Categorie archief: publiek

Hoe De Key de verkoopprijs van sociale woningen kunstmatig omhoog stuwt.

Wie dacht dat woningstichting De Key na het vertrek van Jaap van Gelder en Fer Felder een normale “sociale” woningbouwcorporatie geworden was komt helaas bedrogen uit. Omdat het kennelijk met de verkoop van veel te dure woningen in de van Noordstraat in de Spaarndammerbuurt niet zo goed loopt worden deze nu als pied a terre aangeboden.

Dat een corporatie in Amsterdam wonigen opknapt en daarna verkoopt is niet ongebruikelijk. Maar dat De Key kopers en huurders in eigen stad een deur in het gezicht gooit door een sociale huurwoning als vakantiehuisje te verkopen die de nieuwe eigenaren dan een groot deel van het jaar leeg laten staan is schandalig. Op deze manier probeer de corporatie extra schaarste te creeren om de prijs op te drijven. Lokale woningzoekers komen op deze manier bedrogen uit.

Omdat Parijzenaars nauwelijks meer betaalbare woningen kunnen vinden is men daar inmiddels begonnen met het bestrijden van de
pied a terre plaag. En ook New York heeft op voorstel van Senator Liz Krueger
vorig jaar besloten tegen illegale hotels en Pied a Terres hard op te treden.

Die aanpak staat helaas in schril contrast met het beleid van wethouder
Ossel. Die heeft het gebruik van pied a terres vorig jaar gelegaliseerd
.

Als je dat combineert met lakse aanpak van illegale hotels, dan staat ze daar in de Van Noordstraat heel wat te wachten.

Maar wacht, worden met het nieuwe huurprijsstelsel van minister Donner de huren niet aan de WOZ waarde gekoppeld? De Key is dus bezig door de verkoop van pied a terres de vierkante meter woz waarde in de spaarndammerbuurt op te drijven zodat er voor sociale woningen nog meer huur gevraagd kan worden. Je zou zoiets van een asociale speculant verwachten, maar niet van een corporatie.

Dat is voormalig vastgoedadvocaat en burgemeester Van der Laan prima gelukt. Dankzij zijn hetze tegen een aantal krakers die op het Spui in Amsterdam wilden gaan demonstreren is het hem gelukt alle aandacht af te leiden van de ramp die zich op 1 oktober 2011 op huisvestingsgebied heeft voltrokken. Het was zaterdag niet alleen een jaar geleden dat het kraakverbod inging, het was ook de dag dat minister Donner voor grote groepen huurders het huren in de stad onmogelijk gemaakt heeft. Door in
zogenoemde “schaarstegebieden” de huren te verhogen geeft Donner aan speculanten vrij spel en maakt huren veel steden onbetaalbaar. Het SPOK scheef hier al eerder over.

Het is nu precies een jaar geleden dat huisjesmelkend, speculerend en witwassend Nederland van CDA, VVD, PVV en Christenunie een groot geschenk kregen aangereikt. Met de invoering van het kraakverbod, De wet kraken en Leegstand is het voor krakers, buurtactivisten en actievoerders veel
moeilijker leegstand, speculatie en verkrotting aan de kaak te stellen. Kraken als praktisch middel tegen woningnood is strafbaar geworden.

Dankzij veel kraakacties kan het SPOK de praktijken van malafide huisbazen aan de kaak stellen. Dit belangrijke actiemiddel is nu een stuk moeilijker geworden.

In Amsterdam verkoopt een kleine groep vastgoedspeculanten en makelaars woningen aan elkaar door om de prijs op te drijven. Hoe dat werkt is bijvoorbeeld te zien met het onlangs met ontruiming bedreigde kraakpand Swammerdamstraat 12. Ook organisaties als het Meldpunt Ongewenst Verhuurgedrag hebben hier regelmatig op gewezen. Minister Donner wil nu door een koppeling van de huur aan de WOZ-Waarde de huren voor dit soort woningen verder opdrijven. Een beloning voor speculatie!

Op 29 september kondigt de minister aan dat dit geweldige cadeau voor alle speculanten en huisjesmelkers ingaat op 1 oktober. Je zou bijna denken dat ze in Den Haag 1 oktober tot dag van de speculatie en prijsopdrijving hebben uitgeroepen.

Het is jammer dat de organisatoren van de kraakdemonstratie afgelopen zaterdag dat onvoldoende onder de aandacht hebben weten te brengen en dat ze zijn ingegaan op de provocaties van Van der Laan. (overigens de eerste minister van VROM die openlijk bekende voor een kraakverbod te zijn.) Want terwijl Van der Laan en de organisatoren ruzie maakten over het startpunt van de demonstratie schaft minister Donner met een pennenstreek het woonrecht voor velen in Amsterdam af.

Van der Laan gaf als reden dat hij bezorgd was van de last die het winkelend publiek van de krakers zou kunnen ondervinden. Dat maakt ons als SPOK behoorlijk boos. Wij denken dat het winkelend publiek veel meer last van Donner zal ondervinden. Binnenkort zullen velen namelijk door de woekerhuren die hij mogelijk maakt niet meer kunnen winkelen. Maar daar horen we Van der Laan niet over. Van der Laan investeert zijn tijd liever in bestuurlijke lariekoek zoals het aantrekken van financiele bedrijven
naar Amsterdam zoals je in dit stuk van Ewald Engelen kunt lezen. De financiële crisis is deze burgemeester kennelijk ook al ontgaan.

