Categorie archief: publiek

Het sinds 2002 gekraakte monumentale sportfondenbad aan de Mauvestraat 162 te Zaandam wordt in april 2008 door de gemeente Zaandam per openbare inschrijving verkocht. Uit onze bronnen blijkt dat de gemeente Zaandam de hier in het Amsterdamse beruchte eigenaren Vondel Vastgoed en ‘s Winters Binnen zoveel interesse hebben dat ze al warme lijntjes hebben lopen met de betrokken ambtenaren. Zo worden ze al uitgenodigd voor een bezichtiging van het pand, terwijl het dus nog gekraakt is. Kennen de raadsleden van Zaandam ook deze reputaties?

Enige tijd geleden hebben we op verzoek van het Meldpunt Ongewenst Verhuurgedrag enig kadasteruitzoekwerk gedaan wat zij wilden gebruiken in een rapportage over enorme prijsopdrijvingen via ABC constructies met panden die nog gesplitst kunnen worden. Afgelopen week is dit rapportje uiteindelijk verschenen wat een gigantische media aandacht opleverde.

Artikelen in de Telegraaf, nu.nl, z24.nl , het Parool en nog vele andere kranten, radio en ook TV.

Het SPOK vestigt ook al sinds lange tijd aandacht aan deze problemen en is tevreden met de huidige aandacht maar verwacht nu wel dat er ook daadwerkelijk actie ondernomen gaat worden.

Van Indymedia geplukt:

Krakers pakken vastgoedmaffia aan!

Zondag 10 februari zijn de bovenwoningen van Wilhelminastraat 155 in Amsterdam Oud-West gekraakt. Eigenaren van het pand zijn de beruchte Eric van Toorenburg van Diacra vastgoed en Marco de Blaey. De krakers zijn het zat dat deze vastgoedboeven de dienst uit maken, panden leeg laten staan en speculeren. Het stadsdeel heeft de ogen gesloten voor de leegstand van de Wilhelminastraat 155. Het pand staat meer dan een jaar leeg en de verwachting is dat het zonder de kraakactie nog veel langer leeg zou blijven staan.

De eigenaren, Diacra Vastgoed en Marco de Blaey Projectontwikkeling B.V, hebben een jaar geleden een bouwaanvraag ingediend om de drie woningen met zolder samen te voegen tot twee appartementen om deze na splitsing aan de hoogst biedende te verkopen. Diacra Vastgoed is inmiddels failliet verklaard. In april 2007 werd de directeur van dit bedrijf, Eric van Toorenburg, opgepakt wegens fraude met asbestverwijdering en het omkopen van inspecteurs van de Bouw en Woningtoezicht. Ook in Amsterdam Oud-West werd een ambtenaar van het stadsdeel gearresteerd in deze zaak.

Na deze asbestaffaire waarbij tientallen panden in de stad betrokken waren is het bedrijf Diacra Vastgoed binnen enkele maanden omgevallen en is ondertussen het meeste bezit via executoriale veilingen verkocht. Van Toorenburg is de laatste jaren vaker doelwit geweest van kraakgroepen, simpelweg omdat veel panden van hem leeg stonden.

De kraakgroepen hebben tijdens die kraakacties geleerd hoe agressief dit heerschap kan zijn. Terwijl Van Toorenburg het land is ontvlucht (hij wordt ook nog gezocht door het Openbaar Ministerie) verwachten we van De Blaey wel een reactie. Eind 2005 heeft hij het verhuurde pand Rhijnvis Feithstraat 14 eigenhandig en illegaal ontruimd door de inboedel van de bewoners op straat te gooien. De politie van het wijkteam heeft De Blaey destijds voor die actie gearresteerd. In 2002 was er een conflict tussen Diacra en De Blaey en kraakgroep Staatsliedenbuurt, ook daar bleek dat deze heren geweld tegen mensen niet schuwen.

De bouwaanvraag voor de Wilhelminastraat 155 werd begin 2007 gedaan door Arend Blok, ook hij is nog officieel verdacht van het op illegale wijze slopen en afvoeren van asbest en het omkopen van ambtenaren.

Het zijn dit soort eigenaren die over de ruggen van de bewoners van deze stad koste wat kost geld binnen willen slepen. Met deze actie willen de krakers een signaal afgeven tegen speculatie, leegstand en andere vastgoedboeverij en de ongekende hoge verkoopprijzen en woonlasten in deze stad die hieruit voortvloeien .

