Categorie archief: publiek

Eén van de grootste particuliere eigenaren in de Amsterdamse wijk De Pijp is Dick van de Oudeweetering. Dick heeft nogal wat verwaarloosde pandjes die hij alleen wil opknappen als hij van het stadsdeel een splitsingsvergunning krijgt. Omdat het quotum in De Pijp ondertussen wel op is hoopt hij op betere tijden en laat zijn bezit langzaam verder verkrotten. Laat die huurders maar in de kou zitten. Sommige panden worden uiteindelijk zo (brand)gevaarlijk dat het stadsdeel de panden leeg haalt en de bewoners, zowel krakers als huurders, op straat zet. Zo ontruimde de politie zaterdag 16 augustus jl. het pand Quellijnstraat 39 van Van de Oudeweetering en werd ook de huurster op straat gezet.

Het is niet de eerste keer dat het stadsdeel na bouwkundige inspectie een pand van Van de Oudeweetering dichttimmert. Enkele jaren geleden gebeurde dat ook bij een pand van hem in de Govert Flinckstraat 122. Hierna werd het pand door de kraakgroep weer in gebruik genomen maar al snel vrijwillig verlaten omdat Bouw en Woningtoezicht actie zou ondernemen. Dat gebeurde helaas echter niet. Binnenkort weten we of het stadsdeel in de tussentijd iets heeft geleerd.

In het Parool vandaag: “Geen gedragscode bij splitsen huis”
Hein Bos van de Vereniging Vastgoedbelang en Martijn Winnen van Winnen&co hebben een tactisch moment gekozen om de gedragscode verder uit te stellen. Eerder kwam een broodnodige gedragscode al te laat. Het oude splitsingsbeleid liep namelijk op 1 september 2007 af en daardoor was er, om een nieuw “Gat van Genet” te voorkomen, geen tijd meer om invoering uit te stellen om een gedragscode te kunnen opnemen.

In 1993 kreeg wethouder Genet te maken met een situatie waar gedurende enkele maanden ongelimiteerd gesplitst kon worden zonder enige eisen, omdat er toen tijdelijk geen rechtsgeldig beleid was, met als gevolg vele problemen die tot op de dag van vandaag voortduren met koopwoningen die in een slechte bouwkundige toestand verkeerden.

Het was al opmerkelijk dat de vastgoedsector zich net als de notarissen zich wierpen op de mogelijkheid om door zelfregulering verdergaand overheidsingrijpen te voorkomen. De vraag is of nu door deze sabotageactie het moment voor een oplossing is verkeken. Zal er nu ter vervanging van de opgeblazen -op zelfregulering gebaseerde- gedragscode een -verplichte opgelegde- gedragscode komen? De Dienst Wonen vindt dat volgens het Parool-artikel niet nodig. Dat geeft maar wel weer aan wat voor een oorlog tussen huurder en verhuurder bij splitsen gewoon verder zal woeden.

Een kwade genius zal zich afvragen: komt Hein Bos door druk uit zijn achterban terug op de dringende noodzaak dat in zijn eigen woorden: “De rotte appels moeten worden aangepakt”? Want die problemen met de vastgoedmaffia zijn er wel degelijk zo lazen we op 5 augustus nog in het Parool. Misschien kreeg men het te benauwd toen men in dat artikel hoorde van het pleidooi voor een zwarte lijst?

Al eerder was er angst dat het beleid door inmenging van de marktspelers zelf geen tanden zou krijgen. Zo spraken sommigen over deze vrijwillige gedragscode in termen van dat het was “alsof men de criminelen het Wetboek van Strafrecht zou laten opstellen” Dat dit best wel letterlijk het geval was bleek eerder uit een beleidsnota van april 2007 waar te lezen is dat een aantal van de beruchtste vastgoedcowboys in de inspraakronde over het nieuwe splitsingsbeleid betrokken waren.

