www.speculanten.nl

Terwijl de banken hun vingers er niet (meer) aan willen branden, en zielige eigenaar-bewoners tot het einde der tijden (in ‘hun’ woningen) op de blaren moeten zitten, houden particuliere uitgevers van erfpacht er miljoenen aan over. Iedereen spreekt er schande van, behalve corporaties als Rochdale die ook na het afstoten van scheur-directeur ‘Maseratti’ Möllenkamp kennelijk nog steeds voor de verhalen van de vastgoedgoogelaars valt. Zelfs als dit aan de fundering van hun eigen bezittingen knaagt.

Een klassiek voorbeeld van zulk een constructie staat in het fraaie Amsterdam Oud West, waar een drietal speculanten een reeks huizen hebben aangekocht, en hun gemaakte investeringen alweer binnen hebben weten te halen door een deel van de door splitsing ontstane appartementsrechten aan eigenaar-bewoners in erfpacht uit te geven.

Het gaat om de heren Samir Gouverneur, Gijs van Walsem en Rutger De Goederen en hun respectieve BVs Sabogo, Bonobo en De Vastgoederen. Deze lieden wisten omstreeks het jaar 2007 de huizen aan de Jan Hanzenstraat 76-82 en Korte Schimmelstraat 12 in handen te krijgen (doc). Binnen korte tijd werden de panden gerenoveerd (of gesloopt en herbouwd), gesplitst en in erfpacht uitgegeven. Dit zowel aan de directeuren zelf (om niet) (doc) als aan niets vermoedende derden (voor 3 of 4 ton per appartement) (doc). Pas de in 2010 verkochte appartementen (doc) werden echt verkocht, simpelweg omdat de geen bank noch een hypotheek op een particulier erfpachtrecht zou verlenen. Wat de hypotheken voor de erfpachtrechten betreft, windt men zich om rare bochten (doc).

Bijzonder interessant is het feit dat de verpachters het hele akkefietje ook anders onbeschadigd hebben doorstaan. Zo wil woningcorporatie Rochdale naar eigen zeggen twee panden in haar bezit aan Sabogo verkopen (Jan Hanzenstraat 84 en 86). Dit blijkt in eerste instantie tenminste uit een dagvaarding (doc) die aan de daar verblijvende krakers is uitgebracht . Het meest opmerkelijke daaraan is dat de panden in kwestie in ‘zeer slechte staat’ verkeren. Dit komt vooral door het feit dat de fundering zwaar beschadigd is geraakt bij de sloop van de panden daarnaast, namelijk de Jan Hanzenstraat 80-82 (doc). Deze sloop (en nieuwbouw) wederom is gepleegd door … Sabogo BV!

Het eerste aanbod om deze panden te kopen dateert overigens van voor de tijd van de sloop van de buurpanden. Rochdale was toen niet bijzonder geïnteresseerd. Pas toen de huizen (door de werkzaamheden van Sabogo) zo zwaar beschadigd zijn geraakt, dat men ze niet meer regulier kon verhuren, wilde men uiteindelijk ervan af. Dat de beschadiger zelf dan de koper is, lijkt de maserattirijders bij Rochdale weinig te interesseren. Het lijkt wel een beetje op het welbekende stockholm syndroom: de veroorzaker van het probleem wordt door de probleemhouder opeens als oplosser beschouwd!

Desgevraagd weet Nico de Leeuw van Rochdale overigens te vermelden dat er geen opzet achter deze ‘aanpak’ zit. Dat Sabogo & co waardeloze pandrechten aan niets vermoedende yuppen slijt hoorde Rochdale naar zijn zeggen voor het eerst van het SPOK. Uiteraard wil de corporatie alleen maar met ‘betrouwbare partijen’ in zee, wist dhr de Leeuw verder te vertellen, en uiteraard dat men (anders dan in bijgevoegde dagvaarding vermeld) nog he-le-maal geen overeenkomst had gesloten met de naburige erfpachtgoogelaars.

Voor de oplettende lezers van de bijgevoegde dagvaarding willen wij nog vermelden, dat ook de andere beweringen in dat stuk even goed gefundeerd zijn dan de panden in kwestie. Zo vermeldt De Leeuw, dat men evenmin van plan was om er ooit na een ontruiming kraakwachten in te zetten, maar slechts een ‘kraakverbod’ wilde verkrijgen, om de huizen dan ‘voor 6 maanden of meer’ leeg te kunnen laten staan, in de hoop dat ‘zich alsnog een betrouwbare partij als koper aanmeldt’.

Affijn: Rochdale heeft kennelijk weinig geleerd van de ervaringen met hun ex directeur. Mogelijke zakenpartners worden nog steeds niet gescreend, en met droge ogen zet men halve waarheden en opzettelijke leugens in dagvaardingen, alleen maar om ‘in alle rust’ met de meest gore speculanten in zee te kunnen gaan, en dan zelfs als men erop verlies maakt.