Amsterdam voor de bewoners, niet voor de eigenaren met hun villas in Vinkenveen!

Kraakgroep Wilhelminastraat.

Nawar Hussein, of moeten we hem toch Noah Laith noemen, heeft met zijn verhuurtak Directhousing B.V. van de LSVb en ROOD de titel Huisjesmelker van het jaar 2007 binnengesleept. In hun juryrapport(pdf) leggen ze uit waarom. Geen totale verrassing, want ook het Meldpunt Ongewenst Verhuurgedrag wist in hun jaarverslagen van 2005(pdf) en 2006(pdf) al het nodige te melden over Direct Housing B.V. en UtopIT B.V.. De huisjesmelkerij-jury doet daarnaast verslag ervan dat Hussein een koppelhuisjesmelker is. Hoe en wat? Nou ja, op de eigen website van Hussein’s Utopit B.V. heet het: “Utopit Vastgoed is een middelgrote onderneming met een portefeuille van ca. 300 verhuurde woningen en appartementen.” en “Ambitieuze groeidoelstelling / Utopit Vastgoed B.V. wil ultimo 2009 voor haar aandeelhouders en medebeleggers (via commanditaire vennootschappen) een vastgoedportefeuille beheren ter waarde van € 20.000.000,-.” Zo zo. Maar wat is dat nou, koppelhuisjesmelker? Is dat misschien zoiets als investeren in een pandje in Oud-West en daarmee de prijs opdrijven van € 181.512,08 naar vooralsnog € 850.000 (zonder dat daar voor hoeft te worden verbouwd)? Dat klinkt heftig, laten we dat even beter bekijken:

De heer Tamacht is sinds mei 2002 voor € 181.512,08 eigenaar van het pand Pieter Langendijkstraat 31. Een pandje op een lapje grond van 87m2. Met de tuin er van af zit je misschien net op 5 etages van 50m2. Er moet nog verbouwd worden. Typisch etagewoninkjes dus. Maar dan gaat het plots los:

• 11 september 2007: N.Hussein sluit met L.Tamacht een voorlopig contract over de aankoop van een pand.
• 25 oktober 2007: N.Hussein krijgt € 140.883,38 geleend van R.L.Segaar, waarmee hij op dezelfde dag voor € 690.000 het pand op zijn naam krijgt.
• 3 december 2007: R.L.Segaar sluit een voorlopig koopcontract met R.E.Bultena en R.P.Barmentloo
• 27 december 2007: de ING Bank geeft R.L.Segaar een hypothecaire lening van € 500.000,
  waarop N.Hussein het pand verkoopt aan D.Kirsenstein voor € 714.000 en D.Kirsenstein weer aan R.L.Segaar voor € 800.000. Alles op een dag.

• 17 januari 2008: de Rijnlandse Hypotheekbank leent R.E.Bultena en R.P.Barmentloo € 1.082.500,
  waarop R.L.Segaar het pand op dezelfde dag verkoopt aan hen voor € 850.000.

NB: Robert Leon Segaar werkt hier onder de naam PPG Real Estate Developers B.V.
NB: Nawar Hussein werkt hier samen met mevrouw Manar Hussein onder de naam Manner Vastgoed B.V.
NB: René Edwin Bultena werkt hier onder de naam Jusoma Holding B.V.
NB: René Pieter Barmentloo werkt onder de naam LFB-Vastgoedontwikkeling B.V.

Dat is wel strak georganiseerd tussen Hussein en Segaar. Hussein scout een pandje, Segaar levert hem geld en het pand gaat binnen drie maanden 4 maal van hand tot hand. Waar is dit nog goed voor? De woningen zullen na een luxe renovatie van hand gaan voor wat de gek er voor geeft maar dan hebben wel Tamacht, Hussein, Kirsenstein, Segaar, Bultena en Barmentloo en wie nog volgt al hun aandeel er uit gemolken. Terwijl amsterdams woonwethouder Van Poelgeest, geconfronteerd met de stijgende huizenprijzen niet beter weet dan “Tegen deze vraag is niets opgewassen””Het toont de groeiende populariteit van de stad aan.” Hebben een aantal krakers een iets bredere interpretatie

Hussein’s sleutelbord in zijn kantoor aan de Middenweg 33

Tsja, we zoeken het niet op maar de kliek van Watze de Vries – Everything BV – St. Historical Akropolis blijven we maar tegenkomen in de stad, en dan in hun stijl niet op positieve wijze. Op ons vorige stukje waarin deze types voorbij kwamen werd een reactie door iemand geschreven waarin werd vermeld dat De Vries aannemer Everything BV had overgenomen. Dat verklaart natuurlijk het een en ander.