Citaat uit de beleidsnota :
| 3 Partijen/ personen die inspraakreactie hebben gegeven
|
| Verhuurders/ eigenaren van vastgoed en beleggers in vastgoed
| – Vastgoed Belang
| – LFB Vastgoed Ontwikkeling BV
| – TDM Investments B.V.
| – TDM Holding B.V.
| – Asfour Vastgoed B.V.
| – Stichting Diacra Monumenten
| – Diacra Vastgoed B.V.
| – Diacra holdings B.V.
| – Arend Blok vastgoed/ advies B.V.
| – Dhr. H.P. van der Mey

De bedrijven TDM, Asfour, Diacra vallen namelijk allemaal onder Erik van Toorenburg en Arend Blok die in april 2007 opgepakt werden samen met nog vele andere verdachten in het asbestfraude-schandaal, waaraan zelfs omkoping van ambtenaren te pas zou komen.

Met al deze debacles is de grote vraag waarom de politiek eigenlijk nog steeds achter splitsen, samenvoegen en woningonttrekking blijft staan. In een eerder bericht gaf de Dienst wonen al aan een grote behoefte te zien voor verdergaande eisen met betrekking tot bouwkundige kwaliteit en het gedrag van investeerders. Het MOV gaf in een rapport aan dat splitsen voor een groot deel neerkomt op hyper-speculatie. Wij besteedden onlangs nog in een artikel aandacht aan omwegen voor splitsingsspeculatie via samenvoeging. Dus?

Balans van het splitsingsbeleid:
-Sommige verhuurders bleken door de gouden bergen van splitsingswinsten “een ware nachtmerrie voor huurders”
-De kwaliteitsverbetering blijkt ernstig te wensen over te laten.
-Doorstroming en vermindering van wachtlijsten bij goedkope huurwoningen vinden niet plaats omdat door de speculatiewinsten en de daarbij komende prijsstijgingen de gesplitste koopwoningen niet meer bereikbaar zijn voor de vermeende scheefwoners uit de middenklasse.

Ons antwoord is simpel: Het enige goede splitsingsbeleid is niet splitsen.

De Amsterdamse corporaties hebben een nieuwe groeimarkt gevonden: panden kopen van penose. Het Oosten (nu: Stadgenoot) heeft met de gemeente als financier en hypotheekbank in de laatste jaren de grootste deals gedaan met de overname van de bordeelpanden van ‘dikke’ Charles Geerts als meest bekend. Op dit moment probeert Stadsgoed NV, commercieel dochterbedrijf van woningbouwvereniging Stadgenoot, de vele panden van Barazani op het Damrak te kopen zodat de natte, eh nette droom van Lodewijk Asscher van een opgepoetste binnenstad weer iets dichter bij komt. De Bibob als politiek inzetbaar drukmiddel.

Ymere kon niet achterblijven en kocht met het net opgerichtte Ymere Monumenten B.V. pandjes van bordeelhouder Dirk Holtman aan het Oudekerksplein. Ook De Key wil mee in de race om de mooiste en duurste stukken Amsterdam dus richtte zij De Key Monumenten BV op en kocht zij afgelopen april voor bijna 13 miljoen euro de blokken Tabak I (koopakte) en Tabak II (koopakte) in de Spuistraat.

Beide blokken hebben een roemruchte jarenlange speculatie geschiedenis, ook al vaker beschreven op deze blog. Toen het nog ‘goed’ ging met Erik de Vlieger’s bedrijf IMCA kocht hij beide blokken op, Tabak I kwam op naam van IMCA te staan, Tabak II met het kraakpand Spuistraat 199 werd op naam gezet van Electric BV. Later bleek naast De Vlieger ook Willem Endstra en Willem Holleeder daarin te participeren. Als directeur werd voormalig rechterhand van De Vlieger Harm Prins als stroman neergezet.

IMCA werd in de tussentijd Maeyveld wat uiteindelijk Fortress werd die dus onlangs Tabak I verkocht.

Jarenlang ontkende iedereen betrokkenheid bij de eigenaar van Tabak II, Electric BV. Het was immers een nogal verdacht bedrijf en onderdeel van meerdere rechtzaken mbt afpersing door De Vlieger en Itzhak Meiri. Laatsgenoemde werd veroordeeld afgelopen mei veroordeeld tot 6,5 jaar cel.