Frank van Dalen en het eigenbelang; eigen zaken eerst.

Krakerhater Frank van Dalen, raadslid voor de VVD in Amsterdam briest er
op zijn website weer eens flink op los. Krakers laten volgens hem in de
Schoolstraat in Amsterdam-West een puinhoop achter. Op zijn website staat
een link naar de site van de Telegraaf om die stelling te onderbouwen.

Eerder die dag sprak Frank er schande van dat de Raadsleden van het Hof in
Amsterdam en Den Haag de ontruiming van een aantal panden in Amsterdam op
strafrechtelijke gronden verboden had. Maar klopt het verhaal van de
Schoolstraat wel en waarom is Frank zo verbeten op krakers die volgens hem
alleen maar voor hun eigen belangen opkomen en panden van anderen stelen?

De panden in de Schoolstraat zijn eind augustus 2008 gekraakt. De panden
waren door woningbouwcorporatie Eigen Haard dichtgetimmerd en aan de
verloedering prijsgegeven. In de straat was veel overlast van anti-krakers
die in de straat woonden. Die overlast was zo erg dat er zelfs een
alcoholverbod werd ingesteld om de overlast een beetje te kunnen beperken.

De kraakgroep trof een pand aan waar flink aan verbouwd diende te worden
om het weer veilig te kunnen bewonen. Op hun
website hebben ze foto’s geplaatst van hun vorderingen. Een inspecteur van het bouwtoezicht van het stadsdeel Oud-West kwam polshoogte nemen en vond het allemaal in orde.

De Telegraaf liegt dus gewoon en Frank van Dalen is wel erg gretig om dit verhaal in zijn krijgstocht tegen het kraken te misbruiken. Inmiddels is hij van mening dat het verbod van de gerechtshoven Den Haag en Rotterdam genegeerd dienen te worden. Waarom?

Misschien komt dat omdat dit VVD-Raadslid verzwijgt dat hij zelf speculant en eigenaar van panden is, zo bezit hij gesplitste appartementen in de Frederik Hendrikstraat, veschillende etages en appartementen op het Rapenburg en nog wat vastgoed op de Binnenkant. Wie iets van hem wil huren
kan dat hier doen: Funda. Ook exploiteert hij nog een short stay appartementencomplex op de Prins Hendrikkade.
Op Rapenburg 54A, in bezit van Van Dalen staat het bedrijf Appartementen Bouw Rapenburg B.V. Ingeschreven. Dit bedrijf is weer eigenaar van de panden Prins Hendrikkade 173-174-175. Als je voor je vrienden die naar Amsterdam komen nog een hotelkamer zoekt kun je hier terecht: Active Hotels

Toch raar dat een speculant die een aantal gesplitste panden bezit en etages verhuurd in de raadscommissie wonen pleit voor meer mogelijkheden voor particuliere eigenaren om hun panden te splitsen en minder bescherming voor huurders. Het standpunt van de VVD inzake hotels
en illegale hotelkamers laat zich al raden. Je kunt dan toch niet meer spreken van de schijn van belangenverstrengeling…

Maar er is meer. Frank van Dalen bezit op het Rapenburg het zogenaamde Zwitserse huis waarvan delen alweer enkele jaren gelden gekraakt waren. Naast het pand stond een historisch loodsje dat van de steenhouwerij Wegewijs was. De buurt verzette zich fel tegen de sloop maar op raadselachtige wijze kreeg Van Dalen toch zijn sloopvergunning. Vraag nog maar eens aan zijn liberale vriendje Ton Hooijmaijers, die toen wethouder was, hoe dat kwam destijds.
Van Dalen bouwde er een appartementencomplex dat het historisch ensemble onherstelbaar heeft verminkt. Het Parool schreef er eerder een artikel over en de Vrienden van de Amsterdamse Binnenstad hebben op hun site nog steeds een alternatief plan staan om iets van het aanzicht te redden.

Het hebben van dubbele petten is voor Frank van Dalen overigens niets ongewoons. Het raadslid kwam al eerder in april 2010 in opspraak naar aanleiding van een rapport over de slechte boekhouding van Pro Gay, de stichting die de Gay Pride organiseert met subidie van de gemeente.

Met welke agenda zit Frank van Dalen in de gemeenteraad? Zijn eigen of die van de kiezer? Hoe het ook zij, krakers verwijten dat ze dat alleen uit eigenbelang doen vinden wij gezien het voorgaande een beetje gratuit.

*
*
*
UPDATE: Nu met extra gratis artikel van HP de Tijd over Frank van Dalen uit 2003.
*
*
*

De nieuwste publicatie van de Huurdersvereniging Oost in samenwerking met het Spekulatie Onderzoekscollectief is op dinsdag 14 september aan de raadsleden van het stadsdeel Oost gepresenteerd. Het boekje; ‘ In de lift: een kritisch perspectief op de gentrificatie van de Amsterdamse Indische buurt’ vertelt aan de hand van vier voorbeelden over de gevolgen van het stadsdeelbeleid in deze buurt om ‘veryupping’ aan te moedigen en te faciliteren.