Gisteren zagen we ineens een protestbord hangen op de Westermarkt. De buurman van de al jarenlang durende verkrotting van Westermarkt 3 heeft aan zijn gevel een bord bevestigd waarin hij tot actie oproept tegen de verdere verwaarlozing van dat pand.

Hallo, gemeente? Iemand thuis? Bouw en Woningtoezicht? Monumentenzorg?

Leestip. Erik de Vlieger neemt de hypocriete rol van de grote banken en institutionele beleggers nog maar eens op de korrel in zijn wekelijkse blog.

De laatste week wordt er veel gesproken, gediscusieerd, gespeculeerd en ge-zwarte-piet over enerzijds het actiemiddel kraken (kraakverbod?) en anderzijds over foute vastgoedeigenaren. Twee fenomenen die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.
Gisteren schreef de Volkskrant nog een artikel over de anti-speculatie ideeen achter het kraken waarvoor de krant ook even bij het Spok op bezoek kwam: “Hij noemt het flexwonen. ‘Dat is in Nederland een nieuwe vorm van wonen. Je hebt nog steeds niets voor jezelf. Nog steeds geen huis’. Afgezien van de functie als waakhond tegen het aanhoudende gegoochel met vastgoed – het SPOK, het Speculatie Onderzoek Kollektief van de krakers brengt nauwkeurig in kaart hoe stelselmatig talrijke huizen binnen enkele dagen op onnavolgbare wijze en tegen snel oplopende prijzen verwisselen van eigenaar – vormen krakers volgens Jan onmiskenbaar de stok achter de deur tegen leegstand in tijden van woningnood”

Wij wijzen al jaren op de foute handelswijzen van ‘gerespecteerde’ vastgoedboeren, het is gebleken dat door het kraken van hun panden dat ook het best op de agenda kan worden gezet. Burgemeester Cohen vorige week meldde tijdens de commissievergadering Algemene Zaken: “De burgemeester maakte tevens bekend dat Amsterdammers sinds woensdag vermeende vastgoedfraude en criminele huiseigenaren kunnen melden bij het Bureau Zoeklicht van de gemeente. Bij voldoende gegevens kan justitie een onderzoek beginnen. Hiermee komt Cohen tegemoet aan de krakers, die vaak menen dat veel eigenaren van leegstaande panden dubieuze speculanten zijn.”

Ook leuk, maar nu ook niet meer dan een ballonetje. Bureau Zoeklicht richt zich op het opsporen van illegale onderverhuur en werkt daarbij nauw samen met de corporaties maar ook met particuliere verhuurders. Meteen maar even gebeld met het bureau: “He? Wat? Wat heeft Cohen gezegd? Nee, wij hier weten van niets”. Kan natuurlijk ook niet, het idee van een zogenaamd meldpunt malafide verhuurders is dan wel van 1 juni 2006 maar komt pas in januari 2008 (pdf) ter bespreking in de commissie. Beetje voor zijn beurt gesproken?

Het CDA, die een zeer laffe rol speelt in de discussie over een mogelijk kraakverbod, pleit nu bij monde van Pieter van Geel voor een parlementaire enquete naar naar de verwevenheid van de boven- met de onderwereld en meer specifiek naar de rol van vastgoed hierin. Het is niet voor het eerst dat voor zo’n plan is gepleit, in december 2005 kwam Groen Links Amsterdam met het idee een raadsenquete te organiseren. Nooit meer iets van vernomen overigens.
Maar terug naar het CDA. Hulde. Eens kijken wat ze hiermee eigenlijk willen, het CDA staat nu niet bekend om haar bezorgdheid over de vastgoedsector. Zou het ook een ballonetje zijn dat als tegenwicht moet dienen in de kraakverbod discussie?