Als inschrijfadres voor Electric bij de KvK werden veel bekende adressen gebruikt uit het imperium van De Vlieger totdat de BV opeens naar een onbeduidend pandje in Rotterdam verhuisde.
Toen De Key Tabak II afgelopen april kocht van Electric leek aan de oppervlakte alles koek en ei; Harm Prins trad op als verkoper en er werd een mooie deal gemaakt waarbij het zeer schimmige verleden maar werd vergeten. Ouwe koeien immers.
Nadat de deal rond was verhuisde Electric BV opnieuw: dit keer naar het ons bekende adres Kennemerboulevard 724. Juist ja; het hoofdkantoor van (de erven) Willem Endstra. En zo is de cirkel weer rond.

De oude kliek van De Vlieger, Endstra en Holleeder krijgt nu alsnog hun witwasgeld betaald door een keurige corporatie; niets geen pluk-ze beleid van het OM maar de bag guys worden met 13 miljoen euro beloond door De Key! Is dit nu maatschappelijk verantwoord ondernemen?

Zondag 20 juli 2008 zijn in de Amsterdamse buurt De Pijp twee speculatiepanden aan de Albert Cuypstraat 40-42 gekraakt. Beide panden zijn in bezit van een groep eigenaren waarover we al eerder hier op de blog hebben gepubliceerd, zie “de waarde van de heren van Amstel” en “de heren zijn terug”.
Uit nader onderzoek bleek ook dat één van deze eigenaren, Barry van Suydam, in een eerdere rechtzaak tegen kraakpand Pretoriusstraat 28 werd opgevoerd als de aannemer die dat pand zou gaan verbouwen.

Voor veel meer informatie over de panden, de speculatiehandel, de eigenaren en de trucjes die zij spelen is er door de kraakgroep een zeer informatieve website gemaakt, zie squat.net/ac4042.

Dat de huizenmarkt suboptimaal functioneert is zelfs doorgedrongen tot de koopwoningyuppen van geertstijl (“door dit zo openlijk te brengen praat je de huizenmarkt omlaag en dat kost mij geld.”). Makelaars-pravda “24/7 Wonen” is echter niets te bont. In de Juli editie gooien ze bij wijze van vlucht naar voren nog even wat reservisten is de strijd: Architect Tjeerd met zijn gezinnetje legt het nog even uit.

De laatste panden van Diacra Vastgoed B.V. zijn na het faillissement bijna allemaal verkocht. Bij een aantal panden waar Erik van Toorenburg (“asbest-fraude”, u weet wel..) slechts deeleigenaar was duren de dingen wat langer vanwege allerlei ingewikkelde derdenbeslagen. Zo zitten zijn buddies Marco de Blaey (Wilhelminstraat 155) en Govert van der Peijl (Nieuwendijk 51) nog even op de wip. Andere mensen uit het kringetje van Van Toorenburg zoals diens huisadvocaat Robbie Verheij van Meesterwerk Juristen heeft inmiddels bij Immanuel Baars (Lijnbaansgracht 58) en diens Perca Vastgoed B.V. werk gevonden. Arend Blok, die daarvoor naar verluid bij splitsspecialist Martijn Winnen van Winnen&Co vandaan kwam, doet het nu met Franciscus Aloysius Balzer van Rock Beheer B.V. Hoe zou het eigenlijk met de verdachte bouwtoezicht ambtenaren zijn afgelopen? Maar goed: wegens problemen rond het Z.V.W.O.V.H.T.L.’en van Erik is voor diens laatste pandjes nu toch misschien een oplosing gevonden.

Mevrouw Van Toorenburg ofwel Aura Jazmin Castro Ruiz mag namelijk van de rechtbank de zaakjes van haar man gaan beheren.Is dat even handig, want dan is dat beslag dat ze op het bezit van haar man had laten leggen in juni 2007 helemaal niet meer nodig! Misschien wil ze voor de echtscheiding ook nog even een deel van de buit binnenhalen. Voor zichzelf of voor… wie zal het zeggen? Bijkomend effect is dat het misschien wel een beetje druk zal gaan worden bij haar aan de deur, want ze is zeker niet de enige aan wie Erik nog wat schuldig was.