Jarenlang achterstallig onderhoud door woningcorporaties, dubieuze tijdelijke contracten, stadsdeelambtenaren en vastgoedspeculanten die proberen huurders te verjagen en de terugkeer van elders uitgekochte vastgoedbazen. Het stuk eindigt met de vraag: kiest het nieuwe stadsdeel Oost voor de bewoners van de Indische buurt, of gaat zij verder met dit regressieve beleid?

Jaja. Een kraakactie afgelopen weekend in Amsterdam Oost die veel stof doet opwaaien. Een paar te koop staande etages van Libra International werden gekraakt. In een persbericht leggen de krakers de achtergronden van Libra International bloot. Connecties met de voor witwassen veroordeelde Jan-Dirk Take Paarlberg en met de geliquideerde Willem Endstra.

Volgens een artikeltje op de Quotenet site zegt Paarlberg op 6 september 2010: “Onzin, ik heb nooit zaken gedaan met Libra en nooit voor ze bemiddeld. Het is stuitend om er zo bij te staan. Ik heb er niets mee te maken.” En ‘het zeer mediaschuwe Libra’ geeft geen reactie. Dan doen wij het wel even…

Paarlberg liegt!?
Hij heeft wel degelijk het een en ander met Libra te maken. Namelijk in 1999 kocht Paarlberg (akte van levering) namens Munnike Bergen BV eventjes ca. 200 woningen plus enkele winkels, garages, bergingen en bedrijfsruimtes ter waarde van 35 miljoen gulden.
Nu moet je weten dat Munnike Bergen BV (kvk) van 1993 tot eind december 1996 eigendom was van makelaar Peter Sidney ter Borgh. Maar in december 1996 ging Munnike Bergen BV over naar Libra International, vervolgens nam Libra op 31-12-2002 Munnike Bergen geheel over. In 1999, toen Paarlberg die grote transactie deed, was Munnike Bergen BV dus al onder beheer van Libra. Tussen 2002 en 2005 was Peter ter Borgh overigens ook directeur van Libra.

Endstra
Libra was jarenlang een gerespecteerd zakelijk partner van de geliquideerde Willem Endstra. Zowel voor zijn dood als daarna werden hele blokken in vooral Oud-Zuid en de Rivierenbuurt naar Libra doorgeschoven. Maar de verbanden gaan verder. Een dochterbedrijf van Libra International, voor het gemak Libra International II genoemd, is de voortzetting van een vroeger bedrijf van Endstra, Ganico IV. Libra II werd op dat moment nog bestuurd door Libra International en Jalina BV uit IJmuiden; die dan weer van de erven Endstra was.

We gaan verder, in maart 2002 vond ook een opvallende transactie plaats:
v.o.f. Bosch en Duin, op dat moment bestaande uit Bergvalk-4 BV, Convoy-Contigas BV, Museum vastgoed BV en Jureko Property Holding BV, verkocht voor 15.401.000 aan onroerend goed aan Libra International. Gemachtigde voor Libra was alweer PS ter Borgh. Deze panden bevonden zich ook allemaal in de Amsterdamse Rivierenbuurt; de Rooseveltlaan, de Waalstraat, Scheldestraat etc. De namen achter Bosch en Duin: Willem Endstra, John Wijsmuller, Klaas Hummel en daar is ie weer, Jan Dirk Paarlberg.

En nog even voor de freaks: een overzicht van de jaarverslagen van Libra, van 28.903.438 euro in 1993 naar 360.708.999 euro in 2008. Met dank aan Jan-Dirk.

Dit was in een spok publicate van 2006 overigens bijna allemaal al duidelijk. Anyhow, de geest is uit de fles.

Stapel, stapel, alweer een verhaal uit de Indische buurt in Amsterdam Oost. Deze keer over de handel en wandel van Ferry Prud’homme de Lodder in deze buurt. De afgelopen jaren was pandjesbaas Prud’homme de Lodder nog de (ongekroonde) koning van de Javastraat. Snel panden aankopen en met royale hulp van Bouw en Woontoezicht Zeeburg van de huurders af komen, kleine verbouwing en verpatsen maar als gesplitste koop-appartementen. Inmiddels gaat het minder goed en staat Prud’Homme zijn luxe kantoorvilla aan op Noordeinde 108 executoriaal op de veiling gepland voor 11 oktober 2010.