En als zo’n verbod er zou komen zijn de ballonetjes waarschijnlijk allang leeggelopen…

Ook het Amsterdamse blog Amsterdam Centraal is verrast door deze stap van het CDA. Het blog pleit er ook voor om niet alleen te kijken naar de zware jongens uit het vastgoed maar juist ook naaar al die zogenaamd keurige makelaars en vastgoedbedrijven. Die bedrijven die woekerhuren vragen, hun huurders weg intimideren als ze het pand willen verkopen, vreemde financiele constructies toepassen, sjoemelen met bouwvoorschriften etc. etc.
Tevens zouden we hierbij willen toevoegen dat het allang bekend is dat de zogenaamde bovenwereld nauw samenwerkt met de zogenaamde onderwereld. Kijk alleen eens naar de Holleeder zaak waarin duidelijk werd dat de o zo keurige heer Willem Endstra honderden miljoenen drugsguldens in vastgoedprojecten heeft kunnen steken. Met zijn snel groeiende vastgoedportefeuille stonden vervolgens alle grote banken bij hem in de rij om hem als klant binnen te halen; van de ABN-Amro tot de ING. Dus laten we dan daar ook maar eens naar kijken.
Als je concludeert dat deze verweving als bekend mag worden beschouwd, is de eigenlijke vraag niet meer of er sprake is van verweving, maar wat de rol van de overheid hierin is: wat heeft zij actief ondernomen om deze verwevenheid te ontvlechten?

Nu Erik van Toorenburg met de noorderzon is vertrokken, sommigen hebben het over een verblijf in Thailand, zijn er nogal wat schuldeisers achtergebleven. Collega pandjeshandelaren, bouwbedrijven, mede-speculanten, huurders etc. Zijn Diacra Vastgoed heeft nog wel wat panden in bezit, maar Erik is vertrokken. Een kantoor heeft hij ook niet meer. Begin 2007 had hij nog een mooi monumentje op de Nieuwezijds Voorburgwal gekocht maar dat heeft hij noodgedwongen alweer van de hand gedaan aan antiek- en vastgoedboer Bert Degenaar. Zijn oude kantoor aan de Prinsengracht 493 wilde hij toen verkopen.
Stond ten minste bij Funda voor € 3.850.000 k.k te koop. Maar deze advertentie is verwijderd: hij beschikt namelijk niet meer over het pand. Staat wel nog op zijn naam maar het pand is juridisch gekraakt; een schuldeiser heeft het pand toegeeist met een beroep op het retentierecht. Ook een ander pand van Diacra op de Witte de Withstraat is door aannemer Everything BV dichtgetimmerd met een broep op zijn retentierecht. Diacra en Everything BV waren altijd twee handen op een buik, die liefde schijnt nu over te zijn. Aannemer Everything, die ook veel panden verbouwd voor de gebroeders De Vries, is onlangs overgenomen door Briedé Beheer B.V. uit Rotterdam, die toevalligerwijs ook weer de eigenaar is van Stichting Historical Akropolis, de eigenaar van Westermarkt 3, voorheen van Watze de Vries en Erik van Toorenburg. Het blijft een klein kringetje. Zo had Everything nog onlangs ook weer haar retentierecht gevestigd op de Kloveniersburgwal 131, een pand van Ambrosini. En dan zijn we weer bij onze vriend Watze de Vries. Zijn deze juridische krakers eigenlijk ook te kraken?

Over hoe een netwerk uit betere kringen de kraag van de Amsterdamse vastgoedspeculatie weet af te schuimen.

Aan splitsing van particuliere panden gaat in Amsterdam vaak een carrousel van dubieuze verkooptransacties vooraf. In snel tempo worden panden doorverkocht, vaak met de bedoeling om grote geldsommen als legale winst te kunnen wegboeken. Uiteindelijk wordt verbouwd , gesplitst en aan eigenaar-bewoners door verkocht. De laatste stap wordt meestal gemaakt door ‘keurige’ investeerders en aannemers die ook hun deel in de winst nemen (tenminste 20% van de speculatieve opbrengst). Deze laatste stap is cruciaal voor het slagen van de opzet: pas als de gebruikte panden voor hun uiteindelijke ‘marktwaarde’ door een echte eindgebruiker worden aangekocht, is de waardestijging uit de vele voorafgaande transacties gelegitimeerd. Dominus Amstelodami van Sander Koeleman zijn welgestelde vrienden en hun dochteronderneming Filia Prima Amstelodami, lijken zich juist in dat soort ‘afdopperij’ gespecialiseerd te hebben. Al het vastgoed in hun bezit heeft, zonder uitzondering, een voorgeschiedenis van ABC constructies (met de bijhorende wonderbare waardestijgingen) – uitgevoerd door bekende en minder bekende Amsterdamse speculanten.