En daarom vragen we ons af: Zou het geen goed idee zijn om volgend jaar 1 oktober 2012 alvast in onze agenda’s te reserveren voor de volgende demonstratie? Dan zijn we alvast goed voorbereid als het kabinet met het volgende plan voor malafide huisbazen komt. Onze suggestie: gewoon op de Dam. Dat is beter zichtbaar voor het winkelpubliek. Een demonstratie voor alle mensen die voor betaalbaar wonen zijn en die zich verzetten tegen een politiek die speculeren met huizen belangrijker vindt dan goede huisvesting.

Zoveel kraakpanden staan er op de lijst van de gemeente om binnenkort ontruimd te worden. Voor het SPOK is het prijsschieten, zoveel van deze panden hebben waanzinnige verhalen. Met een beetje uitzoekwerk komt het een na het andere speculatieverhaal naar boven. En de vraag rijst,.. ‘gaat de Gemeente Amsterdam dit echt ontruimen en op die manier speculanten trakteren?‘ Het lijkt er verdomme wel op.

Deze keer het verhaal van het monumentwaardige koetshuisje Swammerdamstraat 12.

Huidige eigenaar is LFB Vastgoed Ontwikkeling van Rene Barmentloo maar zo is het niet begonnen. In de jaren ’50 kwam het koetshuisje op nummer 12 samen met Swammerdamstraat 10 in bezit van de familie Roettschaefer die beide panden uiteindelijk in 2004 verkoopt aan Rene van Wiltenburg en Arjan Bart Bakker, voor een bedrag van € 560.000,-. Dit is het begin van een boeiende speculatiecarrousel.

Het duo Van Wiltenburg en Bakker verkoopt alleen Swammerdamstraat 12 namelijk in mei 2006 voor € 675.000,- aan Diacra Holdings BV, een bedrijf van Erik van Toorenburg.De waardestijging van € 560.000 voor twee panden in 2004 naar € 675.000 voor een pand in 2006 is op z’n minst spectaculair te noemen.

Meer speculatie…
Ook in de Pijp zitten Van Wiltenburg, Bakker en Van Toorenburg samen in een razendsnelle ABC transactie. Op 3 maart 2007 koopt Diacra de begane grond Ceintuurbaan 410 aan voor € 225.000. Dit blijkt een ABC constructie, verkoper Rear BV van Rene van Wiltenburg en Arjan Bart Bakker had deze hut op dezelfde dag voor maar € 185.000 verkregen.

Deze deals bevallen blijkbaar heel erg goed want op 27 maart 2007 kopen Van Toorenburg, Van Wiltenburg en Bakker samen de panden Prinsengracht 472 t/m 478 van Rembrandtplein Monumenten Beheer en Gersteland. Het zijn dus ook gewoon ‘zakelijk partners’. De doorverkopen met grote waardestijgingen lijken op die manier dus op de Witte Reus. Waarom bestaat er eigenlijk BIBOB?

In augustus en september 2006 vraagt Diacra vergunningen aan voor de fundering en gedeeltelijke sloop van Swammerdamstraat 12, op 23 maart 2007 worden beide vergunningen verleend. Op diezelfde dag sluit Diacra de koopovereenkomst met LFB Vastgoedontwikkeling. Bijna minuten later ontstaat het astbest schandaal rond Diacra waardoor zelfs enkele Bouw en Woningtoezicht ambtenaren uit West en Oud-Zuid in de cel terecht komen.

Het lijkt erop dat de verlening van de vergunningen in maart 2007 voorwaarde was voor de koopovereenkomst. Met de levering in juni 2008, op het hoogtepunt van de vastgoedbubbel, wordt LFB voor € 874.000 eigenaar van Swammerdamstraat 12. Wederom een enorme waardestijging: maar liefst twee ton in twee jaar. Enkele maanden voor de levering vraagt LFB een nieuwe bouw- en sloopvergunningen aan voor het realiseren van een parkeergarage onder het monumentwaardige koetshuis. Tevens wil Barmentloo een extra verdieping op het pand bouwen, waardoor het karakterestieke pand definitief wordt verpest.

Bouwen?
In juni 2009 maakt LFB een nog absurder bouwkundig plan, waarbij de voorgevel van het koetshuisje doormidden wordt gezaagd, er maar liefst twee glazen verdiepingen tussenkomen en de bovenkant van de oude gevel er bovenop wordt gezet. Dit bizarre plan gaat de welstandcommissie veel te ver en verwijst het plan naar de prullenbak. LFB dient echter in juli 2009 exact het zelfde plan nogmaals in. Maar de Welstandscommissie zit niet te slapen: “Bezwaar. De aangeleverde tekeningen zijn niet gewijzigd ten opzichte van het op 3 juni beoordeelde voorstel. Derhalve wordt verwezen naar het eerder geformuleerde advies.” = prullenbak. Hierop laat LFB tijdenlang niets meer van zich horen. Al die tijd staat het koetshuisje op nummer 12 leeg. Dacht je,… anderhalf jaar later in april 2011 ontmantelt de politie een professionele wietplantage op zolder van Swammerdamstraat 12.

