraat deal wordt met betrekking tot diezelfde Spuistraat opnieuw met problemen geconfronteerd.
Per de op 7 juni jl uitgebrachte dagvaarding moet zijn Electric BV, eigenaar van de o.a. het sinds 1983 gekraakte Spuistraat 199 zich op 13 september 2006 bij de rechter vervoegen op verzoek van voormalig zakenpartner Arcaton BV. Deze laatste claimt een vordering van twv 691.248 euro.

Arcaton BV, in 2001 samen gevormd door Hans Pluis en IMCA Vastgoed van De Vlieger, kocht in 2001 de Spuistraat 199 van Kess Corporation N.V., een schimmig bedrijf van Niek Sandmann. Voorheen participeerde ook Klaas Hummel tijdelijk in Arcaton. In hetzelfde jaar wordt het pand doorverkocht aan Electric BV van De Vlieger.
Ondertussen verleend Challenge Properties B.V. van Dennis Panday nog een hypotheek op de panden en laat De Vlieger een ander bedrijf, Nieuwgraaf Holding BV, in Electric participeren. De Vlieger heeft altijd ontkent op de hoogte te zijn geweest dat Nieuwgraaf een BV van Willem Holleeder was, De Vlieger had contact met Willem Endstra over Nieuwgraaf dus De Vlieger dacht alleen dat hij zaken deed met Endstra. De NRC van april 2005 hierover: Naar nu blijkt namen De Vliegers IMCA Vastgoed en een bedrijf waaraan Holleeder was verbonden (Nieuwgraaf 114 Holding BV) in 2001 samen deel in een ander vastgoedbedrijf. Dit bedrijf, Electric BV, kocht dat jaar voor 6,9 miljoen gulden panden in de hoofdstad. Ook investeerde De Vlieger in 2001 met Nieuwgraaf 114 als partner in het Amsterdamse café Raffles. De uitbater van dat café, Hugo Fernandez, heeft in 2002 aangifte gedaan van afpersing. Hij noemde tegen de politie de band van De Vlieger met Holleeder. De Vlieger vindt dit laster en zegt niet te hebben geweten dat Nieuwgraaf 114 in 2001 onder het bereik van Holleeder viel. IMCA Vastgoed, waar De Vlieger inmiddels weg is, zegt dat het geen zaken meer met Nieuwgraaf 114 zal doen.

Arcaton, tegenwoordig 100% van de Pluis Participatie Groep B.V., heeft dus een zakelijk geschilletje met Electric BV. Dat moet haast wel over de transactie van de Spuistraat gaan. Electric is opgeroepen te verschijnen bij rechtbank per annonce in het Parool modat zij geen bekende vestigingsadres heeft. Electric heeft inderdaad nogal gezworven de laatste jaren. Begon het bedrijf gewoon met vestigingsadres het hoofdkantoor van de IMCA Groep aan de Kingsfordweg 201, daarna verhuisde het door naar het adres van de Argo Media Groep in Nieuw Vennep. Hier was de tijdschriften- en krantenafdeling van De Vlieger gevestigd. Zeer recentelijk is Electric BV verhuisd naar een adres in Rotterdam, de Waalhaven N.z. 31 B.

Electric BV, heden ten dage nog steeds met meerdere (onbekende) aandeelhouders, wordt bestuurd door Janssen Intertrust B.V. dat op haar beurt weer wordt bestuurd door J.M. Janssen Holding B.V. die vervolgens weer valt onder Official Services Limited, gevestigd te Peterborough in het Verenigd Koninkrijk. Het spoor eindigt nu dus in de UK terwijl vorig jaar Electric nog viel onder Lowland Establishment te Liechtenstein. Ook Lowland is een trustkantoor van ene Jeroen Janssen. Janssen? Ja, deed al eerder zaken voor De Vlieger, bijvoorbeeld ook rondom de AirLib deal met Frankrijk.
Terwijl De Vlieger altijd zo stoer deed al zijn zaken transparant te regelen is er ondertussen rondom Spuistraat 199 een ondoorzichtig web gesponnen

Het Comitee tegen het kraakverbod stuurde vandaag het volgende persbericht. Dit naar aanleiding van een brief van ministers Dekker en Donner aan de tweede kamer die aankondigen deze zomer nog met een wetsvoorstel voor een algeheel kraakverbod te komen.

PERSBERICHT COMITEE TEGEN HET KRAAKVERBOD

Amsterdam, 9 juni 2006

Dekker en Donner willen kraken verbieden maar doen niets aan leegstand en breken huurbescherming verder af.