Handel, wandel en struikel
Dat Prud’homme aan het struikelen was werd eigenlijk al duidelijk toen de Belastingdienst beslag legde op een pand in de Javastraat voor € 358.562. Huurders moesten de huur opeens rechtstreeks aan belastingdienst betalen. Op andere panden in Javastraat van Prud’homme ligt dan al voor ca. 1 miljoen beslag van verschillende andere vastgoedhandelaren. De spiraal gaat nu hard naar beneden, De Lodder moet geld hebben en snel. In een vrij grote deal verkoopt hij voor € 5.806.875,20 een smak panden waaronder enkele in de Indische buurt aan Converse DC van Koert Hans Smit, de voormalig financieel directeur van de Imca Vastgoed van Eric de Vlieger.

‘Dikke’ Charles Geerts en Gerard Cok in de Indische buurt
Het meest spraakmakende begon op 17 april 2009, de gehele familie Prud’homme de Lodder levert (kadaster akte) op deze dag aan horeca- annex vastgoed- annex coffeeshopboer Hans Kortlevers: bloot eigendom panden, recht van vruchtgebruik, het bloot eigendom belast met recht van vruchtgebruik voor vele panden in de Indische Buurt: acht panden op de Javastraat, twee panden op de Sumatrastraat en eentje op de Bankastraat. In augustus van dat zelfde jaar verkoopt Kortlevers het 2/3 deel van het pakket panden alweer door. Aan wie? Niemand minder dan aan de illustere ‘Dikke’ Charles Geerts en Gerard Cok. Een maand na bovengenoemde transactie, op 16 september 2009, vind alweer de volgende levering plaats van Kortlevers, Geerts en Cok aan notaris/advocaat Christian Neef, als gemachtigde van de koper Stichting BOAMS. Die meneer Neef is overigens ook weer de huisbaas van Geerts op de Oudekerksplein 60: Neef verhuurt die toko aan de B.V. Uitgeverij Recreade van Geerts. Maar dat terzijde.

Deze Stichting BOAMS wordt vertegenwoordigd door ene Willem Grootendorst. Maar er zit een adder onder het gras. Grootendorst kwamen we namelijk al eerder tegen in een deal van Charles Geerts in de Hunzestraat. In de akte van levering van de Hunzestraat 117-129 was Grootendorst namens JFO Holding, een bedrijf van Geerts, zelfstandig vertegenwoordigingsbevoegd bestuurder. Ook BOAMS blijkt dus gewoon van Geerts te zijn.

Werelds Wonen
Het investeringsklimaat voor vastgoedcowboys zoals Prud’Homme de Lodder was onder buurtwethouder Nico Salm in de Indische Buurt natuurlijk top. Een ruim quotum te splitsen woningen en een rode loper via stadsdeels Werelds Wonen project waarin beleidsmatig ambtenaren werden ingezet om huurders te bewegen te verhuizen. In den beginne van dit project vergoedde het stadsdeel zelfs de 5000 euro verhuiskosten aan huurders voor de investerende vastgoed jongens. Weg! weg, weg met die huurders moeten de beleidsmakers en bestuurders van Stadsdeel Zeebug gedacht hebben. Toen Prud’Homme omviel was blijkbaar de uiterste consequentie van het Werelds Wonen beleid dat zwaar omstreden vastgoed types zoals Geerts, die via het 1012 project door de Gemeente Amsterdam in het centrum voor 25 miljoen uitgekocht werd wegens vermeende criminele banden, in de Indische Buurt gaan investeren.

Inmiddels is Prud’homme de Lodder omgevallen, stadsdeel Zeeburg bestaat niet meer en is Nico Salm als wethouder wonen weg (en bijna directeur van corporatie de Alliantie??). Wat overblijft is de vraag hoe het nieuwe Stadsdeel Oost dit gaat repareren…

Zomaar een paar recente krantenberichten:

– Arrestatie vastgoedhandelaar ivm liquidatie van andere vastgoedhandelaar
– dezelfde vastgoedhandelaar is ook subject in groot onderzoek naar internationale cokesmokkel, witwassen en fraude, samen met 11 andere verdachten
– Handgranaat gegooid in kantoor van makelaar JVA Vastgoedaan Apollolaan
– Invallen en beslaglegging bij VVD gedeputeerde Ton Hooijmaaijers en directeuren van vastgoed- en bouwbedrijven wegens vermoedelijke corruptie
– Aangifte tegen ex-directie van corporatie De Key
– Arrestatie directie corporatie SGBB en zakenpartners
– Aangifte en onderzoek door OM wegens oa smeergeld naar ex directeur van corporatie Rochdale
– Grootste FIOD actie in haar bestaan naar grootschalige geinstitutionaliseerde fraude rond verkoop vastgoed door Philips Pensionfonds
– vastgoedhandelaar Paarlberg veroordeld tot 4,5 jaar cel wegens witwassen en afpersing

Ja, in deze tijden moeten krakers echt keihard worden aangepakt, de criminelen…

— UPDATE — Nadat we gisteren het verband legden tussen Petersen en Kraypoel blijkt vandaag dat laatstgenoemde inderdaad de verdachte is. Lees ook het artikel van Paul Vugts in het Parool.
Klik op ‘lees verder’–

Op 3 maart 2009 werd de beruchte vastgoedhandelaar Peter Petersen in Bussum geliquideerd. Vandaag meldt politie Gooi en Vechtstreek dat er een arrestatie is verricht. Een 41 jarige inwoner uit Soest is als verdachte bij betrokkenheid bij de moord vandaag opgepakt.
Wat is er eigenlijk gebeurt met alle panden van Petersen?