Op zondag 10 juli 2011 worden de bovenetages van Swammerdamstraat 12 gekraakt. Nog binnen 24 uur na de kraakactie parkeert een enorme zwarte Range Rover in de Swammerdamstraat waarna enkele grote jongens de benedenverdieping van Swammerdamstraat 12 binnenbreken en de krakers op de bovenverdieping proberen uit het pand te rammen. Dat lukt niet. Ondertussen staat de Range Rover weer gewoon voor de Maasstraat 156, het kantoor van LFB, geparkeerd. De krakers echter bleven altijd alert op nieuwe knokploegfratsen van de eigenaar van het pand.

Frappant detail: enkele ooggetuigen vermelden dat de knokploeg heeft voorverzameld in Swammerdamstraat 19hs. Dat is ook niet zomaar een pand. Een beetje uitzoekwerk leert dat tussen 2006 en 2009 het pand Swammerdamstraat 19 maar liefst vijf keer is doorverkocht met een bijbehorende prijsstijging van 410,000 euro in 2006 tot 1,075,000 euro in 2009. Guess what, die vijf eigenaren waren (1) Johanna II, (2) Capital Investments, (3) André de Boer Naarden Beheer B.V. en Spectrum Unlimited B.V, (4) LFB en uiteindelijk (5) IB Imperium van Barry van Suijdam. Allemaal SPOK favorieten! Inmiddels staat de begane grond van Swammerdamstraat 19 (te koop voor € 825.000, ohnee, nu verlaagd naar € 749.000) ongeveer drie jaar leeg. Naar verluidt zitten er nu enkele junkies als antikraak in de patserige woning.

Swammerdamstraat 12: monument in gevaar
Maar meer dan dat, de krakertjes starten een lobby om het pand als monument erkend te krijgen. Het is ook wel wat apart dat dit schitterende koetshuisje, ontworpen door architectenduo Vuyk en van Rossum oa verantwoordelijk voor het ontwerp van Carre en het Bankgebouw Singel 250 (het postkantoor), geen monument is. Inmiddels heeft erfgoedvereniging Heemschut een monumenten aanvraag gedaan. Met een dergelijke monumenten aanvraag geniet het pand monumentale voorbescherming waardoor LFB met wel of niet vergunde redelijk bizarre bouwplannen hoe dan ook niet uit kan voeren en waarschijnlijk nog flink zal moeten aanpassen.

Jarenlange leegstand, drie keer doorverkocht met absurde waardestijging, hoofdrollen voor bekende Amsterdamse speculanten, meerdere vergunningen en nooit aan de slag gegaan, wietplantage, knokploeg, geen enkel spoedeisend belang en de traktatie van de Gemeente Amsterdam is …. lege oplevering aan de eigenaren doormiddel van ontruiming!

De krakers pleiten hier bij het koetshuisje voor structureel betaalbaar gebruik en behoud van architectonisch en historisch belangrijke panden. En Van der Laan trommelt zichzelf op z’n borst en brult met de kracht van een gorilla in uniform: “Law and Order, ik voer den wet uit!!!” ja, je neus.

Stadsdeel Oost heeft met het oude Polderweggebied, ook wel de speculatiewoestijn van Oost genoemd, een behoorlijk hoofdpijndossier in handen. MuzyQ, afgetreden portefeuillehouders, miljoenenverliezen. Als een Asterix vecht het oude gekraakte dierenasiel tegen stadsdeel en ontwikkelaars.

Maar het volgende hoofdpijndossier biedt zich alweer aan: Cruquius en Zeeburgerpad. Dit hele gebied wil het stadsdeel ‘hoogwaardig’ opknappen met oa een luxe hotel, appartementen en een jachthaven voor boten vanaf 9 meter. Even logisch redeneren en je weet dat dit te hoog gegrepen is, en niet aansluit bij de wensen vanuit de buurt of de stad.
Vanuit de buurt, speculatiewoestijn II in Oost, komt het verzet nu op gang.

Onderstaande persbericht namen we over van de site indymedia waarop Kraakgroep Oost haar persbericht publiceerde. Het Parool schreef ook een klein artikeltje.

PERSBERICHT

Op zondag 10 Juli heeft Kraakgroep Oost het pand Swammerdamstraat 12 bezet. Dat pand heeft een verhaal die men erger bijna niet kan verzinnen. Oorspronkelijk aangekocht voor 560.000 EUR belandde het pand 2006 in het eigendom van Diacra BV. Deze werd bekend door het asbestschandaal waarvoor Diacra eigenaar Erik van Toorenburg in 2007 gearresteerd werd. Diacra is inmiddels failliet en Van Toorenburg is voor zijn straf naar Thailand gevlucht, het pand bleef echter binnen de
kring van zijn zakenvrienden. Inmiddels is het pand 874.000 euro waard maar stond die hele tijd leeg.