Dekker (VROM) en Donner (Justitie) geven in een brief aan de kamer aan om “rond de zomer” met een concept-wetsvoorstel te komen om kraken in alle gevallen strafbaar te stellen. Aan het tegengaan van leegstand wordt door de ministers niets gedaan. Ook pleit de brief voor meer antikraak (tijdelijke verhuur). Dit terwijl antikraak de leegstand in stand houdt. Antikraak verhult de leegstand en brengt een vaste woning voor iedereen niet dichterbij. Antikraak zit in een juridisch vacuum en antikraak heeft in het verleden daardoor reeds vele schandalen gekend. Woningzoekenden laat men dus keihard vallen, terwijl eigenaren van leegstaande panden door de overheid ongestoord worden gelaten.

Meer informatie over het kraakverbod op de website ‘kraken gaaat door’.

Vandaag opende de Volkskrant met een mooi verhaal op de voorpagina over de krakers die de vastgoedmafia proberen aan te pakken. Op pagina drie volgde nog een artikel over het SPOK die “met de wet en Quote in de hand ten strijde trekt tegen foute vastgoedjongens.” Leuk leesvoer.

De KvK blijkt weleens foutjes te maken bij transacties van complete BV’s. Desondanks blijft de kvk.nl een goede bron voor een beetje onderzoek. Omdat we eerder eventjes meldden dat Libra International net als ‘s Winters Binnen een BV van de erven Endstra hadden overgenomen komen we hier nog even op terug.

Het gaat om de voormalige Ganico IV BV, tegenwoordig heet deze Libra International II B.V.. Willem Endstra had veel panden in Amsterdam Oud-Zuid ondergebracht in zijn Ganico BV serie. Na zijn dood zijn de meeste ondertussen verkocht, vooral aan partijen die gelieerd zijn aan NVM makelaar Peter Sidney ter Borgh van kantoor Van Eijsden Ter Borgh en Roos.

Ganico IV BV werd in juli 2004, twee maanden na Endstra’s dood in mei 2004, verkocht aan Libra International BV. Maar hebben de erven er niets meer mee te maken? Als we weer de kvK als betrouwbare bron gebruiken zien we dat ze toch nog deels eigenaar zijn via de door de ‘erven Endstra’ opgerichte Jalina Beheer BV, voorheen bekend als California Properties.

De KvK zegt vandaag:

Libra International II B.V. 1075AE Amsterdam
KvK inschrijfnummer: 33208589

Hoogste concernrelaties
Jalina Beheer B.V. 1976ES IJmuiden KvK: 33220592
Libra International B.V. 1075AE Amsterdam KvK: 30108367

De ‘Hoogste concernrelaties’ betekent dat de daar genoemde BV’s ofwel aandeelhouder zijn ofwel bestuurder van de BV. Hieruit blijkt dan nu dat Libra International BV in ieder geval toch wel dicht tegen het Endstra imperium aanzit. Libra bezit alleen in Amsterdam al zo’n 1200 woningen.

Peter Sidney ter Borgh en Jan Dirk Paarlberg

Ganico Amsterdam VII B.V., Ganico Amsterdam IX B.V. en Ganico Amsterdam X B.V. gingen in 2004 van Endstra’s kantoor aan de Apollolaan 109 naar Ter Borghs kantoor aan de Sloterkade 83. Ter Borgh onderhoud tevens warme contacten met de al eerder beschreven ‘s Winters Binnen Vastgoed en was destijds directeur van Libra International. Het lijkt er dus op dat de verkopen van de BV’s (en dus de panden) door de erven Endstra via Ter Borgh zijn geregeld. Ter Borgh is nu de vaste verkoopmakelaar van door Libra uitgeponde panden.

Ter Borgh heeft nog meer interessante connecties, zoals Jan Dirk Paarlberg van de Merwede Groep. De Coöperatieve Flatexploitatievereniging De Tulp U.A., onderdeel van de Merwede Groep, heeft ook al kantoor gekozen aan de Sloterkade. Dit bevestigt de al jarenlange samenwerking tussen Ter Borgh en Paarlberg; in 1999 toen Ter Borgh nog directeur bij Libra was kocht Paarlberg namens Munnike Bergen BV (een dochterbedrijf van Libra) 200 woningen plus enkele winkels, garages, bergingen en bedrijfsruimtes voor Libra voor 35 miljoen gulden.
Munnike Bergen BV was van 1993 tot 22-12-1996 van PS ter Borgh. Vanaf december 1996 ging de BV over naar Libra International om vervolgens deze op 31-12-2002 geheel over te nemen. De BV werd toen dus overgedragen aan Libra en even later opgeheven. In 1999, toen Paarlberg die transactie deed, was Munnike Bergen BV dus al onder beheer van Libra. Ter Borgh was toen directeur van Libra. Plotseling is hij als directeur eind vorig jaar teruggetreden als directeur.