Veel van zijn bezit is terecht gekomen bij de Stichting Donino I en Stichting Donino II uit Soest van boekhouder Chris Kraypoel, toevallig net als de verdachte ook 41 jaar oud en wonende te Soest. Panden aan de Plantage Muidergracht, Amsteldijk en de Zeeburgerdijk zijn na de dood van Petersen overgegaan in handen van St. Donino. Kraypoel, voormalig uitbater van de ter ziele gegane Amsterdamse discotheek de Mazzo, beheert overigens ook een aantal BV’s van waarschijnlijk één van de beruchtste speculanten: Jacob Leutscher, Zo komen we op het kantooradres van Kraypoel aan de Brink 10 opeens de B.V. Handel Maatschappij Europa Azië (Euraz) tegen maar ook Westmaas Beleggingsmaatschappij B.V.. Het blijft een klein wereldje.

Ook de handel en wandel van enkele BV’s en stichtingen van Petersen zijn interessant. Neem de oude werkmaatschappij van Petersen; Twisk Beheer. In 2006 nog geheel van Petersen en ingeschreven in zijn pand aan de Keizersgracht 766. In 2007 verandert de naam in Dutch Invest BV om in 2008 opeens op te duiken als Belgo Invest B.V. met als adres Veenbesstraat 690 te Soest. En we hebben het gewoon nog over een vastgoedbedrijf met één en hetzelfde KvK registratienummer (37068705). In 2009 werd de BV weer doorverkocht aan ene Stichting Juravo die de BV weer van de hand deed aan de huidige eigenaar Stichting Wereldwezenfonds uit Heerewaarden.

En dan Peter Petersen Beheer BV. Door Petersen, toen zijn naam iets te bekend werd in negatieve zin, al omgezet in Pierremont BV. In 2008 volgde weer een naamswijziging en ging de BV verder als Voortberg B.V. om daar te eindigen op het adres van de KvK te Amersfoort. Het moederbedrijf, Stichting Administratiekantoor Ken Twei, is nog altijd in Soest gevestigd aan de Veenbesstraat.
In 2008 en 2009 heeft Voortberg BV wel nog even vier inschrijfadressen gehad: van de Veenbesstraat 690 in Soest naar de Dalerveenstraat 63 in Den Haag, daarna in 2009 verder naar De Wildtstraat 10 in Heemskerk om daarna bij de KvK geregistreerd te worden op de Nieuwstraat 34 in Zwolle. Uiteindelijk heeft deze oude Peter Petersen BV zijn einde gevonden in de krochten van de KvK in Amersfoort.

Over de Veenbesstraat valt ook nog wel iets te zeggen, hier een quote van een curator uit een faillisementsverslag:
“de heer Kooij, wonende aan de Veenbesstraat 690 te Soest, een bij curatoren bekende handelaar in “lege BV’s”.”

Petersen had ook nog een aantal trustee’s: Stichting Trustee “Boszicht”, Stichting Trustee “Molenstraat”, Stichting Trustee “Landzicht”, Stichting Trustee “De Keizer” en Stichting Trustee “Vechtzicht”. Bovengenoemde stichtingen zijn nu in beheer bij ene meneer Muts. Een aantal panden uit deze stichtingen zijn overgegaan naar de eerder genoemde Stichtingen Donino.
Over handel tussen Petersen en vastgoedkrabbelaar en prominent VVD raadslid in het Gooi de heer Tim Emmelot heeft het SPOK al eerder gepubliceerd op de dag na de liquidatie van Petersen.

Na een week met berichten over verlenging voorarrest van voormalige directieleden van corporatie SGBB en een aantal van haar zakenpartners, de aangifte bij justitie door De Key tegen enkele van haar voormalige directeuren en de verdergaande Rochdale affaire is het nu Ymere die ons doet fronzen.

Gisteren meldde het Leids Dagblad dat de Amsterdamse corporatie Ymere een kantoorflat op de Stationsweg/Stationsplein in Leiden heeft aangekocht om daar op termijn woningen neer te zetten. Geen nieuw plan, want de verkoper wilde dit in 2008 ook al doen. Verkoper Harry Hilders is nu echter de laatste tijd nogal negatief in het nieuws als verdachte in de Philips vastgoedfraude zaak.

We zullen te zijnder tijd de koop- en leveringsakte nog maar eens goed bestuderen, misschien verklaart dat waarom Ymere nu op dit moment in zaken gaat met deze speculant. Wat zou Ymere toch willen? Waarom stoppen ze nu hun geld in zo’n risicovolle belegging? Is dit waar de huurders van Ymere bij gebaat zijn?