Na de val van Diacra B.V. in de nasleep van het asbestschandaal uit 2007 werd het pand in de Swammerdamstraat door LFB Vastgoed Ontwikkeling BV gekocht. LFB Vastgoed was vaker betrokken bij opvallende speculatieverhalen. Bijvoorbeeld het pand Pretoriusstraat 28 dat oorspronkelijk in 1996 door de inmiddels ook gevluchte crimineel Joe McCarthy voor omgerekend 79.500 EUR gekocht werd. LFB heeft er na wisselende eigenaren uiteindelijk zes gesplitste appartementen van gemaakt die voor prijzen tussen 150.000 en 320.000 EUR verkocht werden. Ook de panden Pieter Langendijkstraat 29-31 stegen tussen 1998 en 2008 in prijs; van 170.000 EUR naar 850.000 EUR. Ook na dat rondje
transacties heeft LFB het klusje afgerond door splitsing. Er zouden nog meer voorbeelden genoemd kunnen worden. Wie de geschiedenis van transacties bij deze en andere panden onderzoekt komt altijd weer de zelfde namen en bedrijven tegen. Erik van Toorenburg is daar een van. De kans is aanwezig dat hij nog steeds mee verdient aan transacties die hier plaats vinden terwijl hij zijn straf is ontvlucht.
In de tijd dat het pand Swammerdamstraat 12 eigendom van LFB Vastgoed is werd het 2010 een keer gekraakt. De krakers troffen daar toen een verdachte hoeveelheid ingeslagen televisies en tabak aan. De krakers hebben het pand verlaten. In 2011 deed de politie een inval in het “leegstaande” pand en ontmantelde een wietplantage. Het is dus duidelijk dat speculatie niet de enige schemerige zaak is die door LFB – dan wel de aan hun gerelateerde “gebruikers” van het pand – gedaan wordt. LFB
Vastgoed beweert het pand te willen renoveren, de ingediende plannen daarvoor zijn echter dusdanig extreem dat ze afgewezen zijn. De conclusie ligt voor de hand, dat LFB Vastgoed vooral tijd wil rekken om de ontwikkeling van de Wibautstraat af te wachten, want dat belooft nog meer speculatiewinst.
Terwijl met hard optreden mooie vrijplaatsen zoals de Schijheilig worden ontruimd, beschermt het kraakverbod witte boord criminelen zoals LFB en Van Toorenburg. Kraakgroep Oost heeft daarom ook bewust gekozen om dat pand te kraken. Namelijk om te laten zien dat kraken nog steeds een
belangrijk actiemiddel is om de duistere praktijken bloot te leggen die op de vastgoedmarkt in Amsterdam regeren.
Tevens eisen wij de vrijlating van de onschuldige gevangenen van 6 juli en de vervolging van de echte criminelen van de huizenmarkt.

E-Mail: ksuoost@squat.net

Terwijl de Amsterdamse politie 150 arrestaties maakte bij de ontruiming van een miljoenenpand van de Rijksgebouwendienst, heeft de de politie van Gelderland-Midden een andere manier gevonden om de vastgoedmarkt te sponsoren. Enkele jaren geleden verkocht het politiekorps een aantal panden aan belegger RVG, nu koopt de politie die weer terug vanwege de zeer hoge huur. Opvallend is natuurlijk de prijsstijging: de politie verkocht voor 9,8 miljoen (prijspeil 1998) een pand en koopt het nu terug voor € 23.250.000!

Enige achtergronden zijn te vinden in een rapport dat de CvK Cornielje enige jaren geleden schreef over de misstanden bij het politiekorps, onder andere over de RVG deal. Ook op de website van Binnenlands Bestuur is nog een interessant artikel hierover te lezen.

UPDATE 3 mei 2012: Onderstaande artikel mag van Rechtbank Amsterdam op deze website blijven staan. Het SPOK won een rechtzaak aangespannen door de heer Edward Sasson. Zie ook
blogartikel voor uitspraak etc.

Eddy Sasson, berucht XTC handelaar, is terug en wordt weer gezien in zijn oude Amsterdamse Leidsebuurt. Zo is hij ook alweer gespot in onder andere het Jazz Cafe Alto en grill-steakhouse Maya. Deze horecabedrijven zijn van Edward Sasson (hé, zelfde achternaam) maar Eddy komt daar ook over de vloer. Edward bezit nog een paar pandjes, vooral in de Leidsebuurt (Korte Leidsedwarsstraat 85-87, 99 en 111-115) en nog
een leuke villa in Buitenveldert aan de Roffart.

Op 11 oktober 1999 leidde Operatie Octopus tot een vangst van een miljoen ecstasypillen. Door een internationaal samenwerkingsverband van verschillende landen werden 49 mensen gearresteerd in onder andere Israël en Nederland. De hoofdverdachten waren twee Israëli, een Belg en de Nederlanders John Heinen uit Sint Willebrord en Eddy Sasson uit Amsterdam. Eddy Sasson, of zoals hij deze week weer in de kranten opdook als Ed S., kreeg in 2002 een flinke celstraf van 12 jaar cel voor het leiden van een internationaal opererende XTC-drugsbende. In 2003 werd zijn uiteindelijke straf uitgesproken: negen jaar. In Nederland werd deze groep bekend als de York-bende.