In maart 2002 vond ook een opvallende transactie plaats: v.o.f. Bosch en Duin, op dat moment bestaande uit Bergvalk-4 BV, Convoy-Contigas BV, Museum vastgoed BV en Jureko Property Holding BV, verkocht voor €15.401.000 aan onroerend goed aan Libra International, gemachtigde was alweer PS ter Borgh. Deze panden bevonden zich allemaal in de Amsterdamse Rivierenbuurt, de Rooseveltlaan, de Walstraat, Lekstraat, Deurloostraat, Scheldestraat, Churchill-laan etc.

Veel klinkende hebben in Bosch en Duin geparticipeerd: Willem Endstra, John Wijsmuller, Klaas Hummel en, alweer, Jan Dirk Paarlberg.

Wethouder Bouwen en Wonen in Den Haag, Marnix Norder, heeft in een brief (doc.) namens de vier grote steden minister Dekker opgeroepen om het kraken van panden niet te verbieden cq onmogelijk te maken. De G4 wijzen erop dat het verbieden van kraakacties van panden die langer dan een jaar leeg staan tot meer leegstand zal leiden.

De steden wijzen er tevens terecht op dat waar de overheid faalt de kraakbeweging wel succesvol kan optreden tegen leegstand en verdere verloedering van buurten. “De G4 willen in deze brief aan u duidelijk maken dat het verbieden van kraken de leegstand in woningen en gebouwen mogelijk zal bevorderen, iets wat wij uit het oogpunt van de leefbaarheid van wijken uiteraard ongewenst vinden.”

Kraken als publiekelijk marktmechanisme

Opmerkelijker is dat de Grote Vier (Amsterdam, Den Haag, Rotterdam en Utrecht) kraakacties zien als onderdeel van een vrije markt:
“Kraken kan in die zin worden gezien als een door de “markt” (zonder overheidsbemoeienis) georganiseerde sanctie tegen het falen van de vastgoed/huurmarkt. Wordt het kraken in alle gevallen strafbaar gesteld, dan verdwijnt een belangrijke prikkel voor eigenaren/verhuurders om te voorkomen dat hun vastgoed langere tijd leeg staat. We zijn dus tegen het in alle gevallen strafbaar stellen van kraken als daar ook niet gelijktijdig een sanctie tegen (langdurige) leegstand tegenover staat.”

Meer over een mogelijk kraakverbod op de website kraken gaat door.

Ook eigenaren lezig gretig mee, vandaag reageerde ‘s Winters Binnen Vastgoed met een uitvoerige mail.
In onze bijdrage van 11 april jl. wezen wij op de door de Kamer van Koophandel verstrekte gegevens waaruit helder bleek dat ‘s Winters Binnen Vastgoed, een uitponder van betaalbare huurwoningen, innig samenwerkt met de erven Endstra. Volgens de KvK hadden de twee voormalige Endstra BV’s, te weten Ganico Amsterdam VIII BV en Ganico Amsterdam XI BV, op dat moment drie aandeelhouders: Nobillon Beheer, Estrada Vastgoed en Jalina Beheer. Nobillon en Estrada zijn de eigenaren van ‘s Winters Binnen. Naar nu blijkt heeft n.a.v. onze publicatie ‘s Winters Binnen de KvK erop gewezen dat Jalina Beheer geen onderdeel meer uitmaakt van bovengenoemde Ganico BV’s. De KvK heeft hierop haar gegevens in haar bestanden gewijzigd. In de door ‘s Winters Binnen aan ons gestuurde mail zit ook een brief van Boekel de Neree notaris JCR van Reedt Dortland die op 5 mei jl. verklaart dat op 16 april 2004 Nobillon en Estrada de BV’s van Heerfur (thans Jalina BV) hebben overgenomen en daardoor het volledige eigendom hebben gekregen. Heerfur/Jalina (lees: erven Endstra) heeft sinds april 2004 dan ook niets meer met de opvolgers te maken. ‘s Winters Binnen heeft de twee Ganico BV’s overgenomen inclusief het vastgoed wat in die BV’s zat.

Andere kopers van Ganico BV’s (Endstra had er tientallen, allemaal met een ander nummertje) waren de Nedstede Groep BV van Michael van der Kuit(Ganico Amsterdam II B.V. werd Nedstede Monumenten II B.V.), Libra International (Ganico Amsterdam IV B.V. werd Libra International II BV) en een aantal Ganico BV’s zijn verhuisd naar het kantoor van makelaar PS Ter Borgh.
Deze Ter Borgh was overigens directeur van Libra International en heeft ook nog wat onroerend goed op naam met de directeuren van ‘s Winters Binnen. Duidelijk allemaal?