Soms blijft informatie erg lang op de plank liggen. Nee, dan hebben we het niet over het zwartboek kraken van scheefwonend VVD raadslid in Amsterdam Bas van ‘t Wout, maar over de veroordeling afgelopen april al weer van de opmerkelijke advocaat Klaus Vink. Vink was trouwens wel een gedupeerde in het concept zwartboek en vooral: een van de weinigen waar Van ‘t Wout wel mee naar buiten durfde te komen: De VVD omschreef hem destijds als [een arme man] ‘die een goede bijdrage levert aan het opknappen van monumentale panden’

Maar zo legden we in een artikel van 3 mei 2007 uit: de VVD had zich voor een wel heel raar karretje laten spannen. Toen ging het om de de FIOD-ECD die een inval deed in het kantoor van Mr. Nicolaas Bernardus Maria Vink, wegens verdenking van belastingfraude als commissaris van de Aruba Bank. Verder viel Vink op als capo van Stichting de Blauwe Reiger Monumenten, Stichting de Blauwe Tijger Monumenten en Stichting Administratiekantoor De Reigtijger, waar binnen hij samenwerkte met Porsche-boeren, vader en zoon Adrianus Ruska en Adriaan Jeroen Ruska. (Lijstje vastgoedbezit)

Nu blijkt uit een klein artikeltje in het NRC van 22 juni j.l. dat Klaus Vink als advocaat creatief aan het goochelen was met de failliete boedel van wonderbelegger/oplichter Renee van den Berg. Dat vonden de Rechtbank Amsterdam en de Orde van advocaten natuurlijk niet leuk.

De veroordeling was al in april van dit jaar. Misschien heeft dit er mee te maken dat het na maart wat stiller is bij Vink en Partners. Tot die tijd trad Mr. Vink namelijk ook nog op als advocaat van het Amsterdamse Yab Yum. google Auw.

Misschien dat Bas van ‘t Wout de uitdrukking (vastgoed)maffia-maatje nog niet kent?

Met de publicatie van een artikel op deze blog een paar maanden geleden details kwamen een aantal overtrokken vastgoedtransacties in onder meer de Amsterdamse Pijp onder de aandacht van de politiek. Deze onthullingen hebben tot veel verontwaardiging en intentieverklaringen geleid. Uit het nieuwste rapport over dezelfde kring van zakenlieden , ‘What Sander, Barry and Pierre did next’, blijkt echter dat de acteurs sindsdien geen strobreed in de weg isgelegd. De hoofdverantwoordelijken, Sander Koeleman, Barry van Suijdam en Pierre Komen, kunnen zelfs op de administratieve steun van de besturen van de Amsterdamse stadsdelen rekenen bij het rondpompen van miljoenen in bakstenen en hete lucht.

De eerder in ‘de waarde van de heren van Amsterdam’ aangehaalde verschuivingen van vermogen waren kennelijk maar de top van de ijsberg. De activiteiten van ‘Dominus’ en ‘Filia Prima’ zijn inmiddels wat ingeperkt, wat de achterliggende kliek van tussenhandelaars en uitponders echter niet heeft belet, precies hetzelfde onder andere handelsnamen voort te zetten. Met name PBS Real Estate BV komt daarbij naar voren. De bestuurders zijn alweer de genoemde heren Koeleman en Komen (van Dominus en Filia) net als Barry van Suijdam, die eerder nog vooral als aannemer optrad, maar inmiddels voltijd vastgoedhandelaar blijkt te zijn. Wat hun partners uit de schaduwregios van de grootstedelijke stenenmarkt betreft is echter weinig veranderd: Meja, Roksvast, Hado, LFB/Barmentloo, Toorenburg, Diacra, Mock, GoedGehuisvest, Roks, Wals, Honselaar, Vorstermans, REAR staan allemaal bekend als, hoe moeten wij dit uitdrukken, opmerkelijke Amsterdamse huizenhandelaren en huiseigenaren.

De tabel hieronder laat zien hoe de eerste 8 PBS objecten in het onderzoek een waardestijging van in totaal ongeveer 2.4 miljoen (gemiddelde stijging: 55%) meemaakten in een periode van 19 maanden (in de meeste gevallen eigenlijk een periode van 6 maanden). Terwijl men eerder in de Pijp nog van toevalligheden zou kunnen spreken, is het volume hier zo groot, dat men ervan uit kan gaan dat alle partijen weten waar ze mee bezig zijn. Het blijft verder een feit dat een flink percentage (in een vervolg onderzoek wordt dit cijfer concreet uitgewerkt) van de uiteindelijke koopprijzen van de etages in deze panden toe te schrijven zal zijn aan deze speculatieve waardestijging. Zo wordt niet alleen de volkshuisvesting maar ook de eigenaar-bewoner de dupe van deze praktijken.