Dominus

De bovenwoningen aan de Albert Cuypstraat 214-216, nu nog in eigendom van investeerder Dominus Amstelodami staan voor grof geld te koop. Dat verbaast nauwelijks, aangezien de panden in 7 maanden met ruim 60 % in ‘waarde’ zijn gestegen. Heel opvallend: op 28 juni 2006 veranderde het pand in een juridische minuut maar liefst 3 keer van eigenaar. Op die dag zaten veel notoire stenenhandelaren met elkaar aan tafel, om de waarde van deze twee panden in een klap met 250.000 euro te verhogen. Om precies te zijn, ging het om volgende personen en bedrijven : via Marsare BV neemt Peter Sidney ter Borgh deel, via Meja BV Egor Wals. Rokvast is dan weer van Jan Roks. Joost Harleman en Wim Dorgelo zijn via Harvast BV en Veldmaete BV betrokken (en elders ook via Hado Ontwikkeling BV). Achter Blank en Stijn BV schuilt Annette Blankensteijn en achter Joas BV Patrick van Nek. Het begon met Harvast en Veldmaete, die 550.000 euro aan Goedgehuisvest BV, Meja, Marsare en Roksvast betaalden. Even later kocht Joas de twee bovenhuizen voor 765.000 euro om ze gelijk weer door te sluizen aan Blank & Stijn BV voor 800.000 euro. In januari 2007 bezegelt Dominus Amstelodami de deal door er uiteindelijk 870.000 euro neer te tellen voor de al met al 8 uit te ponden woningen. Dat uitponden niet altijd over rozen gaat blijkt uit een van voorwaarden: de tegenstribbelende huurders van de tweede verdiepingen dienden op moment van de overdracht verdreven te zijn.

Andere bekenden kwamen ook even buurten. In oktober 2006 had het bedrijf Manner Vastgoed van Nawar Hussein samen met Pepijn Koch nog beslag laten leggen voor 182.000 euro. Het zou trouwens best kunnen dat dit de uiteindelijke deal met Dominus Amstelodami bevorderd heeft. Een vergelijkbare tactiek hebben Hussein en Koch al eens eerder toegepast bij een pand aan de Nieuwe Achtergracht 91. Pepijn Koch is voor Sander Koeleman immers geen onbekende. Pikant detail, de heren hebben in 2005, nog wereldkundig gemaakt dat ze liever geen overheidstoezicht op hun accountancy bedrijven willen hebben.

Ook de Bellamystraat 6 had meerdere snelle jongens als eigenaren voordat Dominus Amstelodami uiteindelijk ook van dit pand koopwoningen kon maken. Terwijl de heren De Rie en Van der Knaap in juli 2006 nog 375.000 euro aan uitponder-allstar Capital Investments moest betalen, konden zij dit huis geen 3 maanden later (oktober 2006) alweer voor 420.000 euro doorverkopen aan Harvast B.V. en Veldmaete B.V. van de heren Harleman en Dorgelo. Annette Blankenstijn betaalde er op 5 januari 2007 dan 515.000 euro voor om het pand op dezelfde dag voor 575.000 door te leveren aan haar zakenvrienden van Dominus Amstelodami.

Filia

Via dochteronderneming Filia Prima Amstelodami worden vergelijkbare zaken gedaan. Zo werd Filia op 28 juni 2007 de eigenaresse van de bovenetages van de Ceintuurbaan 406-408. Ook dit pand heeft, in dezelfde periode als het recent verkregen eigendom van Dominus Amstelodami, een even roerige geschiedenis doorgemaakt in de lagere gelederen van de Amsterdamse stenenmarkt. De carrousel begon in december 2006, toen voor het hele pand, samen met de Ceintuurbaan 418 en de Sint Willibrordusstraat 26-28, door de heren Tuncer Tuzgol en Mahmut Tuzgol van Nassau Park Vastgoed B.V. en Zuidervastgoed B.V. samen met Van der Zwan Vastgoed B.V. nog 1.555.000 euro werden neergeteld.