Volgende week bespreekt de Eerste Kamer voor het eerst plenair het kraakverbod. Achter dit initiatiefwetsvoorstel zit Tweede Kamerlid Jan ten Hoopen, die hier al sinds 2003 de trekker van is. Sinds die tijd hebben een aantal van zijn medestanders in het parlement het veld geruimd, al dan niet wegens gebleken banden met de malafide vastgoedsector. Volhouder Ten Hoopen heeft echter zelf ook een vlekje. Een klein portret.


De foto boven het artikel toont Jan ten Hoopen in november 2006 voor de camera’s van Zembla. Ten Hoopen valt door de mand als hij word geconfronteerd met de beschuldiging van wetenschap van bouwfraude eind jaren 90 als commissaris van een bouwbedrijf. Dit terwijl Ten Hoopen, indertijd net Tweede Kamerlid vervolgens wel plaats nam in de parlementaire enquetecommissie naar de bouwfraude, waar toen net het deksel van de beerput ging. Ten Hoopen mocht in feite dus onderzoek doen naar fraude in zijn eigen bedrijf. Het geschrokken partijbureau stuurde hem na een eerste interview terug naar de journalisten voor een tweede interview. Hier ontkent Ten Hoopen in de krachtigste termen noch iets van bouwfraude te hebben geweten noch dat dit zijn positie in de bouwfraudecommissie zou hebben gecompromiteerd.

Zembla 12-11-2006 “Afrekenen met de bouwfraude.”

Tot aan zijn poltieke carriere zat Ten Hoopen in het familiebedrijf Ten Hoopen Brood en Banket B.V. De bakkerswinkel in winkelcentrum Leidschenhage in Leidschendam heeft hij nog altijd aangehouden, maar verder lijkt Ten Hoopen begin jaren 90 meer bevangen door stenen dan door broodjes. De ijverige christen stapte in de vastgoedlobby en werkte zich via belangenverenigingen voor de kleine ondernemer snel omhoog binnen het CDA.

Deze kleine ondernemer was ook waarmee hij zwaaide toen hij in 2003 voor het eerst in het geweer kwam tegen krakers. Het stak Ten Hoopen dat kraken nog altijd mogelijk was in het verbureaucratiserende Nederland. Steker nog, dat de media krakers nog altijd afschilderde als model-burgers en idealisten die ten strijde trokken tegen leegstand en verloedering en in de gekraakte panden allerlei culturele en sociale initiatieven ontplooiden. Iets wat misschien moeilijk voor te stellen is bij de mediatendens om krakersexcessen enorm uit te vergroten. Een tendens die voor een deel weer gestopt is na het uitbrengen van een Witboek Kraken dat korte metten maakt met verhalen over boobytraps en buitenlanders. Een Zwartboek Kraken verdween ondertussen bij de VVD ergens achter een kast. Ook verscheen een wetenschappelijk onderzoek dat de huidige kraakbeweging juist als gepacificeerd en sociaal betrokken beschrijft. Het cirkeltje lijkt dus weer rond. De angsthype is voorbij. De terreurverhalen van de vastgoedlobby bleken verwaarloosbaar of tenminste moeilijk controleerbaar.

Is het dan niet gewoon een met verve getrapte PR-campagne geweest waarmee Ten Hoopen en de zijnen het kraken zwart probeerden te maken om zo steun te verzamelen voor het invoeren van een kraakverbod? Of de campagne al dan niet resultaat heeft behaald is maar een vraag. Hoe het kan dat de campagne niet zo goed ging als had gekund is een andere. Het antwoord hierop is misschien te vinden bij de mensen die halverwege de rit van de wagen af zijn gevallen.

Ergens in het begin was daar nog LPF’er Gerard van As die zelf ook in het vastgoed zat. Hij was mede-indiener van de eerste moties van Ten Hoopen die opriepen tot een kraakverbod. In een beschamend Radio1 interview in 2005 werd hij er echter mee geconfronteerd dat hij sinds 2003 slechts twee voorbeelden kende van foute krakers en die keer op keer recyclede. Van Van As is niet meer teruggehoord. En de LPF er haar kern van vastgoedtypes ging de weg van de LPF.