Het Openbaar Ministerie vordert nu, half juni 2011, 5 miljoen van Eddy Sasson met de pluk-ze wetgeving.
Tegelijkertijd vraagt men zich in de Leidsebuurt toch af hoe het toch zit met de oude horecazaken van Eddy Sasson.
Waar in wallengebied ‘1012’ zelfs befaamd jazzcafe de Cotton Club dreigde te verdwijnen omdat de exploitante een familieband had met Dino Soerel, blijkt veroordeeld crimineel Sasson banden (gehad?) te hebben met een cafe en een restaurant.

Waar in wallengebied ‘1012’ zelfs jazzcafe de Cotton Club dreigde te verdwijnen omdat de exploitante een familieband had met Dino Soerel, blijkt veroordeeld crimineel Sasson banden (gehad?) te hebben met een cafe en een restaurant.

Het Parool schreef destijds in 2002: “de miljoenen die met de handel binnenkwamen, zou Sasson geïnvesteerd hebben in onroerend goed, onder andere hotels in Israel.” Maar naast investeringen in Israël bleef de Leidsebuurt het centrum van Eddy Sasson’s handel.

Jaren geleden, de Leidsebuurt. Aan één kant van de straat zat Restaurant Maya, van waaruit de XTC handel werd gedreven. Aan de andere kant van de straat zat een “illegale” vestiging van het Hard Rock Cafe, uitgebaat door Yona Cohen, die tevens op belangstelling kon rekenen van de lokale politie.

Het lijkt dan ook zeer waarschijnlijk dat Sasson en Cohen elkaar sinds die tijd uit de Leidsebuurt kennen. Lisa Sweetingham noemt dit in haar boek “The Chain of Trust”. Een citaat uit dit boek “Chemical Cowboys”: “Sasson’s Maya restaurant and jazz club was known by Dutch police to be a thriving nightspot for underworld figures. Oded Tuito and his drug-smuggling friends would visit Maya when in Amsterdam.
Another notable Maya patron was a tough Israeli con from the north named Jacob “the Dog” Elchik. Like Sasson, Elchik had moved to Holland and married a Dutch woman…”

Dit spannende boek beschrijft een groot deel van de activiteiten van de York-bende waarvan Eddy Sasson volgens justitie één van de kopstukken was.
Omdat de zaak tegen Sasson zo lang heeft geduurd wil het O.M. hem nu een korting van één ton geven op de claim van 5 miljoen. Grappig.

En wat zijn de andere cadeautjes die de Gemeente Amsterdam nu geeft aan een paar andere boeven in de Leidsebuurt? Zou de gemeente nu echt gewoon allerlei (bouw)vergunningen geven aan het duo Yona Cohen en Michel de Bruin voor hun pand aan de Lange Leidsedwarsstraat 35?

Kijk als gemeente maar niet te lang naar de herkomst van het geld, je zou nog maar een verrast kunnen worden. Gewoon de andere kant opkijken is veel beter voor de economie, toch?

UPDATE 12 juli 2011: Eddy Sasson is veroordeeld door Rechtbank Breda tot betaling bijna 8 ton

In mei 2011 maakte de gemeente Amsterdam bekend om binnen 8 weken weer een tiental kraakpanden te ontruimen ongeacht of de eigenaar uberhaupt plannen met het pand heeft. Voor het SPOK aanleiding om één pand uit deze lijst nader te bestuderen. Wat is er aan de hand in de Leidsebuurt?

Het pand Lange Leidsedwarsstraat 35 is al meer dan 40 jaar een speculatieobject. Vanaf 1968 (!!!) is de eerste leegstand in het pand ontstaan. Destijds in eigendom van een grote horecaboer in de Leidsebuurt die geen interesse had in de bovengelegen woningen; het ging om de horeca op de begane grond. Heden ten dage is dit nog steeds gemeengoed in deze horecabuurt: veel bovenwoningen staan leeg. Deze horecaboer Gersteland verkocht het pand uiteindelijk in 2005 aan David Beesemer, op dat moment was het pand al 4 jaar gekraakt. De krakers waren de decennia lange leegstand en bijkomende verloedering in 2001 namelijk zat en hebben bezit genomen van het pand, behalve van de kroeg op de begane grond.

Op het moment dat Beesemer het pand kocht in 2005 had hij al een bedenkelijke reputatie door oa zijn samenwerking met Dirk Jan Paarlberg. Toen even later begin 2007 de politie een inval deed in zijn woonhuis op de Apollolaan wegens betrokkenheid in het Holleeder-dossier werd snel duidelijk dat Beesemer ook geen plannen voor het pand zou uitvoeren. Financiering kon hij vanaf toen ook wel vergeten; de banken lieten hem vallen.