Drie maanden later, op 1 maart, worden de Ceintuurbaan 418 samen met de Sint Willibrodusstraat 26-28 verkocht aan Jorgen Bakker (bestuurder van Capital Investments) voor 912.000 euro. Op 3 maart 2007 bleek de Ceintuurbaan 406-408 alleen al inmiddels 1.625.000 euro ‘waard’ te zijn toen Dirk van Ruller van Biloxi Vastgoed BV de panden verkocht aan Diacra Vastgoed B.V. van Erik van Toorenburg, , die recentelijk voor
zwartwerk en asbestfraude tegen de lamp is gelopen. Diacra kocht op dezelfde dag eveneens de naburige begane grond aan de Ceintuurbaan 410 aan voor 225.000 euro. Ook dit blijkt een ABC constructie, verkoper Rear BV (van Rene van Wiltenburg en Arjan Bart Bakker) had deze bedrijfsruimte op
dezelfde dag voor maar 185.000 verkregen.

Op 28 Juni 2007 kopen de eerder genoemde heren Wim Dorgelo en Joost Harleman ( deze keer via hun BV HADO Ontwikkeling ) de Ceintuurbaan 406-408 en de begane grond van 410 van Diacra voor respectivelijk 1.280.000 euro voor de bovenwoningen en 620.000 euro voor de begane grond. De bovenwoningen worden meeteen doorgeleverd aan Filia Prima.

Ingewikkeld? Voor wie de draad al kwijt is: tussen december 2006 en juni 2007 is de ‘waarde’ van het in deze constructies betrokken vastgoed dus gestegen van 1.740.000 naar 2.812.500 euro, waarvan 1.280.000 door Filia als geldschietster gelegitimeerd worden.

De Amsterdamse Pijp blijkt voor deze klub zakenvrienden uberhaupt een goudmijn te zijn. In dezelfde periode heeft namelijk een pand om de hoek, aan de Van Ostadestraat 157 ook een wonderbaarlijke waardestijging doorlopen, en ook hier is het Filia Prima die uiteindelijk met haar ‘goed geld’ de beerput verzegeld. Op 1 maart 2007 kopen Handel- en Beleggingsmaatschappij Meja B.V. en Roksvast B.V. dit pand voor 307.000 euro. Al op 18 juni 2006 blijkt de ‘waarde’ vrijwel verdubbeld tot de 600.000 euro die Filia Prima Amstelodami ervoor betaald.

Erfpachters

De deals die Peter Alexander Koeleman via Dominus en Filia met Peter Barmentloo van LFB Vastgoed en Rene Edwin Bultena van Jusoma Holding B.V. heeft gesloten verdienen bijzondere aandacht. Zij bedienen zich hierbij van een in Amsterdam welbekende constructie om eigendom over te dragen, of eigenlijk te delen, namelijk erfpacht. Bij deze deal is het niet de gemeente die de erfpacht uitgeeft, maar het ene bedrijf aan het andere. In het geval van de Tweede Anjeliersdwarsstraat 22 laten LFB en Jusoma zich op 5 juli 2007 50 jaar erfpacht afkopen door Filia Prima, die daar 670.000 euro voor betaalt. De uitgevers van deze erfpacht hebben het pand op 31 juli 2006 nog voor 330.000 euro aangekocht. Ook hier is dus de waarde in geen 12 maanden verdubbeld. Dit geldt ook voor de Wittenkade 29, die het duo LFB en Jusoma op 11 mei 2007 voor 603.000 euro aankoopt en op dezelfde dag nog in erfpacht uitgeeft aan Dominus Amstelodami, voor de zachte prijs van inmiddels 1.100.000 euro.

… en hun aannemer

Anders dan de snelle jongens uit genoemde ABC(DEFG,etc) constructies gaat Koeleman van Dominus en Filia de duur aangekochte panden wel degelijk verbouwen. Dit is immers de enige manier om het voorgeschoten geld ook weer binnen te halen. Gezien de snelle waardestijgingen moeten het dan uiteraard luxe koopwoningen worden. Daar heeft uiteraard ook de aannemer baten bij, in het geval van het genoemde vastgoed is dit Barry van Suijdam, die behalve de tot (lucht)kastelen gebombardeerde voormalige huurwoningen in volksbuurten, ook nog in opdracht van gemeente en universiteit aan het Rijksmuseum en het Maagdehuis de hand mag leggen. Dat Van Suijdam niet alleen een keurige ambachtsman met machtige opdrachtgevers is, maar kennelijk ook verstand heeft van de achterliggende transacties, blijkt uit het feit dat hij bij de deal rond de van Ostadestraat 157 in persoon Dominus Amstelodami vertegenwoordigt. Ook participeert Van Suijdam (via zijn IB Imperium Vastgoed B.V.) met Koeleman en andere oprichters van Dominus Amstelodami in vastgoed
in Amsterdam-West. Ook hier komt men (als verkoper) weer Barmentloo en diens LFB Vastgoed B.V. tegen.

dus dus ?