Samenvatting van eerste 8 objecten in dit onderzoek

Naast het feit dat uiteindelijk woningkopers ervoor moeten opdraaien, is het nog maar de vraag of alle bedragen in de tussenstappen ook daadwerkelijk zijn uitbetaald. Doordat de toplaag van de ‘onderwereldbankiers’ in de stijl van Endstra recentelijk allemaal zijn opgedoekt, is er een gat in de markt onstaan om onverklaarbare sommen geld via vastgoedtransacties ‘verklaarbaar’ te maken.

Er worden niet al te veel vragen gesteld, zeker niet door de politici die door een rabiaat splitsingsbeleid deze goudzoekerij in eerste instantie hebben mogelijk gemaakt. Terwijl burgemeester Cohen in de centrale stad luidruchtig (en op kosten van de belastingbetaler) de overwinning tegen de vastgoedmaffia viert, feliciteert men zich in stadsdelen met een win-win-(win) situatie: in Oost-Watergraafsmeer beschouwt men ‘het splitsingsinstrument’ volgens de woonvisie nog steeds als het voornaamste middel om particulieren tot opknappen van hun panden te bewegen, en in Oud-West word zelfs nog subsidiegeld bijgepompt. Winst voor het stadsdeel dat zijn ‘beleid’ kan uitvoeren en winst voor de ‘ontwikkelaars’ die het ‘goede werk’ leveren. De winst voor de tussenhandelaars die voor jaren verkrotting en financiele vindrijkheid beloond worden, wordt zwijgend voor lief genomen. Woningzoekenden, huurders en kopers betalen uiteindeljk de rekening.

Het zit Jos van der Meer niet mee. Vorig jaar ontploften kort na elkaar drie auto’s van hem. Nu heeft de gemeente Amsterdam de exploitatievergunning voor Club Elegance aan de Nicolaas Witsenkade 38 ingetrokken op basis van anti-maffiawet BIBOB. Het H-woord is weer gevallen. (Oud nieuws!(1) Oud Nieuws! (2)) Maar er rommelt wel meer aan het front van Josephus Hubertus van der Meer. Zo is de beste man ook de eigenaar van wat pandjes in Dordrecht, die hij blijkbaar als de wiedeweerga kwijt wil. Het kan raar lopen voor een man die samen met Eddy de Kroes en Chris Thunnessen de financieele motor was achter wat inmiddels wel de partij van de vastgoedmaffia genoemd kan worden. Maar helaas voor Josje hebben LPF’ers Gerard van As en Max Hermans geen kraakverbod voor elkaar gekregen.

En dus moest men zelf aan de deur bij het gekraakte pandje Spuiweg 72 te Dordrecht luidkeels het eigendom terugeisen. Het pand, dat naar verluid al jaren gekraakt is nadat daar een wietplantage was ontmanteld, had al eerder wat meppende types aan de deur. De afgelopen week was het een mannetje die zei dat het pand binnenkort verkocht moest worden en of de krakers maar even snel wilden oprotten, “anders wisten ze wel wat er zou gaan gebeuren”. Nou, wij zijn heel benieuwd wat er gaat gebeuren: we zijn vooral benieuwd of er iemand nu zo gek gaat zijn om Spuiweg 72, 74 en 76 te gaan kopen…

En weer komt onze oude bekende knokploegleider Jan Plas in het nieuws, dit keer wegens drugshandel. Tegelijkertijd werden zijn dochter en schoonzoon, beide werkzaam bij de Politie Amsterdam-Amstelland aangehouden maar volgens de politie is dat in het kader van een ander onderzoek. Jantje is al wat langer bekend bij het SPOK, zo schreven we nog over hem in een artikel uit 1998 over Bertus Luske.

Jan Plas knokte in 1981 voor de in 2003 geliquideerde vastgoedboer Luske het destijds beruchte kraakpand de Lucky Luyk leeg. Lees ook het verslag van het interview dat radio Stad destijds met Plas had.