Van deze last wilde hij af door een mooie verkoopprijs te vragen aan een tot dan toe onbekende jonge studente van 23 jaar oud het pand kocht samen met de heer Michiel Krings van Elsrijk Invest. Dit riep natuurlijk veel vragen op. Wie zijn dit dan?

Het bleek al snel dat deze jonge studente Sharon Cohen een zeer invloedrijke vader had met vele connecties en contacten in de Leidsebuurt, vooral van bedenkelijke aard. De website Kleintje Muurkrant citeerde in 2001 dat: ‘Een breed politieonderzoek aan de gang was naar uiterst dubieuze zaken in onze hoofdstad waarbij ook het Hard Rock Cafe betrokken zou zijn’. Dat Hard Rock cafe was een vestiging van Cohen, buiten het wereldwijde concern om. De CID had tegelijkertijd zeer veel interesse voor deze Yona Cohen. Dit maakte ook snel duidelijk dat zijn dochter, die het pand op haar naam kreeg, een strovrouw was. Pa Cohen was dus eigenlijk eigenaar, samen met die Krings.
Bij Krings valt vooral op dat hij in de Boomstraat in pandjes handelde met Marcel Rekelhof (M.R. Vastgoed B.V.), Bart van der Kolk (K & K Vastgoed B.V.) en de al maanden gedetineerde witwasser Marco Proper. De eerste twee zijn failliet verklaard, de laatste is een echt lekker type. Kunnen we er dan al vanuit gaan dat het pand ook onderdeel is van een witwasoperatie? Lijkt er wel erg op!

Een ander interessant figuur is de handyman Michel de Bruin. Jawel, zelfs bekend van TV alwaar hij optrad in het vastgoedprogramma “Het Blok” waar hij de hoofdaannemer was. Deze Michel zat als tussenpersoon, of tussenhandelaar tussen verkoper Beesemer en kopers Cohen en Krings. Naast deze “bemiddelingsrol” heeft hij ook alle bouwaanvragen voor het pand ingediend.
In 2005 was Michel de Bruin onderdeel van een knokploeg die de bewoners van het vers gekraakte pandje Lindengracht 156 in Amsterdam met dreigementen en geweld probeerde te verjagen. De politie informeerde de bewoners zelfs dat dezelfde Michel de Bruin negen jaar (!) in de Bijlmerbajes gezeten had.

Dus, wat hebben nu? Een pand dat vanaf 1968 leeg stond. Een eigenaar die alleen interesse had in de begane grond en boven jarenlang het pand beschikbaar stelde aan een grote duivenpopulatie. Tot 2001: eindelijk wordt dit zeer grote complex gekraakt en worden de duiven verjaagd, worden er weer ramen ingezet, wordt het casco onderhouden en hebben er vele mensen gewoond. En dat is nog steeds zo.
Maar dan. De opeenvolgende eigenaren met zeer dubieuze reputaties zetten het speculatiespel voort. Beesemer, Cohen, Krings, De Bruin; ze ruiken geld.

En nu in 2011, bijna 10 jaar gekraakt, is er niet meer dan een vaag plan voor het pand ontwikkeld. Desondanks wil de gemeente Amsterdam nu deze eigenaren helpen door de krakers te ontruimen. Zoals we bij na recente ontruimingen hebben moeten constateren is dat er dan antikraak in komt. Welk probleem lost een ontruiming dan op? Waarom ondersteunt de gemeente, Openbaar Ministerie en politie deze eigenaren met een ontruiming voor leegstand?

Leidsebuurt en 1012
Het pand ligt niet in het postcodegebied 1012 waar nu alle handhavingscapaciteit wordt ingezet. Ook Bureau Bibob heeft geen ogen voor wat er zich in de Leidsebuurt afspeelt. Maar daarover later meer. Dan gaat het onder andere over over internationale XTC handel, Eddy Sasson, vastgoedspeculatie etc.

Tsja, hoe zit het nu eigenlijk met de Peter Petersen pandjes? Chris Kraypoel probeert eind mei 2011 via een groot artikel in de Volkskrant weer enigszins wat aanzien te verkrijgen.

Hij is zielig want geen bank wil hem meer financieren na de verdachtmakingen rondom betrokkenheid bij de dood van zijn oude zakenpartner Petersen. Ondertussen is hij daar niet meer van verdacht, wat overblijft is een zaak van zogenaamd gewoonte-witwassen.

Er is ook recentelijk veel gebeurd met de oude Petersen-panden. De pandjes worden maar heen en weer geschoven, onlangs nog zijn 3 panden via Kraypoel en een tussenpersoon bij Dikke Charles Geerts beland. Een ander pand is nu in bezit van wallenboer Bertus Cirkel.

Wat gebeurt er dan allemaal?

Snel na de dood van Petersen, zie ook onze eerdere blog, kwam de boekhouder Chris Kraypoel in beeld. Even later werd hij opgepakt op verdenking van betrokkenheid bij de dood van Petersen en van grootschalig witwassen. Voorjaar 2011 heeft de rechtbank die verdenking laten vallen. De zaak is daarmee nog niet definitief gesloten voor hem, er zal nu vooral op het witwastraject verder gerechercheerd worden.
Laten we er eens wat zaakjes uitlichten waar de financieel-economische recherche nu ook vast mee bezig is.