In 2007 kwam Bas van ‘t Wout raadslid in Amsterdam voor de VVD met een zwartboek kraken maar ging even rap weer onderuit omdat een van zijn belangrijkste voorbeelden werd ontmaskerd als allerminst een nette advocaat, maar meer een oplichtende, witwassende, knokploegleider leek te zijn. Van ‘t Wout in het dagelijkse leven werkzaam op een PR-bureau was in zijn enthousiasme te hard doorgeschoten. Van het beloofde zwartboek kraken kwam uiteindelijk niet veel terecht. Het aantal negatieve verhalen verbleekte bij de stortvloed aan positieve verhalen uit het eerder genoemde witboek. De negatieve verhalen bleken bovendien in de regel lastig controleerbaar en vodje bleek weinig uit voorbeelden te bestaan en vooral uit een politiek betoog voor een kraakverbod. Over de gefnuikte pretenties werd Van ‘t Wout de oren gewassen bij de presentatie van het zwartboek in Amsterdam, waar vooral triomferende krakers bij aanwezig waren. Van ‘t Wout is in de aanloop van de afgelopen gemeenteraadsverkiezingen in ieder geval niet beloond met een extra hoge plaats op de kieslijst.

In de Eerste Kamer is er ook iemand verdwenen die een vocale tegenstander van kraken was. Maar wat een typisch geval was Cees van den Oosten. Als VVD senator maakte hij zich in nog druk om zijn steun voor een kraakverbod uit te spreken. Hij was tevens voorzitter van Vastgoedcert, een kwaliteitswaakhond op de vastgoedmarkt. Een keurige man. Maar net als bij Ten Hoopen ging hij met zijn nette pak languit in de modder, toen hij in verband werd gebracht met omkoping, witwassen en valsheid in geschrifte.

De opsomming van de politieke vleugel van de vastgoedmafia is nog lang niet volledig. Vanaf Van den Oosten kom je bij Sjoerd Swane en Paarlberg. Er is nog Chris Thunnessen, John Dost of Rita Verdonk en Joop Leliveld.

Dezelfde Eerste Kamer waar Van den Oosten uit verdween zit dinsdag 18 mei bijeen voor het eerste plenaire debat over Ten Hoopen’s kraakverbod. Ten Hoopen keert na de verkiezingen van 8 juni niet meer terg in de Kamer en gaat van zijn vervroegd pensioen genieten. Het lijkt een moment van nu of nooit voor het voorstel dat officieel Wet Kraken en Leegstand heet, maar vooral gericht is om de vastgoesdector van een luis in de pels te verlossen. Is dit de boodschap van het CDA, hoort dit bij de oproep tot een nieuw moreel besef? Dat klinkt eerder als:” Succes met de crisis Nederland. De vastgoedsector zegt sorry. Al klinkt het misschien niet heel erg hard, Ome Jan heeft geen last van wroeging.”

In de Balistraat in Amsterdam Oost heeft Stadsdeel Zeeburg op een opvallend vroeg stadium haar bouwambtenaren ingezet om het splitsen van enkele panden door uitponder DH Real Estate te vergemakkelijken. Mede dankzij deze inspanning zijn enkele huurders vertrokken. En wat blijkt? Minstens een van de panden is inmiddels weer als beleggingsobject op de markt gezet! Lees verder over deze Maatschappelijk Gesubsidieerde Speculatie…

Het houdt niet op in Stadsdeel Zeeburg (Amsterdam Oost). Ditmaal het verhaal over een drietal panden, de Balistraat 109, 111 en 113 eigendom van de broers Robbie en Hans van Laar. Inmiddels zijn de panden in november 2009 in een voorlopig koopcontract doorverkocht aan DH Real Estate van Richard de Hoog. De plannen van DH lijken duidelijk, ze vragen begin januari 2010 een bouwvergunning aan (inmiddels op 27 januari 2010 afgewezen door de welstandscommissie) en willen natuurlijk uitponden. Maar op 18 maart 2010 staat het pand Balistraat 113 opeens als beleggingsobject voor 425.000 euro op Funda te koop (zie: 1, 2). Niet zo verrassend, gewoon speculatieve handel. Maar wat wel opvallend is.., dat is de rol die Bouw- en Woningtoezicht van Stadsdeel Zeeburg in deze speculatie-soap speelt.

Een aantal maanden geleden kregen de bewoners van Balistraat 109, 111 en 113 een ambtenaar van Bouw- en Woningtoezicht (BWT) Zeeburg over de vloer met het verhaal dat de panden gesplitst gaan worden. De ambtenaar deelde mede dat huurders wel konden blijven maar dat de bijbehorende werkzaamheden nogal wat overlast en gedoe voor zittende bewoners met zich meebrengen. De huurders zouden daarom ook met een stadsvernieuwingsurgentie uitgeplaatst kunnen worden. Huurders waren wel onder de indruk van dit verhaal, er was ook al niet te best onderhoud gedaan aan hun woningen, dus dan maar uit verhuizen. Op deze manier zijn of komen op enkele etages na de Balistraat 109 en 111 helemaal leeg. Op nummer 113 gaat het ondanks de mogelijkheid met een stadsvernieuwingsurgentie uit te verhuizen wat minder makkelijk, hier willen de meeste huurders blijven en staat slechts 1 etage leeg.