Op zich is deze aanpak in zijn geheel niet echt verbazingwekkend. De hoofdstedelijke vastgoedwereld heeft immers met een groot imagoprobleem te kampen. Het naar voren schuiven van schone namen uit de procvincie (en het bijhorende schone geld) is erg belangrijk om de laatste transactie met de uiteindelijke eigenaar-bewoner niet te laten mislukken. Of deze belegger-afdoppers nu provinciaal onnozel of kapitalistisch blind zijn is moeilijk vast te stellen. Als liefhebbers van de latijnse taal geldt voor hun in ieder geval ‘pecunia non olet’ (geld stinkt niet).

De politiek zou het goede voorbeeld moeten geven. Echter, zo af en toe komen we politici uit de provincie tegen die zich bezig houden met vastgoed in de hoofdstad op een manier die niet erg verantwoordelijk te noemen is. Blijkbaar is het ook als volksvertegenwoordiger moeilijk de verlokkingen van het amsterdams vastgoed te weerstaan.

Peter Hagedoorn van Makelaardij Houwing-Hagedoorn B.V. was nota bene wethouder volkshuisvesting in het groningse Reiderland, tot daar de lokale SP verhalen ter ore kwamen van grove huurderspesterijen door Hagedoorn in Amsterdam. Onder alle druk is Hagedoorn vervolgens afgetreden. In Amsterdam gaat het verhaal trouwens gewoon verder.
Daar is aan de Wijde Heisteeg 7 een pand van Hagedoorn gekraakt waar de huurders gillend zijn weggerend omdat Hagedoorn niets deed aan lekkages of onderhoud.

Tim Emmelot (hoi) voor de verkiezingen in 2006 nummer 6 op de lijst voor de VVD in Laren was een tijdje sidekick van een aantal opmerkelijke vastgoedtypes. Tot 1997 voerde hij samen met Michael van der Kuit het bewind over Vesta Vastgoed. Van der Kuit, die “de onzichtbare vastgoedtycoon” wordt genoemd, nam nog Ganico Amsterdam II B.V. van (de erven) Endstra over en noemde het vervolgens Nedstede Monumenten II B.V. Na Van der Kuit is Emmelot gaan samenwerken met Erik van Toorenburg. Van Toorenburg is tegen de lamp gelopen met het asbestfraude-schandaal in Amsterdam waarbij ambtenaren van Bouwtoezicht zouden zijn omgekocht en asbest illegaal en onveilig zou zijn verwijderd. Emmelot en Toorenburg deden samen langere tijd vastgoedprojecten. (Onder de Hamer Vastgoed B.V. / Tooremm Holding B.V.) Het is goed voor te stellen dat Emmelot met het huidige rumoer rond de vastgoedmaffia het rustige Laren prefereert.

In de gemeente Loenen is het Gjalt Jellesma (hallo) raadslid voor de lijstcombinatie Streekbelangen Nigtevecht Plus/D66 die in beeld kwam doordat een paar weken geleden op de Leliegracht 51 een leegstaand pand werd gekraakt dat in zijn bezit is. Het pand was in 2005 echter al eerder korte tijd gekraakt, maar is toen verlaten onder druk van een aangifte bij de politie door Jellesma. Het pand is leeg blijven staan.
Het is te hopen dat Jellesma die voor SBN+/D’66 lijsttrekker was, zich deze tweede keer laat inspireren door zijn eigen Verkiezingsprogramma 2006-2010 waarin we kunnen lezen onder speerpunt nummer 2: “Woningbouw: bouwen voor eigen inwoners. Bij nieuwe woningbouw moet het bouwen voor eigen inwoners uitgangspunt zijn. Dit betekent dat er voornamelijk in betaalbare huur- en koopsegment gebouwd zal mogen worden. Als dit niet mogelijk is, wordt er wat ons betreft niet gebouwd.”
Jellesma, die zich verder behoorlijk sociaal inzet als voorzitter van de Belangenvereniging Ouders in de kinderopvang (BoinK), zou dit keer beter moeten letten op de wat grotere kleintjes. Dus liever geen dure renovaties en hup, geef die krakers een betaalbaar huurcontract! We wachten af…