Keizersgracht 766

Dit mooie monumentale kantoorpand was voorheen in gebruik bij Petersen. Het eigendom
had hij op één van zijn stichtingen gezet: Stichting ter Behoud van Nederlandsche Monumenten. In 2009 verhuisde deze stichting naar het zakenadres van Kraypoel in Baarn toen Kraypoel de bestuurder van deze stichting werd. Begin 2011 verandert de inschrijving bij de KvK. De stichting staat dan weer geregistreerd op de Keizersgracht terwijl er zich ook een nieuwe eigenaar aandient: de stichting wordt overgenomen door Watermolen Projecten B.V; een vehikel van de ook bij ons bekende horeca- en vastgoedboer Hans Kortlevers warmee deze eigenaar van het pand wordt. Later zullen we Kortlevers nog een keer tegenkomen rond de Petersen panden.

Amsteldijk 54-55, De Clercqstraat 34, Emmalaan 21, Pantage Muidergracht 85

Allemaal voormalig bezit van Petersen. Zo was zijn Stichting Trustee “Molenstraat” in 2009 bijvoorbeeld eigenaar van de Amsteldijk. In 2010 werd het pand overgedragen aan St. Donino II van Chris Kraypoel die het een paar maanden later doorspeelde aan stroman Dennis Smits met zijn Stichting Administratiekantoor Mevast Verdi.
Naast de Amsteldijk werden ook De Clercqstraat en Emmalaan in september 2010 door de
heer Smits van Mevast Verdi aangekocht (akte) van St. Donino II voor een bedrag van € 2.105.000.
Voor de gelegenheid, en om er een serieus tintje aan te geven zette hij nog even een website in elkaar: mevastverdi.nl.

De Plantage Muidergracht had Smits al eerder in handen gekregen. Deze Smits is niet lang eigenaar gebleven: op 29 april 2011 verkoopt (akte) hij als gemachtigde namens de eerder genoemde Watermolen Projecten de De Clercqstraat 34, Emmalaan 21 en de Pantage Muidergracht 85 voor € 3.200.000 aan JFO Vastgoed, het vastgoedbedrijf van ‘dikke’ Charles Geerts.

De Clercqstraat 34 heeft helemaal een mooie criminele geschiedenis. Tot februari 2003 was Finoren Holding BV eigenaar van het pand die het in dat jaar verkocht aan Petersen. Finoren? Ja, het Willem Endstra bedrijf waarin ook zijn raadsman Bram Zeegers participeerde en waarvan Willem Holleeder 20% van de aandelen bezat. Tsja, het kan verkeren.
Het pand ging van Endstra c.s naar Peter Petersen, die het later overschreef op naam van zijn Stichting Trustee “Molenstraat”. In 2010 stond het pand op naam St. Donino II (Kraypoel) die het doorverkocht aan Mevast Verdi (zie boven) die het vervolgens via Watermolen Projecten B.V. doorverkocht aan JFO Vastgoed van Charles Geerts. Ja, gaat lekker zo.

Nieuwe Kalfjeslaan in Amstelveen
Twee panden aan de groene Kalfjeslaan nabij het Amsterdamse Bos hebben een Petersen
link. Ook komen we hier Hans Kortlevers weer tegen. Het gaat om de panden op 9 en
13. Even uitleggen.
Nummer 13: al in 2006 thuisbasis van Petersen. In 2008 was zijn Stichting Trustee “Boszicht” eigenaar om in 2010 in handen te komen van St. Donino II van Kraypoel.
Opvallend dat het pand dan in 2011 opeens weer terug op naam staat van de Stichting Trustee “Boszicht”. Deze stichting was toen over genomen door Winbrolia Holding van, en daar is ie weer, de heer Smits. Even later heeft Smits het doorgeschoven naar zijn Mevast Verdi.

En dan nummer 9: in 2005 deed Twisk Beheer, een BV van Petersen, een bouwaanvraag tot het gedeeltelijk vergroten en veranderen van het spoorhuis. In 2007 was het pand in eigendom van zakelijk vastgoedpartner van Petersen, de heer Marc Vilé. Zij hadden gezamenlijk veel panden in bezit. Vilé werd later ook nog even eigenaar van het Petersen pand dat in mei 2011 executoriaal werd geveild: de Utrechtseweg 114 achter bij Weesp.
Heden ten dage is Hans Kortlevers eigenaar van het pand Nieuwe Kalfjeslaan 9.

Molenstraat 23 te Roosendaal
In 2007 is Petersen met zijn Dutch Invest BV eigenaar van het pand. Vast staat dat in 2008 het pand eigendom is van Stichting Trustee “Molenstraat”. De lokale krant BN de Stem dook in december 2010 al eens in het dossier van dit pand, citaat: “Aan het Petersen-pand in de Molenstraat 23 kleeft nog meer bloed, letterlijk. In januari 2005 had op de bovenverdieping van de lege winkel al een gruwelijk, crimineel drama plaats. Drugshandelaar Paul Epskamp (47) uit Schagen werd er dagenlang vastgehouden door onder anderen een lid van de Amsterdamse Hells Angels.”
Lees het hele artikel, pand waar bloed aan kleeft.
En dezelfde Stichting Administratiekantoor Mevast Verdi uit Nieuwegein wordt vervolgens in het voorjaar van 2011 eigenaar van het pand om het binnen enkele maanden door te verkopen aan de beruchte wallenbaas Bertus Cirkel. De cirkel is inderdaad weer rond.