Dat de bouwambtenaren voor het eerst van zich laten horen in november 2009 is uberhaupt ver voor dat er een bouwvergunning aangevraagd wordt en een splitsing aanvraag is nog steeds nergens te vinden, aldus bevestigd door Stadsdeel Zeeburg eind februari 2010. De door het Stadsdeel gefaciliteerde uitplaatsingen lijken dus weinig te maken te hebben met de noodzakelijke verbouwingen en wegwerken van achterstallig onderhoud. Een stadsvernieuwingsurgentie wordt normaal alleen verstrekt in gevallen van sloop en ingrijpende renovatie waardoor de bewoner echt niet meer op de woning kan blijven. Als je als Stadsdeel zo je nek uitsteekt voor de uitponders van DH Real Estate moet je wel erg veel vertrouwen in ze hebben.

Wethouder wonen van Zeeburg Nico Papineau Salm en zijn ambtenaren kijken niet verder dan hun neus lang is. Zo komt DH Real Estate voor in een zeer omstreden ABC constructie rond de Transvaalstraat 79. Hier verkoopt Singeldam Vastgoed (Jeroen Kool) het pand aan Capital Investments die dan doorverkoopt aan DH Real Estate die weer doorverkoopt aan Perca Vastgoed. Dat allemaal in 9 maanden met een prijsstijging van 230%. DH komt ook voor in een prijsopdrijvende doorverkoopconstructie rondom Pretoriusstraat 15, ook in Amsterdam Oost. Dat pand wordt nu door Baars / Perca uitgepond.

Singeldam, DH en Perca zijn overigens alle drie zakelijk partners van Buur Vastgoed en laat Bart Buur nu net bij Balistraat 109, 111 en 113, op een stoel die nog warm is van BWT, de laatste uitplaatsingen regelen. Ook een pikant detail is dat medebestuurder van het DH Vastgoed concern (zie: 1,2), aannemer dhr. Jaap van der Boon, geen onbekende is van BWT Zeeburg. Van der Boon werd vaak samen met een BWT ambtenaar gesignaleerd bij de Celebestraat 33 t/m 36 en in de buurt daarvan toen het ijverige uitplaatsen van de huurders daar het nodige stof (inclusief thuisbezoeken bij de huurders door deelraadsleden) deed opwaaien (zie 1, 2, 3). Vindt BWT Zeeburg inmiddels dat haar vertrouwde aannemersvrienden ook een stukje van de uitpondtaart mogen genieten?

Lekker dan, iedere speculant met een net pak is wanneer die op een scootertje onder de spoorbrug door Zeeburg binnen rijdt in het kader van het ‘Werelds Wonen’ project opeens een betrouwbare zakenpartner van het Stadsdeel. Meer nog dan dat, het Stadsdeel Zeeburg praat het pand voor ze leeg of doet in ieder geval daarvoor haar uiterste best. Het gaat zooo makkelijk in Zeeburg. De Funda advertentie vat het goed samen: “Op dit moment is er een stadsvernieuwingsproject gaande in de wijk. De Indische Buurt is de Amsterdamse wijk waarin de meeste voormalige sociale huurwoningen worden omgezet naar koopwoningen.”

Zoals gezegd staat op 18 maart Balistraat 113 voor 425.000 euro te koop op Funda. Wie o wie gaat het kopen, en voor hoeveel? Een makelaar van Groot Amsterdam Makelaardij meldde een week geleden dat de advertentie op Funda inmiddels is weggehaald omdat er al weer onderhandelingen lopen waar ook Balistraat 109 en 111 mogelijk bij betrokken zullen worden (!). Wellicht is het Stadsdeel straks nog een keer zo genereus om een rondje langs Balistraat 113 te doen en nog een etage leeg te wapperen met urgentie papieren voor de volgende eigenaar in de rij met, kuch kuch, hele serieuze plannen. Want Zeeburg vindt blijkbaar dat al die sociale huurwoningen een probleem zijn en onder het mom van opvijzelen van de bouwkundige staat van panden probeert het Stadsdeel haar ideologische ‘Werelds Wonen’ campagne tegen sociale huur voort te zetten (zie: 1, 2, 3, 4, 5).

Het Stadsdeel en hun BWT afdeling zouden zich moeten inzetten voor renovatie van woningen, het aanpakken en aanschrijven van huiseigenaren bij achterstallig onderhoud en verder niets! Bij splitsing zou er een terugkeergarantie zonder huurstijging voor huurders moeten zijn. Waarom zet het Stadsdeel haar ambtenaren zo vroeg in om huurders te bewegen om te verhuizen? Verder, hoe voorkomt het Stadsdeel dat DH Real Estate de leeg gekomen panden, wellicht compleet met splitsing vergunning, (met winst) doorverkoopt? Op dezelfde manier als DH nu blijkbaar Balistraat 113 al niet meer wil omdat het Stadsdeel en Bart Buur het niet leeg genoeg kregen en het dus onrendabel wordt, want in zittende huurders investeren…. tja, dat doen ze in Zeeburg niet.