Enkele Petersen panden zijn dus via Kraypoel en het hulpje Smits terecht gekomen bij ‘dikke’ Charles en Bertus ‘shout’ Cirkel. Een behoorlijk aantal voormalige Petersen panden is recentelijk een aantal keer doorverkocht. Ook stichtingen werden in het geheel verhandeld, dus inclusief bijbehorend vastgoed. Of er ook sprake is van witwassen van uit criminaliteit verkregen middelen zal hopelijk nog door het OM aan de rechtbank worden voorgelegd. Dat Kraypoel in de Volkskrant beweert geen panden meer te kunnen verhandelen vanwege het beslag dat het OM er op heeft gelegd lijkt dus niet geheel waar. En nu wachten wat het OM van de witwaszaak gaat maken.

Met de huurbrief 2011 heeft minister Donner van Binnenlandse Zaken, het ministerie wat tegenwoordig over woon en huurbeleid gaat, zijn geplande maatregelen binnen woon- en huurbeleid gepresenteerd. Deze maatregelen houden ernstige huurverhogingen in voor alle zittende huurders en dus ook een veel duurdere en ontoegankelijkere woningmarkt voor alle toekomstige huurders, de woningzoekenden.

Hieronder de plannen op een rijtje;

Ten eerste stelt Donner de jaarlijkse huurverhoging voor sociale huurwoningen per 1 juli vast op 1,3%. Dit is een gematigde huurprijsstijging die gelijk is aan het inflatiecijfer over voorgaand jaar. Maar daar bovenop wil minister Donner een extra huurverhoging van maar liefst 5% voor huishoudens met een inkomen boven €43.000. Wat voor deze inkomensgroep dus een totale forse huurverhoging van 6,3% betekent. Om deze koppeling tussen huurverhoging en inkomen te maken is een wetswijziging nodig, een dergelijke wetswijziging is op dit moment bij het kabinet in voorbereiding. Als argument om een dergelijke extra huurverhoging in rekening te brengen noemt Donner het tegengaan van het zogenaamde ‘scheefwonen’.

Ten tweede is het plan om het aantal woningwaardering punten voor woningen te verhogen met 25 punten. Wat betekent dat de maximaal redelijke huurprijs voor een woning omgerekend met zo’n €120 wordt verhoogd. Deze maatregel lijkt voornamelijk negatief uit te pakken voor nieuwe en doorverhuizende huurders, wanneer de ene huurder van de woning af gaat en er een andere huurder op de woning komt wordt deze geconfronteerd met de 25 punten, €120, verhoging voor dezelfde woning. Een huurcontract van zittende huurders kan niet zomaar worden opengebroken en dus zal de maandelijkse huurprijs niet veranderen…
Maar dat is niet volledig, ook huurders die de rest van hun leven in de zelfde huurwoning willen of moeten blijven wonen zullen met de huurverhoging te maken krijgen. Bijvoorbeeld bij een huurverlagingprocedure bij de Huurcommissie wordt de huurverlaging berekend vanuit de maximale huurprijs. Wanneer aan de puntentelling 25 punten en dus aan de maximale huurprijs €120 zijn toegevoegd zal een huurverlaging in verband met bijvoorbeeld achterstallig onderhoud opeens veel minder laag uitvallen. Misschien zelfs wel hoger dan de op dat moment betaalde huurprijs!
Er wordt in eerste instantie gezegd dat dit moet gaan gelden voor woningen in de regio’s met woning schaarste maar er wordt ook al gezegd dat dit voor alle woningen in alle regio’s moet gaan gelden. Overigens is Amsterdam natuurlijk een top-schaarste gebied dus hier zal die maatregel sowieso doorgevoerd worden. Het voornemen is deze maatregel per 1 juli 2012 in te voeren.

De huurverhogingplannen van dit CDA en VVD kabinet met PVV steun liegen er duidelijk niet om. Huren wordt voor iedereen in de nabije toekomst stukken duurder. Deze huurverhogingplannen treffen individuele huurders en huishoudens in de portemonnee. Maar de plannen zijn ook duidelijke politiek van dit kabinet om huren veel ontoegankelijker en duurder te maken waardoor veel mensen dan toch maar (gedwongen) gaan denken aan een woning kopen. Doormiddel van verhogingen en de extra punten zullen meer en meer woning in het geliberaliseerde (vrije markt) deel van de huursector terecht komen. Waardoor deze plannen maatschappelijk gezien ook duidelijk een koers zijn naar meer liberalisering en privatisering van de woningmarkt.

En daarbij, iedere cent huurverhoging waartegenover geen duidelijke kwaliteitsverbetering van de woonruimte staat is alleen maar een cent meer in de zak van de huisbaas.